Vísir - 22.06.1974, Blaðsíða 6

6
Vlsir. Laugardagur 22. júnl 1974
visir
(Jtgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
R itstjórna rfulltrúi:
Fréttastj. erí. frétta:
Auglýsingastjóri:
Auglýsingar:
Afgreiðsla:
Ritstjórn:
Reykjaprent hf.
Sveinn R. Eyjólfsson
Jónas Kristjánsson
Jón Birgir Pétursson
Iiaukur Helgason
Björn Bjarnason
Skúli G. Jóhannesson
llverfisgötu 32. Simar 11660 86611
Iiverfisgötu 32. Simi 86611
Sfðumúla 14. Simi 86611. 7 linur
Áskriftargjald 600 kr. á mánuði innanlands.
í lausasölu 35 kr. eintakið. Blaðaprent hf.
200 mílur strax
Gunnar Thoroddsen staðfesti i spurningaþætti
stjórnmálaflokkanna i sjónvarpinu um daginn,
að Sjálfstæðisflokkurinn er ákveðinn i að færa
fiskveiðilögsöguna út i 200 milur þegar á þessu
ári, ef hann fær til þess aðstöðu i kosningunum
eftir viku.
Þessi skýra yfirlýsing er möguleg vegna þess,
að nú er auðveldara að dagsetja 200 milur en var
að dagsetja 50 milur fyrir rúmum þremur árum.
Þá voru tólf milur almenna reglan og 200 milna
skriðan ekki enn komin fyllilega i ljós. En nú er
greinilegt, að yfirgnæfandi meirihluti rikja heims
telur 200 milur vera hæfilega efnahags- og fisk-
veiðilögsögu.
Alþjóðadómstóllinn i Haag veit þetta vel. Þess
vegna þegir hann þunnu hljóði, þótt
úrskurður hans i 50 milna deilu Breta
og íslendinga ætti að vera kominn
fyrir nokkrum mánuðum. Skýringin
á töfinni er auðvitað sú, að dómstóll-
inn er að biða eftir þvi, hvernig málin
skipast á hafréttarráðstefnunni i
Caracas.
Dómstóllinn veit sem er, að hann
hefur ekki efni á að verða að athlægi
með þvi að dæma út frá tólf milum,
þegar vitað er, að mikill meirihluti rikja heims
ætlar að fá 200 milur samþykktar á hafréttarráð-
stefnunni, sem þegar er hafin.
Ekki er nóg með, að alþjóðadómstóllinn hafi
áttað sig á, að hafréttarráðstefnan er að láta 200
milur taka við af tólf milum. Bretar hafa sjálfir
áttað sig á þessu og eru þegar farnir að tala i
fullri alvöru um að missa ekki af lestinni. Þeir
vita lika vel af eigin hagsmunum i fiskistofnum
og gas- og oliulindum á landgrunninu.
Sjálfstæðisflokkurinn var á sinum tima tregur
til að fallast á dagsetningu útfærslunnar i 50 mil-
ur, af þvi að þá var millibilsástand i landhelgis-
málum heimsins og aðstæður til útfærslu tiltölu-
lega örðugar. Jafnframt var fyrirsjáanlegt, að
með litilli biðlund mætti með minni fyrirhöfn ná
200 milum i stað 50 milna. Þetta er spurning um
að taka réttar ákvarðanir á réttum tima til að ná
sem mestum árangri. Þetta er lika dæmi um, að
oftast er krókurinn betri en keldan.
Þetta er nú allt að koma i ljós. Landhelgisspil
íslendinga eru nú orðin full af trompum, sem ekki
voru á hendinni fyrir þremur árum. Þess vegna
er Sjálfstæðisflokkurinn nú ákveðinn i, að dag-
setja beri útfærsluna i 200 milur þegar á næstu
mánuðum og örugglega fyrir áramót.
