Vísir - 03.07.1971, Blaðsíða 9

7ISIR. Laugardagur 3. Júlí 1971.

Áður en haldið er af stað horfir hópurínn yfir auðnimar, og leið sögumaðurinn segir fjálglega frá öllum þeim, sem þama hafa
boríð beinin.
komu tii dæmis hjón, sem bæöi
voru á níræðisahiri, og þau sögð
ust aldrei hafa skemmt sér bet-
ur“.
„Hvers konar fól'k er það,
sem fer í þessar ferðir?"
„Viö höfum orðið þess varir,
að það er mikið um kennara,
sem fer með okkur. Sömuleiðis
margt fólk, sem hefur lesið sér
til um landið. Það er vfirieitt
„betri tegundin af túristum“ ef
svo má að orði komast, sem
fer með okkur“.
„Hvað er það, sem hellzt hríf-
ur fólk?“
„Ég veit það ekki“, segir NjáM.
„Perðin f heild jöklamir, eld-
fjöUin — og þó — sennilega er
það kyrrðin sem hrífur fólk
mest. Fólkinu finnst það stór-
kostlegt í náttstað að geta geng-
ið upp á einhverja nálæga hæð
og setzt þar niður og horft upp
í himininn í ró og næði, eins og
það sé aleitt í heiminum.
Nýtt tímabil mnn upp í sambandi við ferðalög innanlands, þegar vaðið fannst á Tungnaá.
„ÞAÐ ER KYRRÐIN,
SEM HRÍFUR FÓLK‘
— Spjallað um óbyggðaferðir við ferðaskrifstofumenn
ísland er ekki byggt nema að litlu leyti. Öll miðja
landsins má heita að sé ósnortin af mönnum, enda
ekki á allra færi að ferðast þangað, nema kannski
nú á síðustu árum. ; ___ _
Margir eru þeir íslendingar, sem þekkja Majorku^^”^® a®r ^iðkot”ar
eins og buxnavasann sinn, en hafa aldrei komið inn
í Landmannalaugar og á Hveravelli — í hæsta lagi
tjaldað í Þórsmörk eina verzlunarmannahelgi eða
eigin ferðiri*. sagði Gunnar. —
„Ég geri ráð fyrir, að við fö.rum
samtals í um 20 óbyggðaferðir
í sumar".
„Hvemig fólk fer í þessar
ferðir?"
„Tjaö er alslags fólk, sem fer
1 í þessar ferðir", sagði
Andrés Pétursson, sem er eig-
andi „Arena Tours“. „Mestmegn
is sýnist mér þó það vera yngra
fólk sem hefur áhuga á þessu.
Það em auðvitað mestan part
útlendingar sem með okkur
fara, en þó eru lslendingar irtn-
an um, og þeir em velkomnir
ekki siður en aðrir“.
„Em svona fjallaferöi ekki
hálfgerðar svaði'lfarir?"
„Ekki vil ég nú segja það en
samt Mtur út fyrir, að fólk sæk-
ist eftir því að lenda f einhverj-
um ævintýmm. Það er alþekkt.
Til dæmis hef ég heyrt, að
norskt skipafélag, sem er með
strandferðir meðfram Noregs-
ströndum, fær kvörtunarbréf, ef
farþegarnir fá koppalogn aMan
tfmann".
„Geta menn farið í hvítri
skyrtu og blankskóm f svona
lendingar, mikið,« „þöö værf. eflaust hægt, þótt
svo.
Camt er þetta að breytast. Æ
fleiri verja nú sumarleyfinu
til aö fara á þær slóðir, sem áð-
ur vom fáfarnar. Heilar ferða-
skrifstofur hafa verið settar upp
til að laða fólk inn í óbyggðir
og öræfi landsins, þar sem áður
bjuggu útilegumenn og tröll
Áöur en menn slá því föstu,
að í sumaríeyfinu sé nóg að
keyra Þingvallahringinn, er rétt
að skoða aðeins nánar, hvað það
er sem þessar ferðaskrifstofur
hafa upp á að bjóða.
„Aðdragandinn að þessum
ferðum er líkast til sá“, sagöi
Gunnar Guðmundsson hjá Ferða
skrifstofu Guðmundar Jónasson-
ar „aö 1946 eignaðist Guömund-
ur framhjóladrifinn bfi og fór að
feröast með fólk inn á óbyggðir.
