Vísir - 24.03.1972, Qupperneq 9

‘l
Vlsir. Föstudagur 24. marz 1972.
tJr bilunum á hlaðinu á
Skaftafetli og siðan var sjón-
aukum brugðið á loft og augun
notuð til að horfa á Skeiðará
breiða úr sér yfir sandana. Frá
vinstri sést á bakið á flugstjór-
anum Ingimar Sveinbjörnssyni,
isamgöngumálaráðherra
Hannibai Valdimarssyni,
vegamálastjóra Sigurði
Jóhannssyni, Elleser Jónssyni
flugmanni, verkfræðingum
vegagerðarinnar og yzt til hægri
Brynjólfi Ingólfssyni ráðu-
neytisstjóra.
I heimsókn að Skeiðará í gœr:
ER AIN AÐ GABBA
VÍSINDAMENNINA?
Allt í einu var fnykur
inni í Douglasvélinni. Hin
margumtalaða jökulfýla,
við vorum að nálgast
staðinn. Ekki var þó
jökulfýlan neitt verri en
þefur sá, sem berst að vit-
um höfuðstaðarbúa frá
loðnubræðslu nú.
Seölabankinn oe Veeaeerö
rikisins efndu til ferðar austur
að Skeiðará ogSkaftafellii gær.
Utan 28 sæta Douglasvélarinnar
voru þrjár minni vélar i ferðum.
Farþegarnir innanborðs, sam-
göngumálaráðherra, vega-
málastjóri, ráðuneytisstjóri,
verkfræðingar vegagerðarinn-
ar, starfsmenn Seðlabankans og
fréttamenn. Ein smávélanna i
flugflotanum, sem bar við hlið
Douglasinum á leiðinni austur,
reyndist hafa annars konar
hlutverki að gegna á bakaleið-
inni, rýmt var fyrir sjúkl. sem
þurfti að komast til Reykja-
víkur. Sjúkrabill þeirra Skaft-
fellinga renndi að vélinni á flug-
Skaftafell og
varnarga rða rnir,
sem Skeiðarár-
hlaupið mæðir á -
til prufu.
vellinum á Fagurhólsmýri -
jeppi, sem sjúkrakörfu hafði
einhvernveginn verið komið
fyrir I.
En áður en það var, hafði
Ingimar Sveinbjörnsson flug-
stjóri Douglasvélarinnar,
margreyndur I Grænlandsflugi,
sannað flughæfni sina með þvi
að þræða Suðurlandiö, milli
fjalla og yfir mannvirki, svo
lágt að greina mátti nær öll
smáatriði.
Svifið var yfir gul tún upp-
sveitanna, framhjá Heklu-
hrauni, sem rauk enn úr, Búr-
fellsmannvirkin, og upp með
ánni að Landmannalaugum,
sem voru huldar snjó, yfir há-
lendið með eldgigum og yfir
skriðjökla Vatnajökuls. Sveim-
að var yfir Grænalóni, en ekki
þótti fært til Grimsvatna vegna
slæmra birtuskilyrða. Stefna
var tekin i suðurátt og þrætt
meðfram Skeiðarárjökli, þar
sem hlaupvatn fossaði fram á
fleiri stöðum af mismunandi
krafti, og Skeiðará breiddi sig
yfir sandana suður undan.
I stilltu morgunveðrinu var
sem vorið ætti ekki langt eftir i
öræfasveitina. Túnin eru farin
að grænka og brum komið á
trjágróðurinn meðfram vegin-
um, sem billinn erfiðaði sig upp
eftir i skógivaxinni brekkunni
að Skaftafelli.
A hlaðinu tók bóndinn,
Ragnar Stefánsson, á móti gest-
um, sem létu það siðan verða
sitt fyrsta verk að lita yfir sand- fram, varnargarðana þar sem
ana, þar sem Skeiðará beljar vegagerðarmenn voru við

PÍÉSlwl

Hlaupvatniö kemur undan skríöjöklinum á ýmsum slööum.
vinnu. Vatnið flaut að þeim, en
enn sem komið er standast þeir
áhlaupið. En skarð hafði komið i
simastauraröðina, liggur yfir
sandinn i vestur og var umflotin
vatni. 1 Skaftafelli lá þessi sér-
staki Skeiðarár „ilmur” i loft-
inu.
Nokkuð skiptar skoðanir eru
um það, hversu hlaupið er eða
verður umfangsmikið að þessu
sinni. Halupið hefur vaxið hægt
en sigandi. Ragnar bóndi telur,
að enn sé ekki útséð um að það
eigieftir að vaxa. Sigurjón Rist,
sem var vestur á söndum og alls
ekki i sjónmáli, hefur látið þá
skoðun i ljósi, að ekki muni
verða mikið meira úr þvi úr
þessu. En einhvern veginn hafa
ýmsir varann á ennþá. ef eitt
hvað skyldi gerast.
Það hefur fjölgað skjnöilega
ibúunum i Hæðum, en svo kall-
ast bær Ragnars, sem er annar
Skaftafellsbæja, sem enn er bú-
ið á. Hinn er Bölti og svo er Sel-
ið, sem er komið i eyði. Nú eru
þrettán manns i heimili i stað
hinna fjögurra, sem venjulega
eru þar ábúandi. Þar hafa
visindamenn, sem stunda
sthuganir af kappi, hæli, og
einnig fréttamenn, sem vilja
fylgjast með viðburðum.
Og það er ekki siður flogið
umhverfis Skaftafell en að bilar
komi þangað. Þyrla Andra
Heiðbergs er gerð út þaðan og
Ómar Ragnarsson leikur sér að
þvi að hringsóla þar i kring, en
flugvöllurinn, sem hann notar,
er útskot á veginum, ekki langt i
burtu.
í bakaleiðinni er komið við að
Hofi, það er einkenni þessarar
sveitar, að margbýli er á hverri
jötðu. Þar er nestið snætt og litið
á kirkjun*, sem er gömul og i
hinum frumstæða sveitastil
okkar, en fallegri byggingarlist
en sést viða i þéttbýlinu á hús-
um sömu tegundar.
Ferðamennirnir, sem flykkj-
ast til þessa svæöis eftir að veg-
urinn er kominn yfir sanda og
vötn, munu eflaust hafa hana
sem einn áfangastað sinn.
En i þessari ferð eru það
Skeiðará og sandarnir sem eru
aðalatriðið, vatn og sandur og
aftur vatn. En jöklarnir með
hæstu hnjúka i fjarska og skrið-
jöklarnir með sínum blágræna
lit, klettar og skógivaxin gil,
heimta athyglina einnig i þess-
ari vin milli jökla annars vegar
og vatna og sanda hins vegar.
—SB —