Vísir - 08.02.1974, Síða 8

8
Vlsir. Föstudagur 8. febrúar 1974.
syngur lögsn
— Sigfús Halldórsson hefur gefið út
sönglög sín í annað sinn
Sigfús Halldórsson, lagasmiður
og málari ipeð meiru, hefur nú
gefið út i annað sinn sönglög þau,
sem út komu 1970, þegar hann
var fimmtugur.
,,Ég hef verið ákaflega heppinn
með lögin min”, sagði Sigfús,
þegar Visismaður ræddi við hann,
„þjóðin hefur sungið lögin min.
Og þau hafa gengið til þurrðar
fljótlega, þegar þau hafa verið
gefin út. Þess vegna gef ég þetta
út núna”.
Sigfús hefur jafnan gefið sin lög
út sjálfur, „nema það fyrsta, sem
kom út fyrir 1940, þegar ég var
varla tvitugur. Það lag heitir,
„Við eigum samleið”, gert við
texta Tómasar Guðmundssonar,
og hann Pétur Pétursson þulur
gaf það út”.
— Hve mörg lög hefurðu samið
um ævina?
„Ætli þau séu ekki orðin tals-
vert yfir hundrað talsins. Þetta
eru allt smálög. Ég hef aðeins
samið þrjú hljómsveitarverk.
Þessi þrjú verk eru „Stjáni blái”,
sem er reyndar hið eina þeirra,
sem hefur komið út, en hin eru
„Til sjómannsekkjunnar” og
„Þakkargjörð”.
Sigfús Halldórsson þarf vist
ekki að kynna. —það er óhætt að
fullyrða, að hann er einhver vin-
sælasti lagasmiður, sem nú er
uppi á Islandi.
„Ég hugsa einvörðungu um
samferðamenn mina. Ég álit að
það skipti mestu að koma vel
fram við þá, mér er sama um
hvað verður, þegar ég er dauður.
Það er ekki rétt að strita enda-
laust við að skapa eitthvað ódauð-
legt. Það verða lika seinni tima
menn sem fjalla um gildi
verkanna. Og meðalmaðurinn,
sem stritar endalaust við ódauð-
leikann, hann fellur bara i minni-
máttarkennd og náunganagg”.
En lögin hans Fúsa eiga senni-
legaeftiraðgeymasti minniogá
nótnablöðum um langa framtið —
nýjasta bók hans heitir einfald-
lega „Sönglög — eftir Sigfús
Halldórsson”.
—GG
Ásatrúarmenn frá
USA og Þýzkalandi
hingað á þjóðhátíð
Asatrúarmenn hafa verið stöð-
ugt i fréttum heimspressunnar og
hefur það leitt til þess, að fjöldi
Asatrúarmanna, að minnsta kosti
i Bandarikjunum og Þýzkalandi,
hafa gert sig iiklega til að koma
hingað til lands i sumar i tilefni
þjóðhátiðarinnar.
Asatrúarfélagið hefur ýmislegt
i bigerð, sem minnt getur á 1100
ára afmælið. Má þar m.a. nefna
útgáfu barmmerkis, sem á að
steypa i silfur, en grunnurinn
verður blár. Verður þar steypt
táknmerki Asatrúarfélagsins og
sólkross bundinn rúnum, en utan
um er svo áletrunin „1100 ár Is-
lands”, einnig i rúnum.
Verður tákn þetta gert i öðrum
útgáfum að auki, m.a. á minnis-
peningi, sem félagið mun gefa út.
Verður það steypt i brons, silfur,
gull og platinu. A verkinu að ljúka
i næsta mánuði.
Þá hefur félagið látið gera
kingu úr silfri, sem táknar heims-
mynd ásatrúarinnar, eins og
henni er lýst i Eddunni.
Hinu unga Asatrúarfélagi hefur
verið sýndur mikill áhugi og hafa
fulltrúar félagsins mættá fundum
hjá flestum menntaskólum höfuð-
borgarinnar i vetur og útskýrt sin
sjónarmið, Hafa fundir þessir
jafnan verið fjölsóttir og mikið
spurt. Á morgun, fimmtudag,
mæta Asatrúarmenn svo á fundi
hjá Menntaskóla Akureyrar. Sið-
Fálkinn hefur sent á hljóm-
plötumarkaðinn leikrit Matthias-
ar Johannessen, Sókrates. Leik-
ritið var flutt I útvarp i nóvember
1971.
A plötunni má heyra hvernig
höfundurinn leiðir saman ýmsar
þekktar persónur heimssögunn-
ar. Hér koma þeir saman Sókra-
tes, Darwin, Galileó, Van Gogh,
Lúðvik 14. og lagskona hans Ma-
dame Pompadour, — að
ar i mánuðinum er svo fyrirhugað
að hafa almennan kynningarfund
i Reykjavik. Þá verður, að sjálf-
sögðu, einnig haldið þorrablót
félagsins.