Þá var ekki um neinar skipu-
lagðar feröir að ræöa, heldur
tóku menn sig saman og leigðu
síðan bfl í ferðalagið.
Svo var það árið 1949, aö
vaðið fannst á Tungnaá, og upp
úr því opnuöust nýjar leiðir,
sem menn höfðu ekki farið áöur
á bílum. Og svo kom tæknin í
spilið, þegar framhjóladrif var
sett á feröabílana, og nú ættu '
aMar götur að vera greiöar".
Ferðaskrifstofa Guðmundar
Jónassonar stendur f sumar fyr-
ir einum sjö ferðum inn á öræfi
landsins. „Og þar að auki för-
um við með hópa, sem panta
alltaf nokkuð um Islendinga“,
■ „Er’jýngra fólkí r.meirihluta?,*
„Nei, það er ekki víst. Svona
ferðalög eru ekkert erfiö fyrir
farþegana. Ég man til dæmis
eftir íslenzkri konu, sem fór með
okkur f fyrra. Hún var um
áttrætt, og gaf hinum ekkert eft-
ir“.
afa' aðstöðuna sem
„I
ár eru Þjóðverjar f rneiri-
hluta,“ sagði Njáll SYmonar-
son hjá Ferðaskrifstofu Úlfars
Jacobsens. „Á síðasta ári voru
það mest Ameríkanar, sem fóru
með okkur, en nú hefur það
snúizt viö. Fróðir menn segja,
að það sé einhver kreppa í
Bandaríkjunum, sem við fáum
að finna .fyrir á þennan hátt, en
ég ve.it ekki, hvað er hæft í því“.
Njáll sagöi, að það væri al'ls
konar fóík, sem sæktist eftír að
komast í öræfaferðir. „Sennilega
eru- flestir eitthvað um þrítugt,
en það er samt mikið af rosknu
fólki, sem fer með okkur. í fyrra
ég vijji e:
reynúm ai
fuílkomnasta til dæmis höfum
við svefnbekki í tjöldunum, svo
að ferðafólkið þurfi ekki að sofa
á móður jörð, og eldhúsbíHinn
okkar er ákaflega vel útbúinn.
Að honum kemur fölkið með
bakka f matmálstimum og fær
afgreiðslu eins og í kaffiteríu.
Eldhúsið f bílnum er 14 fermetr-
ar að stærð og svo vel útbúið,
að það liggur við, að konan mín
vilji heldur elda í bílnum en í
eldhúsinu sínu“.
„Hverrar þjóðar er þaö fólk,
sem ætlar með þér í feröalög
f sumar?“
,Það eru Evrópubúar frá ýms-
um löndum, en það er minna um
Amerikumenn".
Og þá er ekki annað eftir en
stinga tannburstanum f vasann,
fara í hlýjustu peysuna og
bregöa sér í ferð inn á óbyggð-
ir íslands. —ÞB
9
vfeiRsm
— Hafið þér farið um
nhvfroíSír?
Sigurjón Sigurbjörnsson, verzil-
unarmaður: — Nei. Ekki get ég
þó sagt, aö mig vanti löngunina
til þess, en aldurinn er mér nú
orðinn fjötur um fót, svo að
ég geri ekki ráð fyrir aö eiga
eftir að fara þar um — ekki fyrr
en þá farið verður að keyra
þangaö á almennilegum vegi
Guðný Helgadóttir, húsmóðir:
— Já, já ég hef oft ferðazt um
óbyggðir, og þá farið með hin-
um og þessum. Alltaf hefur mér
likað það jafn vel. Það gerir
bæöi kyrröin og fegurðin. Ég
get ekki hugsaö mér betri hvíld
á sumrin, en að eyða einni viku
í óbyggðum.
Hjörtur Magnússon (dýralækn-
inganemi f Khöfn) lögga f Rvík
f sumar): — Nei, þangað hef ég
aldrei farið og sé heldur ekki
fram á aö geta veitt mér það
á næstu sumrum.
Kári Stefánsson, læknanemi: —
Ja ... nei, mest Ktið. Ég fór
þar raunar um í barnæsku og
ekki enn beöið þess bætur. Það
er erfitt að útskýra hvers vegna.
Það er nefnilega tilfinningalegs
eðlis.
Þór McDonaid, flugvirki: — Já,
þegar ég fór i Þórsmörk eitt
sinn. Það var alveg dásamleg
ferð. Veðrið og allt annaö gerði
það að verkum.