Vísir - 11.10.1972, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 11. október 1972.
3
sem nú verður brátt lokið, verð-
ur salur, átján sinnum þrjátiu
og þrir metrar i gólfflöt, sem er
sama stærð og á iþróttahúsinu á
Seltjarnarnesi. I salnum er gert
ráð fyrir áhorfendasvæðum fyr-
ir þrjú til fjögur hundruð
manns. Salinn er hægt að hólfa
niður i þrennt, með þvi er mögu-
legt að kenna þrem bekkja-
deildum samtimis. Auk salarins
verða i þessari nýbyggingu
búningsherbergi sem nægja
eiga fyrir salinn og væntanlega
sundlaug.
Með byggingu þessa húss er
ekki eingöngu verið að uppfylla
óskir forráðamanna Kennara-
skólans, heldur hlýtur sú von að
hafa brunnið i brjósti margra
nemenda skólans á liðnum ar-
um, að hafa iþróttahús á skóla-
lóðinni. Við lauslegan útreikn-
ing kemur það nefnilega i ljós,
að sé nemendum reiknað lægsta
verkamannakaup fyrir þann
tima, sem farið hefur i ferðir til
og frá þeim stöðum þar sem
iþróttir hafa verið á vegum
skólans, verður heildarupphæð-
in u.þ.b. fimm milljónir króna.
:
Þegar hús það er risið, sem á þessum grunni mun standa. sparar það nemendum Kennaraskólans fimm miljónir króna árlega.
ÓFREMDARÁSTAND i ÚTJÖÐRUM
BÆJARINS VEGNA KINDA
,,Um 1400-1500 fjár voru á
fóðrum i Reykjavik þegar talið
„Sóum ekki
einu sinni
Plltinn — segja
varnarfíðsmennirnir
Rannsókn máls varnarliðs-
mannanna þriggja, sem úrskurð-
aðir voru i gæzluvarðhald vegna
meintrar likamsárásar, er nú
lokið. Lokayfirheyrslur fóru fram
i málinu i gær. Sér 441 aðstoðar
höfðu varnarliðsmennirnir tvo.
lögfræðinga, annan bandariskan
og hinn islenzkan.
Bandarikjamennirnir neita
staðfastlega ákærunni. Tveir
þeirra neita að hafa nokkurntima
séð piltinn, sem þeir eru sakaðir
um að hafa lagt hendur á. Einn
viðurkennir að hafa lent i orða-
hnippingum við hann. Að sögn
Þorgeirs Þorsteinssonar fulltrúa
lögreglustjórans á Keflavikur-
flugvelli, sem hefur annazt rann-
sókn málsins, mun þó eitthvað
hafa borið á milli í framburði
hinna grunuðu.
A þessu stigi málsins verða öll
gögn, sem fram hafa komið,
send saksóknara. Hann ákveður
siðan hvort opinbert mál verður
höfðað.
—LÓ—
var við sfðustu sauðfjárböðun. Að
visu er það allt á sérstöku landi,
en flækist viða um þar sem ekkert
er girt, en viða vantar girðingar".
sagði Páll Pálsson yfirdýralæknir
i viðtali við blaðið. Þessi talning
fór fram i fyrra, en ekki hefur
verið talið i ár.
„Það þyrfti að girða um það bil
4 kilómetra, en það litur út fyrir
að það sé ekki hægt. Ef það væri
gert myndu kindurnar ekki valda
leiðindum og skemmdum eins og
komið getur fyrir, en þær þekkja
aðsjállsögðu ekki muninn á finni
plöntu og grasi”.
Að þvi er skógræktarstjóri,
Hákon Bjarnason tjáði blaðinu,
hafa kvartanir borizt frá ibúum i
Breiöholtshverfi og Arbæjar-
hverfi og frá fólki i útjöðrum
bæjarins. Segir Hákon ófremdar-
ástand rikja, og þvi sjálfsagt að
vekja athygli á þessu, en bréf
hans viðvikjandi málinu hefur
verið lagt fyrir borgarráð.
—EA
Annríki hjá dráttarbrautum
Þegar einn fer þá
kemur annar í staðinn
„Þcgar einn bátur fer, kemur
annar ihans stað. Nú sem stendur
eru tuttugu og fjórir bátar uppi
hjá okkur i dráttarbrautinni.”