Þess má að lokum geta, að út-
varpsstöðvar i bæði Sviþjóð og
Hollandi hafa flutt þætti, sem
Ásatrúarfélagið gerði og næst
liggur fyrir að gera þátt fyrir
bandariska útvarpsstöð.
— ÞJM.
ógleymdum Sölva Helgasyni,
Sólon Islandus.
„Þessi útgáfa er ekki gerð i
gróðaskyni”, sagði Haraldur
Ólafsson, forstjóri Fálkans um
útgáfuna. „Heldur tel ég að
hljómplata þessi, sem og aðrar
hljómplötur með flutningi is-
lenzkra bókmennta, er áður hafa
komið út á vegum Fálkans, eigi
erindi til almennings og hafi
nokkurt menningarlegt gildi”.
—JBP—
Sókrates — Leikrit
Matthíasar ú plötu
cTMenningarmál
gengur
sinn gang
Jens Pauli Heinesen:
GESTUR
Færeyskar smásögur
Almenna bókafélagið 1973. 172
bls.
Þessari bók var fagn-
andi tekið þegar hún
kom út i haust, einkum
af þeirri ástæðu, að mig
minnir, að hún var þýdd
úr færeysku. Það er
vissulega fagnaðarefni
að færeyskar bækur séu
þýddar á islensku, að
þvi þó tilskildu að það
séu góðar bækur. Enn
gleðilegra væri samt ef
markaður reyndist fyrir
færeyskar bækur á
íslandi og islenskar i
Færeyjum. Af hverju
lesum við ekki mál hvor
annarra?
En skemmst er frá þvi að segja
að það er mjög eftirtektarverður
höfundur sem kemur fyrir sjónir i
þessari bók Jens Pauli Heinesens,
sögur hans eru miklu mark-
verðari verk en leikritið Upp I eini
eikilund sem Leikfélagið i Þórs-
höfn sýndi hér á gestaleik fyrir
nokkrum árum. Eftir þær fer ekki
hjá að maður fái áhuga á að
kynnast einnig skáldsögum
höfundarins, en Jens Pauli er að
sögn mjög afkastamikill
höfundur og hefur samið stórar
skáldsögur. Þýðing Jóns
Bjarmans á sögunum virðist mér
að sé vel af hendi leyst verk á
lipru máli og stilshætti á fslensku.
Það hefur af ýmsum ástæðum
dregist úr hömlu að geta þessarar
bókar hér i blaðinu. En eftir að ég
loks komst til að lesa hana finnst
mér ekki fjarri að ætla að Gestur
sé markverðasta erlent skáldrit,
a.m.k. nýlegt af nálinni, sem út
kom á islensku i haust.
Gefast ekki upp
1 bókinni eru 14 sögur, valdar úr
þremur smásagnasöfnum
höfundarins sem út' hafa komið
árin 1967, 69, 71. 1 fljótu bragði
kunna elstu sögurnar, úr
samnefndri bók þessari, að þykja
bestar, allténd eru þær reglu-
legastar sögur, samdar i mjög
svo hlutlægu raunsæislegu móti.
Allar fjalla þessar sögur með
einhverjum hætti um
mannvonsku, grimmd eða
heimsku. Svo er til að mynda um
Gest, sögu um bónda sem drepur
gamlan og aflóga hund sinn af þvi
hann dugir ekki lengur i smala-
mennsku. En lika fjalla þessar
BÓKMENNTIR
EFTIR ÓLAF JÓNSSON
sögur um mannlegt úthald og
seiglu. Abraham bóndi kemur
heim þreyttur og rennsveittur um
kvöldið: „En hann kom ekki
einsamall. Ána hafði hann með
sér” — sem þeir Gestur höfðu
verið að eltast við um daginn.
Svo er og um söguna um
skrökvarann, drenginn sem átti
hvitan helli, niðursetning i fjósinu
sem lifir á eintómum draumum
sinum eða freistar þess. Það tekst
að visu ekki. Án þess að gera upp
á milli þessara sagna er kannski
Maðurinn i rauða vestinu minnis-
verðust, saga um færeyskan
ihaldsmann og dauða hans, mann
sem einn heldur uppi fornum sið i
byggðarlaginu og tekur dönsku
fram yfir færeysku ef farið er
með guðsorð: Hann villist i þoku á
fjalli, veikist og deyr, og hrafnar
kroppa úr honum augun. En hann
gefst ekki upp.
í seinni sögum sinum virðist
Jens Pauli Heinesen stila upp á
táknvisari og skáldlegri, ljóðræna
orðlist, stilshátt sem sumpart
kann aö minna á William Heine-
sen. Raunar er sá þráður þegar
upp tekinn i fyrstu bókinni,
Sögunni um brosið, langri
ÚTSALA - ÚTSALA
Seljum nœstu dago lítið gölluð
húsgögn vegna brunaskemmda Trésmiðjan W _
- MIKILL AFSLÁTTUR - VIÐIR
Laugavegi 166 Sími 22222 og 22229