Bretar kærðu útfærsluna i 50 milur á sinum
tima, af þvi að þeir töldu sig þá hafa sæmileg spil
á hendinni. En þeir munu tæplega kæra útfærsl-
una i 200 milur, af þvi að þeir vita, að hafréttar-
ráðstefnan hefur nú afhent íslendingum öll
trompin.
Stundum er timi til að fara sér hægt og láta
timann vinna með sér, þótt menn sjái mikla þörf
aðgerða. 1 annan tima er nauðsynlegt að vinna af
mikilli hörku og miklum hraða, — hamra meðan
járnið er heitt. Fyrri aðstæðurnar voru fyrir
þremur árum en síðari aðstæðurnar eru um þess-
ar mundir.
Þess vegna hafna Islendingar úrtölum vinstri
flokkanna og telja timabært að stiga merkasta
skref islenzkra landhelgismála: 200 milur á þessu
ári.
—JK
Síðasti lestar-
rœninginn ekki
framseldur
Stóra-Bretlandi
Ronald Biggs vann sigur i bar-
áttu sinni til að sleppa undan
brezku réttvisinni.
Afrý junardómstóll Braziliu
staðfcsti núna á fimmtudag úr-
skurðinn um, að honum skyldi
reyndar verða visað úr landi, en
bætti við, að ekki skyldi þó fram-
selja hann brezkum yfirvöldum.
í tilkynningu réttarins var
komizt svo að orði, að „ekki væri
unnt að framselja hann Stóra-
Bretlandi né visa honum til neins
rikis, sem framseidi hann Bret-
um”.
sinn um, hvað hann tæki sér fyrir
hendur næst. Aðspurður, hvert
hann mundi beina för sinni, ef
hann neyddist til að yfirgefa
Braziliu, sagði Biggs: ,,Um það
hef ég ekki minnstu hugmynd.”
En brezkir blaðamenn, sem
hafa kynnzt Biggs náið að undan-
förnu, gizkuðu á, að hann mundi
reyna að komast til Paraguay eða
Venezuela.
Lögfræðingur Biggs segist vera
að ihuga nýja áfrýjun, að þessu
sinni til hæstaréttar til að reyna
að fá hnekkt að fullu úrskurðinum
Dómsmálaráðherra Braziliu
hafði visað Biggs úr landi innan
þrjátiu daga frá 6. mai að telja.
16. mai kærði Biggs þennan úr-
skurð til áfrýjunarréttarins, og .
meðan hann tók sér umhugsunar-
frest i málinu, var úrskurðurinn
felldur niður.
Allt frá þvi að leynilögreglu-
menn Scotland Yard fundu Biggs
i Braziliu i desembermánuði
siðastliðnum, hefur hann setið I
varðhaldi, þar til úrskurðurinn
kom 6. mai, en þá var hann látinn
laus.
um brottvisunina, svo að Biggs
geti verið um kyrrt i Braziliu.
Biggs á sér braziliska unnustu,
Raimunda Nascimento de Castro
Leynilögreglumenn
Scotland Yard hand-
tóku Biggs og voru
komnir með hann
langleiðina út á flug-
völl, þegar þeir voru
stöðvaðir.
Biggs og Raimunda Nascimento de Castro, unnusta hans sem gengur
með barni hans og á von á sér innan nokkurra vikna.
að fá hann lramseldan. Biggs
strauk á sinum tima úr Wands-
wort-fangelsinu i Lundúnum, þar
sem hann afplánaði þrjátiu ára
fangelsi, sem hann var dæmdur i
fyrir sinn þátt i „lestarráninu
mikla”, eins og það er jafnan
kallað.
En Bretland er ekki á neinum
framsalssamningum við Braziliu,
svo að yfirvöld Braziliu visuðu
þeirrihugmynd á bug, enda höfðu
brezk yfirvöld hafnað skilyrði
Braziliumanna fyrir framsalinu.
