Vísir - 09.02.1974, Qupperneq 2

2
Visir. Laugardagur 9. febrúar 1974.
/§ LESENDUR HAFA ORDIÐ
VANDIR Á ÁVÍSANIR
vísm sm--
Ætti fólk að gera tneira að því að
smiða sjálft húsgögn og inn-
réttingar I heimili sin?
Lárus Eggertsson, starfsmaður
Loftieiða: — Það verða auðvitað
aldrei sömu gæði á sliku og fag-
vinnu. Samt veit ég til þess, að
margt ungt fólk smiðar sér sjálft i
Ibúðir sinar, jafnvel
eldhúsinnréttingar. En t.d. i
Bandarikjunum er þetta algengt.
Hólmar Albertsson
aðstoðarmaður á húsgagnaverk-
stæði: — Já, ef það hefur getu til
þess. Ég hef orðið talsvert var við
þetta. Þó hef ég ekki séð hús-
gagnasmiði i heimahúsum,
heldur smáinnréttingar.
Katrin Gisladóttir, teiknikennari:
— Alveg tvimælalaust. Það er t.d.
mikið af húsgögnum hjá mér
smiðaðaf okkur,envif fengum að-
stöðu á verkstæði til smiðanna.
Ég er virkilega ánægð með það,
sem við höfum smiðað.
Birgir Guðbjörnsson,
simvirkjanemi: — Að sjálfsögðu.
Og ég held það þurfi lltið af
verkfærum til þess. Yngra fólki
finnst ábyggilega skemmtilegra
að hafa það, sem það hefur smið-
að sjálft.
Guðjón Guðlaugsson
húsgagnasmiður: — Tvimæla-
laust. Ég veit að fólk kemur sér
upp hálfri búslóð i upphafi
búskapar á þennan hát og sparar
mikið. Þetta er lika hægt með
einföldum verkfærum. En mér
finnst fólk eins og hrætt við að
framkvæma hugmyndir sinar.
Það er alltaf verið að hugsa um,
hvað nágranninn hugsar og segir.
Þórarinn Helgason
rafvirkjameistari: — Nei, það á
alveg að láta iðnaðarmennina um
þetta. En ég veit að ungt
fólk smiðar sér sjálft, og það er
virðingarvert. En það á að
útiloka, að svona bilskúrabisniss
fari að skjóta rótum hérna.
Jóhann Kristjánsson hringdi:
— Mikið brá mér i brún, þegar
mér var visað frá á bæjarskrif-
F.L.E. skrifar:
,,Ég hef fylgzt dável með
deilum þeim, sem risið hafa milli
FRUGG-hreyfingar nýskáta og
Skátafélags Akraness og vil
benda hér á eitt atriði, sem gæti
bundið farsælan enda á þennan
ágreining, en þar hafa fúkyrðin
fokið á vixl og skátahugsjónin
virt að vettugi.
Það hefur verið haft i
flimtingum, að S.A. hyggist
stefna nýskátum fyrir meiðyrði,
og hafa þá deilur þessar tekið á
stofunum i Hafnarfirði, þegar ég
kom þangað til að borga af-
ganginn af sköttunum minum hér
sig alvarlegra form en nokkur
hafði búizt við i upphafi. Þess
vegna legg ég til við miðstjórn
FRUGG og meðlimi SA að athuga
möguleika á, að nýskátar gengju i
SA og stofnuðu innan vébanda
þess sérstaka flokksdeild og
störfuðu þar I óbeinum tengslum
við aðra skáta.
Mér hefði fundizt þetta
skynsamlegasta lausnin og hvet
þess vegna málsaðila eindregið
til að hugsa um þetta i fullri
ALVÖRU”.
á dögunum.
Astæðan fyrir þvi, að ég fékk
ekki að borga, var sú, að ég var
með ávisun frá borgarsjóði
Reykjavikur, og hún var stfluð á
nafn mitt en ekki sýslumanninn i
Hafnarfirði. Þetta var ávisun úr
tölum borgarsjóðs og þannig hið
tryggasta plagg, hefði maður
haldið. En , nei, gjaldkerinn,
skrifstofustjórinn og sjálfur
sýslumaðurinn stóðu vörð um þá
reglu að taka ekki við öðrum
ávisunum en skrifaðar væru á
staðnum og stilaðar á sjslu-
manninn. „Við höfum orðið fyrir
Karl Eiriksson hringdi:
„Mér fannst athyglisverð
lesning „INNSÍÐAN” I Visi um
afbrot unglinga, sem viðtalendur
töldu vera færri hér en viðast er-
lendis.
Þó fannst mér ekki viðunandi,
að einn hinna spurðu, prófessor
Björn, lét að þvi liggja að barna
verndarnefnd gerði það i hverju
tilfelli af einhverri „þörf” eða
„nauðsyn” að taka börn af
foreldrum. Hann nefndi það
dæmi, að barnaverndarnefndir
svo mörgum óþægindum út af
mörgum öðrum ávisunum”,
sagði skrifstofustjórinn. Og þegar
ég sneri mér til sýslumannsins,
vildi hann ekki einu sinni ræða
málið og visaði mér á dyr.