Þetta sagði Björn Einarsson
framkvæmdastjóri skipasmiða-
stöðvar Njarðvikur, i viðtali við
Visi i gær.
Astandið kvað hann vera
þannigaf tveim meginástæðum. 1
fyrsta lagi væri skortur á
sérhæfðu vinnuafli, þ.e. skipa-
smiðum. beir i Njarðvikunum
hefðu nú að visu niu lærlinga, en
hefðu viljað taka tólf. I öð'ru lagi
hefðu margir dregið að koma með
báta sina til lagfæringar i vor
vegna humarveiða, sem þá voru
stundaðar. En vor og haust láta
útgerðarmenn helzt lagfæra þær
skemmdir sem orðið hafa á
skipum þeirra á aflasælli timum
ársins.
Það mun þó verða til að draga
úr ásókn i dráttarbrautirnar, að
áliti Björns, að eftir lélegan
sumarafla væru margir litt af-
lögufærir til að kosta dýrar við-
gerðir.
„Hja okkur eru bátar á bið-
lista.” sagði Þórarinn Sveinsson
forstjóri Slippstöðvarinnar i
Reykjavik. En þar er sömu sögu
að segja og úr Njarðvikunum,
Skipasmlði vantar.
LÓ
■■•■■■■«■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■!
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■•■■■'
Grunnur hjónagarðanna
rís brátt úr jðrð
Unnið er af kappi við
undirbúning að byggingu
hjónagarða við Háskóla tslands.
Er að mestu búið að grafa fyrir
grunninum. Hefur orðið að
sprengja mikið, þar sem mjög
grunnt er niður á klöpp þar sem
húsin eiga að standa. Vonazt er til
að sprengingum og greftri fyrir
grunninn verði lokið eftir um það
bil viku. Þá mun strax verða
hafizt handa við að slá upp
mótum fyrir sökklum.
Aætlað er að sjálfar byggingar-
framkvæmdirnar, frá sökkli,
verði boðnar út um næstu áramót.
Það gæti jafnvel orðið i desem-
ber. Framkvæmdir ættu þá að
getá hafizt næsta vor. Ekki er
samt reiknað með að ibúðirnar
verði tilbúnar um haustið.
Þessi hluti sem fram-
kvæmdir eru hafnar við er fyrsti
hlutinn af þremur, sem fyrir-
hugaöar eru. 1 hverju hinna
þriggja húsa, er reiknað með 57 -
60 ibúðum. Flestar ibúðirnar eru
tveggja herbergja ibúðir, um 40
fermetrar að stærð. Það er fram-
kvæmanlegt að bæta við einu her-
bergi, svo að ibúðarfjöldinn fer
eftir þvi hversu margar þriggja
herbergja ibúðir verða i hverju
húsi. 1 þvi húsi sem nú er að rísa
verða ibúðirnar 57, þar at eru sex
þriggja herbergja.
Verður leiguupphæðinni fyrir
ibúðir þessar stillt mjög i hóf.
Upphæðin mun ekki verða
ákveðin fyrr en ibúðirnar eru að
mestu tilbúnar. -ÞM.
Unnið að greftri fyrir grunn hjónagarðanna.
Tvívegis
rœndur sðmu
þúsundunum
- lónaði þjófunum það
sem þó vantaði þegar
þeir höfðu skilað þýfinu
„Hvernig á að taka þvi, þegar
tveir ókunnugir menn, allsgáðir,
ganga allt i einu að manni og
byrja að lumbra á manni hér og
þar stutta stund án nokkurs sýni-
legs tilgangs?” Þannig spurði
Arnór Jónsson verkamaður um
leið og hann kom inn úr dyrunum
hjá okkur á Visi i gær. „Ég,” hélt
hann áfram „botnaði að minnsta
kosti hvorki upp né niður i neinu
— fyrr en ég sá annan mannanna
troða seðlabúnti i vasa sinn eftir
að barsmiðinni lauk”.
„Einhvern veginn fékk ég hug-
boð um að seðlarnir — 5000
krónur samtals — væru min eign.
Og það stóð heima þegar ég gætti
að. Annar mannanna hafði
laumað hendi i brjóstvasa minn
meðan á barsmiðunum stóð.
