Vísir - 17.11.1972, Blaðsíða 3

Vísir - 17.11.1972, Blaðsíða 3
Visir. Föstudagur 17. nóvember 1972 3 Það sem sameiginlegt er þessum hópi hér að ofan, er það, að ef upp kemst um brot þeirra, er litill miði festur á bila þeirra með snæri. Á þessum miða stendur orörétt: ,,Skv. heimild i reglugerð um stöðu- mæla, 6. gr., er yður gerður kostur á að ljúka framan- greindu máli með greiðslu 50 kr. aukaleigugjalds i stöðumæla- sjóð. Ef þér fallist á þá máls- meðferð, ber yður að undirrita tilkynningu þessa og greiða gjaldið i skrifstofu lögreglu- stjórans innan viku, svo að komizt verði hjá sektum”. f sannleika sagt hefur fram- kvæmd á ofangreindri reglu- gerð verið með höppum og glöppum. Það vill til að flest fólk er heiðarlegt og sómakært og borgar þvi þessar fimmtiu krónur umyrðalaust, en hitt er svo aftur ekki óalgengt að menn hendi litla miðanum beint i ruslakörfuna, þegar heim er komið, eða noti hann til að setja á bilinn sinn, ef þeir þurfa að hafa hann á bilastæði lengur en leyfilegt er. Þegar þessir siðastnefndu menn fá itrekunarbréf með opinberum stimpli fara þau sömu leið: beint i ruslakörfuna. Siðan, kannski að fjórum ár- um og fimmtiu sektarmiðum liðnum, er manninum stefnt fyrir dóm til að hegna honum fyrir ólöglegt athæfi og til að koma i veg fyrir að hann láti sér detta i huga að viðhafa slikan ósóma á nýjan leik. Og hver skyldi nú ákvörðun dómsins vera? Jú, öllum einstökum brot- um er skellt saman i eitt og maðurinn fær sekt sem er minni en allar fimmtiukróna greiðsl- urnar lagðar saman. Þetta er nú alldeilis aðferðin til að láta menn bera virðingu fyrir lögum og rétti! Ekki er þetta eina misfellan á meðferð opinberra mála, en varla er öðrum en lögmennt- uðum mönnum ætlandi að fjalla um þessi mál i heild sinni og svo vit sé i. Eitt mætti þó benda á: Það er hinn dæmalausi langi timi sem tekur að fjalla um mörg mál. Þetta er nú sennilega vegna mannfæðar hjá embætt- um sem hlut eiga að máli. Að lokum eitt ráð, sem einn góður maður gaf i spjalli við blaðamann á Visi nú um dag- inn: ,,Hvernig væri að taka svo- litið harðar á lögbrotum af ýmsu tagi? Ætli þessum lög- brotum myndi þá ekki fækka og dómararnir fá betri tima til að fjalla um einstök mál, og jafn- framt yrði kerfið allt fljótvirk- ara”. —Ló Hún er sú, að viðtölin sem Billy Wright tekur eftir leikina verði þýdd á islenzku. Það eru svo margir sem fylgjast með knatt- spyrnunni, að mér finnst þetta sjálfsögð þjónusta. Menn hefðu ekki siður áhuga á þessum sam- tölum en mörgum þeim sem þýdd eru i fréttatima sjónvarps- ins.” Fáránlegar hótanir útvarpsins J.R.S. skrifar: „Væri ekki ráð fyrir útvarpið að koma innheimtumálunum i betra lag áður en farið er fram á hækkun afnotagjalda. Ég var að fá eitt hótunarbréfið i hendur þar sem þess er krafizt að ég greiði afnotagjaldið strax, ef ég vilji ekki hafa verra af. Gjaldið greiddi ég i Landsbankanum fyrir tveim mánuðum og hef kvittun fyrir. Veit ég um mörg svipuð dæmi. Hvað skyldi útvarpið þurfa að borgalögfræðingnumfyrir þessar tilgangslausu bréfaskriftir. Fyrir nú utan það, að það stóð itrekað i bréfinu jafnvei þótt það sé það fyrsta, sem komið hefur frá lög- fræðingnum.” HRINGIÐ í síma 86611 KL13-15 Sendiherra deilir hart ó utanríkisþjónustuna Eiga íslendingar að þjóna sendiherrum erlendis eða eiga þeir að þjóna íslendingum? spyr Pétur Eggerz í nýútkominni bók ,,i fljótu bragði virðist hlutverk sumra islenzkra sendiherra orðið litið annað en að aka út á flugvöll til að taka á móti ráðherrum eða öðrum háttsettum mönnum, og flytja þá til þess gistihúss, sem þeir eiga að dvelja i. Halda þeim