Alþýðublaðið - 06.09.1963, Síða 12

KRÚSTJOV
Framh. úr opnu.
‘ aftur áherzlu á forystuhlutverk
flokl.sins og yfirstjórnarstarf
ríkisins í atvinnugreinunum, og
hins vegar, að Moskvu-valdhaf
arnir hafa breytt sjónarmiði
sínu til hlutverks þeirra sjálfra
gagnvart öðrum kommúnista-
ríkjum — að Kína undanskildu.
Hannes á horninu
Framhald af 2. síðu.
mig í gær: Það er hægt að lækna
þetta ástand með einu móti. Það
á að afnema alla skatta — og
taka allt í innflutningnum Jg í
tollinum. Þar með verður eyðslan
skattlögð, fyrirhyggjan og spar-
semin verðlaunuð. Þar með eru
skattsvikin útilokuð.
EN TJM LEIÐ verður að vernda
barnafjölskyldurnar, öryrkjana,
aldraða fólkið. Það verður að
hækka til muna fjölskyldubætur,
örorkulaun og eliilaun. — Ef til
vill mundi æðið minnka ef þetta
væri gert.
Hannes á horninu
Bílasala Matthíasar.
Höfðatúni 2
Sími 24-540.
Iqí
J !///'/', '/%
CeTí/re
Dt 01 01 01 3 3 1
J 1 tLL’

EmanoruEiargler
Framleitt einungis úr úrvals
gier,-5 ára ábrygð
Pantið tímanlega
Korkiðjan h.f.
Skúlagoín 51. — S(mi 23200.
SMURT BRAUÐ
Snittur.
Opið frá kl. 9—23.30
Sírtii 16012
Brauðstofan
Vesturgötu 25.
KOOM ATTHE
MAUMOO UNION
‘JOTICE IN THE
NEW 5PAPER...
MU&TNA '
I rOPöET 7Ö -
| NOTEEfy Xt,
: MO0OM Ég
L- ’/EAN/AU'M
BARNÁSAGA:

TRÉHESTURINN
lifandi, svo að-hann var tekinn niður og fluttur til
hallar konungsins. Ungi prinsinn leit sjálfur eft-
ir honum og þegar sár hams voru gróin gaf hann
honum mikinn sjóð gullpeninga.
Ungi prinsinn og prinsessan fengu aðra gift-
ingarathöfn. Bráðlega erfði hann konungsríkið.
Endir.
Ma Liang og töfraburstinn
EINU sinni var drengur sem hé,t Ma Liang.
hann hafli ekki einu sinni efni á að kaupa sér einn
var barn, svo að hann varð að vinna fyrir sér með
því að tína eldivið og reita illgresi. Hann var snjall
drengur og langaði til þess að læra að mála en
hann hafði ekki einu sinni efn á að kaupa sér einn
bursta.
Dag einn fór Ma Liang fram hjá skóla meðan
skólastjórinn var að mála og hann horfði frá sér
numinn á strikin sem hann gerði með burstanum.
Áður en hann vissi af hafði hann læðzt inn í skól-
ann.
— Mig langar svo mikið til þess að læra að
mála, sagði hann. Viltu vera svo vænn að lána
mér einn bursta?
— Hvað, skólastjórinn leit á hann. Lítill betl
ari vill fá að mála? Þig hlýtur að vera að dreyma.
Hann rak drenginn í burt.
En Ma Liang vissi hvað hann vildi.
— Hvers vegna skyldi ég ekki læra að mála
jafnvel þó að ég sé fátækur, sagði hann við sjálf-
an sig.
Hann ákvað að læra og æfði sig mikið á hverj
um degi. Þegar hann fór upp í fjöllin til þess að
safna eldivið, notaði hann trjágrein til þess að
teikna fugla í sandinn, þegar hann fór niður að
ánni til þess að skera reyr, bleytti hann fingurinn
í vatninu og teiknaði fiska á klettana, þegar hann
kom heim teiknaði hann hina fáu húsmuni sína á
veggina í hellinum, þar til allir veggirnir voru,
þaktir teilcningum.
Tíminn leið fljótt og þar sem Ma Liang lét
engan dag líða án þess að æfa sig, fór honum auð-
vitað mikið fram. Fólk, sem sá myndir hans
bjóst hálft í hvoni við að fuglamir færu að tísta
og fiskarnir að synda. En Ma Liang átti ennþá
engan bursta. Hann hugsaði oft um það bversu
hamingjusamur hann yrði, ef að hann tetti bursta.
Kvöld eitt eftir að hafa stritað og teiknað all
an daginn steinsofnaði Ma Liang um leið og hann
lagðist á mottuna sína. Þá kom gamall maður til
hans og gaf honum bursta.
— Þetta er töfrabursti, sagði gamli maðurinn.
Notaðu hann með gætni. Ma Liang tók við burst-
anum. Hann var úr skíragulli og frekar þungur.
— En hvað þetta er fallegur bursti. Hann
hoppaði af gleði. Þakka þér innilega fyrir . . .
Mundi ég nú eftir öllu, sem ég þurfti þetta. Kata, KATA. fallinu, það er allt að fara í kaf.
að gera? — Fá húsnæði, auglýsa fundinn. — Hvað er að Potee?
Ég má ekki gleyma að láta rektor vita um — Stattu ekki með Iöppina yfir niður-
I 9AIP ' iAhB )__
youg foot oF-r
THE PPAIN! THS
BU'LDINö 19 FLOOP-
J2. 6- seP1 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