Einkar samæfð aðför, vil ég
segja”. Og Arnór andvarpar.
„Ég gekk að sjálfsögðu þegar á
manninn með að skila pening-
unum og fékk ég þá illindalaust.
Hann vildi útskýra ránstilraunina
á þá leið, að þá félaga vantaði svo
tilfinnanlega peninga fyrir leigu-
bil”.
„Það var i húsi hjá kunningja
minum, strætisvagnabilstjóra,
sem þetta átti sér stað”, útskýrði
Arnór. „Mennirnir tveir höfðu
komið til hans nokkru á undan
mér og þá i fylgd meö kunningja
vinar mins. Þar sem ég sá að
hvorki strætisvagnabilstjórinn,
vinur minn, eða kunningi hans
kærðu sig fremur en ég um nær-
veru bófanna tveggja, þá sletti ég
i þann, sem hafði reynt að ræna
mig, eitt eða tvö hundruð krónum
og fóru þeir þá að vörmu spori”.
En saga Arnórs er ekki öll.
„Þegar mennirnir tveir voru
farnir, uppgötvaði félagi minn, að
þeir höfðu áður komizt i skrifborð
hans og náð að brjóta þar upp tvo
peningakassa, sem höfðu að
geyma bæði peninga og strætis-
vagnamiða, samtals um tuttugu
þúsund krónur. Það var allt-
saman horfið. Félagi minn kærði
þjófnaðinn vitanlega strax, en
þegar mennirnir tveir náðust
skömmu siðar, voru þeir búnir að
eyða öllum peningunum og gátu
ekki skilað til baka nema ein-
hverju af strætisvagnamiðun-
um”.
Og nú er eiginlega komið að
þriðja kafla sögunnar hans
Arnórs: „Það var greinilegt, að
seðlarnir minir áttu ekki að loða
við mig”, sagði hann. „Það var
aðfaranótt næst siðasta sunnu-
dags, sem gerð var tilraun til að
ræna þeim af mér þarna i húsi
kunningja mins. A mánudeginum
þar á eftir vildi ég koma megninu
af peningunum i örugga geymslu,
og fékk því vin minn gamlan úr
Vestmannaeyjum til að fara með
4000 krónur fyrir mig i banka”.
Arnór daprast enn um leiö og
hann bætir við: „Ég hitti þennan
vin minn á balli um helgina. Hann
bar sig þá afar aumlega. Sagðist
vera búinn að eyða öllum þeim
peningum, sem ég hafði beðið
hann fyrir i bankann. Og nú væri
hann staurblankur....”
—ÞJM
:s:ssssssssssssssssssss55ss5SSSEaSssssssssssssss&ssssssssssiss:s:sssss::ssB:s::ssssssssss:s8sss
Hvernig er líf barnsins?
Erindi fyrir almenning í Kópavogi.
Almenningi i Kópavog gefst nú
kostur á þvi að fræðast betur en
áður um uppeldismál og böcn sin.
Það er ný tilraun sem Kven-
félagssambandið i Kópavogi
hyggst gera, sem reyndar hefur
verið gerð i Breiðholti, en
reyndist þar svo vel að sama
cfnið flyzt yfir i Kópavog.
A hverju mánudagskvöldi i sex
vikur, gefst bæjarbúum kostur á
að hlusta á fræðsluerindi, og hefst
það fyrsta nú á mánudaginn 16.
október. Þá verður flutt erindi um
trúarlif barnsins. Annað erindið
fjallar um hversdagslifið, þriðja
erindið um leikföng og bækur, þá
verður erindi um tónmennt litilla
barna, erindi um kvöldvökur á
heimilinu og að siðustu
fermingarundirbúningur barns-
ins.
Þeir sem koma fram þessi
kvöld eru m.a. séra Arni Pálsson,
séra Þorbergur Kristjánsson,
Gýða Ragnarsdóttir, Lena Rist,
Hrefna Tynes og fleiri. öll fluttu
þau erindi á fræðslufundunum I
Breiðholti.
An efa munu margir hafa
gaman af að fræðast betur um
barn sitt eða börn, en. sem áður
segir er almenningur velkominn.
—EA