siðan veizlu og þrábiðja ráðherra landsins, þar sem þeir eru stað- settir að taka þátt i þeim fagn- aði". Þannig kemst Pétur Eggerz, sendiherra, að orði i nýútkominni bók sinni, Létta leiðin ljúfa”, en i henni kemur fram hvöss gagn- rýni á margt i utanrikisþjónustu Islendinga. Hann hefur nú starfað um þriggja áratuga skeið i utan- rikisþjónustunni, þar af 23 ár erlendis, i London, Washington og Bonn. Sendiherrann gagnrýnir margt i fari utanrikisþjónustu íslend- inga og bendir á leiðir til úrbóta. Hann telur, að islenzka utanrikis- þjónustan hafi i of miklum mæli i upphafi verið miðuð við utanrikisþjónustu Dana en þau vinnubrögð hafi löngu úrelzt vegna breyttra aðstæðna, bættra samgangna og fjarskipta og tið- ari ferðalaga erlendis. Áberandi er, hvað sendiherrum eru fengin miklu færri verkefni til úrlausnar nú en áður var, segir Pétur, og bætir þvi við seinna i bókinni, að þetta valdi stöðnun innan stéttar sendiherra. Þessi fækkandi verkefni valdi þvi, að sá sem einu sinni hefur verið gerður að forstöðumanni sendiráðs sitji yfirleitt mestan sinn starfstima erlendis. „Hefur þetta akaflega óheillavænleg áhrif á gagnsemi utanrikisþjónustunnar. Hreyfan- leiki og snögg viðbrögð eiga að vera einkenni þeirrar utanrikis- þjónustu, sem fylgist með timan- um. Tærandi útlendingadekur gerir það að verkum að mönnum finnst ffnna að vera sendiherra erlendis, en starfa i utanrikis- ráðuneytinu hér”. En eins og sendiherrann gagn- rýnir skipulag utanrikisþjónust- unnar gagnrýnir hann einnig, hvernig margir sendiherrar rækja skyldur sinar, sem þjónar þeirrar þjóðar, sem útnefndi þá. — „Er það hlutverk íslendinga að þjóna islenzku sendiherrunum erlendis og sjá um, að þá skorti ekki neitt og allar þeirra óskir séu uppfylltar? Eða er það hlutverk islenzkra sendiherra erlendis að þjóna islenzkum hagsmunum og greiða götu tslendinga úr öllum stéttum þjóðfélagsins og öllum pólitizkum flokkum, sem á tslandi fyrirfinn- ast hverju sinni?” Þannig spyr Pétur Eggerz i bók sinni. t þessu sambandi gagnrýnir hann einnig, hvernig staðið hefur verið að kaupum á bústöðum sendiherra tslands erlendis. „Hvaða tilgangi þjónar þetta slot”, spyr hann um nýlega keyptan bústað sendiherra i Kaupmannahöfn, sem hann telur liggja fjarri alfaraleið tslendinga á leið i Höfn”. Eiga þarna að vera eilif veizluhöld fyrir útlendinga? Er ekki réttara, að islenzku sendiherrabústaðirnir liggi i þjóðbraut og séu eins og myndar- leg islenzk heimili, þar sem gest- risni við háa og lága situr i önd- vegi?’ Hann skýrir frá þvi, að 1971 hafi verið keyptur nýr sendi- herrabústaður i Höfn fyrir 1.5 milljónir danskra króna (18 milljónir isl. króna), en sá gamli seldur á 740 þús. danskra króna. (9 milljónir islenzkar). Kaupand- inn var Búlgaria. Búlgarar nota bústaðinn nú bæði fyrir sendi- herrabústað og sendiráðsskrif- stofur, — húsið, sem Islendingar gátu ekki gert sér að góðu fyrir sendiherrabústað eingöngu. Búlgarar voru mjög ánægðir með kaupin. — Leigubill frá Höfn að nýja sendiherrabústaðnum kost- ar röskar 700 krónur, segir Pétur. Sendiherrann gagnrýnir mjög i bók sinni, hvernig pólitik og kunningsskapur er notaður til að skipa mönnum i virðingastöður utanrikisþjónustunnar. „Með pólitizk sambönd að baki hirtu aðrir uppskeruna af erfiði þeirra”, segir Pétur, og á þar við bæði menn, sem ekki höfðu komið nálægt utanrikisþjónustunni og „töskubera utanrikisráðherra”, (i þessu tilviki Niels P. Sigurös- son) eru skipaðir i stöður framyf- ir aðra, sem unnið höfðu sér rétt til starfsins. Ekki eru tök á þvi að gera hin- um fjöldamörgu aðfinnslum Pét- urs nánari skil, hér