Ekki þar fyrir, að menn gætu
merkt, að Braziliustjórn tæki
neitt tiltakanlega sárt að neita
Bretum um þessa bón. Kringum-
stæðurnar, sem gerðu það að
verkum, að umheimurinn kom
auga á Biggs, voru lika með þeim
hætti, að Braziliustjórn leit Scot-
land Yard kuldalegum augum.
Leynilögreglumennirnir höfðu
verið komnir með Biggs vel hálfa
leið út á flugvöll undir fölsku
nafni, þegar þeir voru stöðvaðir
af braziliska yfirvaldinu. Vaknaði
grunur um, að Bretar hefðu ætlað
að laumast með Biggs úr landi án
þess að spyrja kóng eða prest.
Brazilíumenn fyrtust við og hafa
litið látið bliðkast, þrátt fyrir að
brezk stjórnvöld hafi reynt að
fullvissa þá um, „að sllkt hefði
aldrei nokkurn tima hvarflað að
Afrýjunarrétturinn var skiptur
i afstöðu sinni til málsins. Féllu
atkvæði fimm gegn fjórum með
þvi að láta visa Biggs úr landi.
Þegar dómurinn féll, var Ronald
Biggs, siðasti ræninginn úr
lestarráninu mikla frá þvi 1963, er
ennþá leikur lausum hala, stadd-
ur i Rio de Janeiro.
Fréttamaður Associated Press
náði tali af Biggs, þar sem hann
var staddur I ibúð á ströndinni i
Biggs ogbrezka eiginkonan hans, sem fylgdi honum lengi vel á flóttan-
um. Þessi mynd var tekin af þeim i Astraliu, áður en eftirleitarmenn-
irnir komust á slóð hans þar.
Slðasti lestarræninginn I hópi brazillskra kunningja.
Copacabana. Biggs sagði um
dóminn: „Þetta er svipað þvi,
sem ég bjóst svo sem alltaf við.
Ég sagði alltaf, að það væru jafn-
ir möguleikar, en þetta var eins
nærri jafntefli og mögulegt var.”
----Þar átti hann auðvitað við,
hvernig atkvæði dómendanna
féllu.
Lestarræninginn sagðist
mundu ráðgast við lögfræðing
að nafni, en hún á von á barni með
honum innan nokkurra vikna.
Biggs hefur verið á flótta um
hálfan hnöttinn undan brezku
réttvisinni. Meðal landa, þar sem
hann hefur farið huldu höfði, er
Belgia, Astralia og Venezuela,
þar sem hann var, áður en hann
fór til Braziliu.
Brezk stjórnvöld reyndu fyrst
að krækja klónum i Biggs með þvi
þeim. — „Hva, slikt væri jú, klárt
mannrán! ”
En Bretar hafa sótt það fast, að
Biggsfengi ekki eirt i Braziliu, né
fyndi yfirleitt nokkurn griðastað.
Braziliustjórn hefur ekki með öllu
getað hunzað þessa ásókn.
Ábendingum um, að visa bæri
Biggs úr landi vegna þess að hann
hafði komizt inn i það með ólög-
legum hætti — undir fölsku nafni
á fölsuðum pappirum — varð ekki
visað á bug. öll persónuskilriki
Biggs voru stiluð á Michael John
Haynes, sem var dulnefni hans,
þegar Scotland Yard fann hann.
Slikt fals þykir mjög gróft brot af
útlendingi, þótt innfæddir slyppu
sennilega með nokkurra daga
fangelsi fyrir.
Á hinn bóginn stangast svo á við
brazilisk lög að flæma af landi
brott föður brazilísks barns.
Biggs féll i vil úrskurður fjöl-
skylduréttarins um, að hann væri
faðir brazilisks barns, þótt það
væri ófætt.
A þeirri forsendu gerir lög-
fræðingur hans sér vonir um að
útvega Biggs landvist að fullu i
Braziliu, og þá yrði hann óhultur
fyrir löngum armi brezku lag-
anna, svo fremi sem hann hættir
sér ekki út fyrir landsteinana.