Alþýðublaðið - 06.09.1963, Blaðsíða 2

ISitstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áD) og Benedikt Gröndal,—Aðstoöarritstjóri
Björgvin Guðmundsson. — Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. — Símar
14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími: 14:906 — AÖsetur: Alþýðuhúsið.
— Prentsmiðja Alþýðublaðfíins, Hverfisgötu 8-10. — Áskriftargjald kl. 65.00
6 mánuði. í lausasölu kl. 4 00 eint. Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Nöfn afbrotamannct
Framhald af 1. síðu.
Lögreglmmi, er mikill vandi á höndum. Það
er ekki hennar hlutverk að dæma, en birting nafna
er oft þyngsti dómurinn. Þess vegna þarf að íhuga,
hvort ekki er unnt að setja ákveðnar reglur um
þessi mál, reglur, sem gangi jafnt yfir alla.
í öðrum löndum er algengt, að birt séu nöfn
manna og myndir, er þeir eru handteknir og ákærð
ir. Við verðum að ákveða, hvort þetta skuli gert
hér, eða ekki. önnur leið er sú, að birta engin nöfn,
fyrri en dómur hefur verið upp kveðinn. Því fylg
ir sá galli, að dómar ganga löngu eftir að afbrotið
var framið, þegar það er að miklu leyti gleymt.
Hvert afbrot íeiðir til sögusagna, þar sem sak-
lausir menn eru oft á tíðum bendlaðir við mál,
sem þeir hafa hvergi komið nærri. Ef nöfn eru ekki
birt, getur þetta „réttarfar almannaróms“ orðið
mun verra en ella.
Islendingar hafa til skamms tíma búið við til-
tölulega friðsamlegt þjóðfélag, enda þótt ýms al-
varleg afbrot hafi komið fyrir. Hefur ríkt sterk
tilhneyging til að fela þessi mál og segja sem minnzt
um þau opinberlega. ísland er til dæmis eitt þeirra
fáu landa, þar sem aldrei er sagt frá sjálfsmorð-
um, ef hjá því verður komizt.
Nú virðast þjóðfélagshættir vera að breytast,
svo að ekki sé unnt að halda áfram þessari gömlu
þagnarstefnu. Er þá bezt að skapa sem réttlátastar
reglur um birtingu frétta af afbrotum og um birt-
ingu nafna afbrotamanna.
Lögreglan vinnur mjög gott starf, en hæpið er
að ætla henni að ákveða birtingu nafna án þess
að hún hafi fastar reglur til að fara eftir. Enn frá-
leitara er að ætla dagblöðunum að meta hverju
sinni, hvort birta eigi nöfn.
Það er tillaga Alþýðublaðsins, að þetta mál
verði tekið til íhugunar á æðstu stöðum og reynt
er víðfrægt fyrir gæði
Það fæst nú í flestum verzlunum á íslandi og er
afgreitt í heildsölu frá Áfengisverzlun ríkisins.
ao de
olotme
Köinarvatnið frá 4711 í Köln
að setja um það fastar reglur, svo að þjóðin viti
afdráttarlaust, hvers vegna nöfn sumra afbrota-
manna eru birt, en önrmr ekki.
Ensk
fataeíni
Nýkomið fallegt úrval af vönduðum enskum
fataefnum. \
Mikil verðlækkun vegna tollalækkana.
OPINBERIR STARFSMENN
fengru nýlega gífurlegar kauphækk
anir, ekki þó allir, aðeins þeir
hclztu, láglaunamcnnirnir hafa
fengið minnst. Það á að borga vel
fyrir „sérþekkingu", ekki fyrir
„Iægri“ verkin. Væri ekki bezt
að I'eggja þau störf alveg niður, af
nema alla dyraverði, alla ræst-
ingamenn, aöstoðarmcnn og þar
fram eftir götunum? „Sérfræðing-
arnir“, hinir lærðu, gætu tekið
þau störf að sér í eftirvinnu, þaö
er aö segja ef þeir kunna þá að
ræsta gólf og ganga, að skrúfa
peru í lampa, aö gera viö, það sem
aflaga fer.
BILH) M3LLI ÞEIRRA, sem
taka laun fyrir vinnu sína, er að
breikka til mikilla muna. Það var
ekki að því stefnt. Það var stefnt
í þveröfuga átt. Það var alltaf mið
að að því, að þeir, sem lagt höfðu
á sig langt og erfitt nám, skyldu
njóta þess að náminu loknu. En
það var ekki ætlast til þess, að sá i
,,lærði“ fengi fjörutíu prósent ■
kauphækkun, en sá „ólærði“ um
leið fimm prósent.
BÆNDUR SITJA á stórfundi í
Ilöyinni. Vitanlega gera þeir kröf
ur í samræmi við umhverfl sitt.
Sal'arkynnin eru glæsileg. Höllin
hefu'r kostað á annað' hund raö
milljónir — og er enn alls ekki
lokið. Nú veröur að framlengja
gjaldið frá bændunum, sem síðan
er Iagt á landbúnaðarvörurnar
svo að hægt verði að reka Höllina,
standa undir vöxtunum hver svo
sem tekur að sér að greiða afborg
anirnar.
KRÖFUR BÆNDANNA eru
sannarlega ekki neinar Dagsbrún-
arverkamannakröfur. Þeir heimta
nú 30-40% hækkun afurðaverðs.
Þeir miða vitanlega við opinbera
starfsmenn. Það munu fleiri gera.
— „Þessi fékk þetta, ég verð að
fá þetta.‘, þannig eru rökin fyrir
aukningu verðbólgunnar — og
þannig hafa þau alltaf verið. En
þetta endar ekki nema á einn veg.
Það er ekki vinsælt að segja þetta
Það er eins og óboðinn gestur
ryðjist inm í glæsipartí á hæðinni
og hrópi, að það sé kviknað í kjall
aranum.
ÞAÐ ER ELDUR í KJALLAR-
ANUM, en dansað og drukkið á
hæðinni. Það nær ekki nokkurri
átt að loka augunum fyrir þessu.
— Ég sá einu sinni kunnan mann
sitjandi undir réttarvegg drukk-
inn. Hann reif sundur peninga-
seðla og henti frá sér. Ég horfði
á þetta þrumu lostinn.
■ I
VH) SITJUM VID að tæta í
sundur verðmætin. — Sérfræðing
ur minn í æðri fjármálum, hann
er ekki einn af leiðtogunum, en
dugnaðarvargur samt, sagði viS
Framhald á 12. síðu.
2 6. sept: 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