i dag. Aðeins ljúka meö smá sýnishorni úr bók- inni: „Sú streit, sem þreytir for- stöðumenn sendiráðanna meir en verkefni vegna hagsmuna ts- lands, er veizluhöld, vindrykkja og ofát. Margur kappinn hnigur i valinn, veginn meö gaffli og hnif og þeim mat- og drykkjarföngum, sem hann dag eftir dag skóflar i sig undir þvi falska yfirskini, að hann sé að vinna fyrir föðurland- ið”. -VJ. Pétur Eggerz: ,,Án sérþekkingar verður enginn góður skraddari, skósmiður, húsasmiður né dómari. Hvi ættu sendi- herrar að vera eina stéttin, sem leysir verk sitt meistaralega af hendi án nokkurrar sérþekkingar?” „ALLIR TAKA ÞÁTT í SETUVERKFALLI", — segja nemar V.í. „Skólinn er frœðslustofnun", segir skólastjórinn Dr. Jón Gíslason „Það munu án efa allir taka þátt i setuverkfalli, ef til þess kemur á mánudag, en við vonum að til þess muni ekki koma. Við vonumst eftir svari frá skóla- nefnd og vonum að það verði já- kvætt”, sögöu þeir Verzlunar- skólanemar sem við hittum að •máli í gærdag, en þeir stunda nám i (i. bekk skólans. Þeir sögðu að þarna væri ekki um neinn fá- mennan hóp að ræða innan skól- ans, heldur ríkti góð samstaða meðal nemenda. — En ef til setuverkfalls kem- ur, bitnar það þá ekki á náminu hjá nemendum sjálfum? „Jú, það mun koma niður á náminu, en setuverkfall sýnir að- eins viljann sem að baki býr. Við höfum beðið eftir þvi að fá þess- um málum framgengt i þrjú ár viðvikjandi aðstöðu við félagslif, og við óskum eftir að fá þeim málum framgengt”. — Fólk veltir þvi fyrir sér hvort Verzlunarskólinn innihaldi ekki lengur hinar svokölluðu „heildsalasyni” og að önnur stjórnmálaviðhorf riki nú en áður var talið? — Það er staðreynd að stjórn- málaviðhorf nemenda hafa breytzt frá þvi sem áður var, en við erum á þeirri skoðun að fólk almennt myndi sér alrangar hug- myndir um skólann. Hér er ekki á ferðinni neinn uppreisnarlýður, en það er staðreynd að það er farið að minnka að hinir svoköll- uðu „heildsalasynir” sæki skól- ann i jafn rikum mæli og áður”. — Hvað gerist ef svar skóla- nefndar verður ykkur ekki i hag? ' „Það hefur komið til tals að þeirsem sitja nefndir i skólanum og starfa að félagslifi segi af sér. Þá mun verða litið um félagslif, en við óskum eftir viðunandi lausn þessa máls, og okkur sjálf- um finnst málið það litið, aö ekki þurfi nema eitt handtak til að lausnin finnist”. „Við álitum að skólinn eigi fyrst og fremst að verá fræðslu- stofnun”, sagði skólastjóri Verzl- unarskóla tslands Dr. Jón Gisla- son i viðtali viö blaðið. „Og ég held að það sé eðlileg afstaða skólastjóra og skólanefndar að vilja láta námið sitja i fyrirrúmi. Þessar baráttuaðferðir nemenda eru algjör nýjung hér, og það rikir alveg nýr andi hvað þær að- gerðir snertir”. Viðvikjandi kröfu nemenda um bætta aðstöðu fyrir félagslif, sagði skólastjóri að húsnæði skól- .ans væri mjög þröngt, enda er ^skólinn tvisetinn. Salur sá sem nemendur fara fram á að fá afnot af fimm kvöld i viku er notaður til kennslu og til sameiginlegra kennslu nokkurra bekkjadeilda i „Stjórnmálaviðhorf liafa breytzt i V.t. en við höldum að fólk geri sér airangar hugmyndir um skólann,” segja nemar Verzlunarskólans. I)r. Jón Gislason — Skólinn er tvisetinnog þar er mjög þröngt. senn og skrifleg próf. Ef svo nem- endur fengju hann til afnota fimm kvöld vikunnar kæmi þar inn i aukinn kostnaður, þar sem greiða þyrfti ræstingarkonum nætur- gjald. Aðspurður að þvi hvað til bragðs verði tekið, ef til setuverk- falls kemur, svaraði Dr. Jón Gislason: „Er ekki bezt að láta hverjum degi nægja sina þjáningu?

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.