Nú langar mig til að spyrja þá
þarna suðurfrá, hversu margar
ávisanir frá borgarsjóði þeir hafi
fengið, sem telja má ómerk
plögg. Eða hvað veldur þvi, að
þeir þarna suðurfrá treysta sér
ekki til að hverfa frá hinni
einstrengingslegu reglu sinni,
þegar svo voldugur útgefandi er
að ávisuninni?”
„þyrftu” stundum að vinna önnur
verk en bara rétt þau, sem góð
þættu. — Það er blekkjandi að
gefa i skyn, að i hverju tilviki hafi
,þurft” að gera það.
Eg þekki nefnilega nokkur
tilvik, þar sem barnaverndar-
nefndir hafa stiað börnum frá
foreldrum — að þvi er virðist al-
gerlega að tilefnislausu. Og eitt
nýlegt dæmi þekki ég, þar sem
barnaverndarnefnd færði ekki
einu sinni rök fyrir slikri aðgerð.”
Bindindisféla g
ökumanna
20 ára
Hafa stjórnvöld á íslandi veitt
áthygli þeirri viðleitni frjálsra
samtaka,sem heitir mannrækt?
Hvernig eru slik samtök
styrkt til starfa, sem verja fé,
tima og kröftum til mannræktar
og mannfélagsræktar á þessu
landi?
Hvað hafa þeir haft i laun á
timann, sem mótað hafa and-
stöðu hérlendis gegn erkifjanda
allrar mennfúgar, áfengis-
neyzlu og hennar fylgifiskum?
Þar hafa margir lagt nótt við
dag árum og áratugum saman,
jafnvel ævilangt — og nú skal
koma stór fullyrðing — án þess
að hljóta einseyring i laun fyrir
það starf.
Þetta má segja um flesta
forystumenn ungmennafélaga,
barnastúknaog bindindissam-
taka á Islandi. Samt hefur verið
viðurkennt, að fáir félagsmála-
skólar með félagsfræðingum og
félagsfræðiráðunautum muni
taka góðum barnastúkum
fram, sama er að segja um
Islenzka ungtemplara, sem
standa sig furðuvel.
Nú er þó ekki einungis, að slik
störf séu ólaunuð þau eru litils
metin, litilsvirt og höfð að
skotspæni heimskra manna og
kvenna. Það er þvi svo komið,
að slikar mannræktarstofnanir
sem stúkur og ungmennafélög
eru eða voru standa uppi
forystulaus. En öll mannrækt
skal efld með grunnskóla-
frumvarpinu, sem á að neyða
ungt fólk til uppreisnar gegn
ófrjórri skólaþvingun sem
lengstan tima á ári.
Það eru þvi gleðitiðindi, að
eitt slikt mannræktarfélag
meðal hinna deyjandi skuli hafa
lifað og blómgazt i tvo áratugi.
En svo er nú um Bindindisfélag
ökumanna, sem hefur af
hagsýni og dugnaði fjármagnað
sig sjálft og þarf þvi ekki á sam-
starfi né molum rikisvalds að
halda.
I mannrækt sinni á það tvö
meginmarkmið: Umferð án
hættu af eitursjúkufólkiog bætta
umferðarmenningu yfirleitt.
Sem sagt, breyttan og bættan
lifsstil á vegum landsins. En þar
stöndum við enn mjög höllum
fæti, og segja má að vegir
íslands séu vigvöllur.
Og aðalorsakir sliks
ófremdarástands eru tillitsleysi
gagnvart samferðafólkinu
annars vegar og heimska
heimalningsins i afskekkta
kotinu, sem ekki skilur aðstöðu
fjöldans hins vegar. Hér þýðir
heimska þröngsýni. Tillitsleysi
og heimska eru hvort tveggja
ókostir, sem hverfa fyrir
aukinni mannrækt og þvi
almenningsáliti, sem þarf að
byggjast á reglunni:
„Allt sem þér viljið að aðrir
menn gjöri yður, þaðskuluð þér
og þeim gjöra”.
Satt að segja mun umferðar-
menning i fullri merkingu þess
orðs alltaf standa i réttu hlut-
falli við almenna mennt og
þroska þjóðar — vera einkunn
manngildis hennar og
mannræktar.
Sagt hefur verið: „Þú ekur
eins og þú lifir”.
Það ættu margir að athuga.
Það ætti þvi jafnan að prófa sem
bezt þroska og umgengnishæfni
þeirra, sem eiga að fá öku-
skirteini. Þar gildir manngildi
og samvizkusemi, sanngjarnt
tillit til samferðafólksins miklu
meira en utanaðlærðar
umferðarreglur.
En bezti dómarinn ætti að
vera almenningsálit þroskaðrar
þjóðar.
Heill þeim, sem efla það álit.
Heill mannræktarsveit Islands,
hvar sem hún stendur að verki.
Heill Bindindisfélagi islenzkra
ökumanna. Verði sigrar þess
sælir og stórir.
Arelíus Nielsson.
FÁLKAORÐAN
ln memoriam
Nú deyja þeir fuglar hérna i hrönnum,
sem heiðurstákn eftir vér nefnum
og sett er á brjóstið á bestu mönnum,
jafnt bændum sem forsetaefnum.
Einskis heiður heid ég það skerði
og hlaupi ei neitt úr skorðunum,
þótt siðustu fálkarnir sæmdir verði
siðustu fálkaorðunum.
Ben. Ax.
Skátar
Akranesi
sameinizt!
Ekki alltaf svo
mikil nauðsyn!