Vísir - 22.06.1974, Blaðsíða 8

8
Vlsir. Laugardagur 22. júni 1974
stöng að halda með tálbeitu eins
og spún eða flugu. En það var
sennilega búið að veiða alla
fiska úr ánni þennan daginn, þvi
að ekkert fengum við.
Umsjón:
Erna V.
Ingólf sdóttir
Þaö er ekki oft, að
maður fær tvisvar sinn-
um löng helgarfrí í sama
mánuðinum eins og núna.
Hvítasunnuhelgin búin og
nú bar 17. júní upp á
mánudag. Að sjálfsögðu
gátum við í f jölskyldunni
með veiðidelluna ekki
setið um kyrrt heima.
Að þessu sinni byrjuðum við á
okkar vanastað, Þingvöllum.
Veðurútlitið var ekki sem bezt
og tækifæri til að vera i veiði-
kofa. Við veiddum einn hálfs
punds og misstum annan, auð-
vitað miklu stærri. „Þessi 10
ára batt slaufu á girnið i staöinn
fyrir hnút”, sagði sá 15 ára og
fannst litiö til um kunnáttu
bróður sins i veiðiskap.
Nú skyldi haldið miklu lengra
alla leið að Heiðarvatni rétt hjá
Vik i Mýrdal og ná átti i stelp-
una okkar i sveitina i Landeyj-
unum i leiðinni. Þar fréttum við
af einum 5 punda, sem veiðzt
hefði i Affallinu, en það rennur
rétt við Bergþórshvol.
Um leið og við fengum leyfi til
aö veiða þar spurðum við hvort
ekki hefðu fundizt rústirnar af
bæ Njáls.
Við fengum að vita að mikið
hefði verið leitað en litið fundizt.
Sennilegustu getgátur, að þær
væru beint undir ibúðarhúsinu
og alltaf hefði verið reistur bær
á sama stað. Nú fórum við að
veiöa þar sem Gunnar og Njáll
hafa staðiö einhvern tima i
henni fornöld og Njáll boðið
Gunnari að veiða svona eins og
einn i soðið handa Hallgerði
langbrók, en sem kunnugt er
voru þá allar ár fullar af fiski.
Gunnar þurfti þvi ekki á fiber-
Tröllin
Við keyrðum nú áfram aust-
ur, þvi að nú var liðið á daginn.
Aðra merka staði á leiðinni átti
að skoða, þegar haldið yrði til
baka. Þó komumst við ekki hjá
þvi að mæta mörgum tröllum,
sennilega á leið i brúðkaups-
veizlu, þvi að miklar byrðar
báru þau á bakinu. Þau stikuðu
upp Steinafjall, rétt austan við
bæinn Hvassafell undir Austur-
Eyjafjöllum og voru stórstig.
Þið komizt varla hjá þvi að
mæta þeim næst, þegar þið eigið
leið austur. Þá á leið i einhverja
aðra veizlu.
Nú komum við að Hliðardals-
vegi, sem lætur litið yfir sér.
Eftir skamma keyrslu kemur
maður svo að Heiðarvatni,
þessu fallega vatni, sem er af-
girt háum fjöllum á alla vegu.
Við fengum góðfúslegt leyfi
bóndans á Heiði, bæöi til að
tjalda og veiða. Veiðileyfi á 200
kall. Ekki er það nú há upphæð
nú til dags. Við tjölduðum og
fengum okkur að borða, og svo
byrjaði að rigna. Krakkarnir
fóru að renna en fengu litið.
Næsta morgun vöknuðum við i
bfti og héldum áfram við veiði
skapinn. Við fengum fregnir af
þeim stóra hjá fleirum en einum
fiskimanni við vatnið. Einn var
búinn að fá 30 að eigin sögn. Nú
komu tveir frá Vik að vitja um
net i vatninu. Við fylgdumst
með aflabrögðum og reyndist
veiðin vera allsæmileg. Sá eldri,
liklega á áttræöisaldri, naut
þess augsýnilega að vera til
staðar til að taka þátt i veiði-
skapnum. Nú átti að byrja að fá
hann, en viti menn, nú fór að
rigna eldi og brennisteini. Við
sáum þann kost vænstan að fara
eftir að hafa beðið þess i tjald-
inu drjúgan tima að stytti eitt-
hvað upp. Okkur vantar þolin-
mæði veiðimannsins til þess að
vera talin i hópi þeirra góðu, þvi
að áfram stóðu hinir.
Vík í Mýrdal
Nú keyrðum við til Vikur, þar
Skrifstofustúlka
Skrifstofustarf hjá embætti flugmála-
stjóra er laust til umsóknar. — Góð vélrit-
unarkunnátta nauðsynleg. Umsóknir, er
greini aldur menntun og fyrri störf, send-
ist skrifstofu flugmálastjóra á Reykjavik-
urflugvelli, fyrir 1. júli n.k. — Laun sam-
kvæmt launakerfi starfsmanna rikisins.
Flugmálastjórinn,
Agnar Kofoed-Hansen
Námsmönnum
á lokastigi náms
(við prófundirbúnin'g, prófverkefni o.þ.h.) gefst kostur á
að sækja um sumarlán, fyrir þá mánuöi, cr sumarleyfi
stendur yfir, enda vinni þeir að námi sinu þann tima, er
lánið nær til, og flyti námslokum sem þvi nemur.
Umtóknareyðubiöð fást afhent á skrifstofu Lánasjóðsins
að Hverfisgötu 21, Reykjavik, og I sendiráöum tslands er-
lendis. Þeir námsmenn eða umboðsmenn námsmanna er-
lendis, sem sækja vilja um sumarián, eru beðnir að snúa
sér til skrifstofu sjóðsins fyrir 4. júll n.k.
Reykjavík, 20. júni 1974
Lánasjóður isl. námsmanna
Seljalandsfoss. Einn af hæstu fossum landsins, sem eitthvert vatnsmagn hafa. „Beljandi foss við
hamrabúann hjalar.” Þessar ljóðiinur hafa honum verið helgaöar.
sem viða var flaggað fyrir 17.
júni. t Vik búa um 500 ibúar og
hafa atvinnu sina aðallega i
sambandi við landbúnað og
verzlun. A bændabýlinu Norður-
Vik bjó um skeið Jón sýslumað-
ur Guðmundsson, sem á sinum
*tima varð nafnkunnur fyrir
andstöðu sina við Jörund
hundadagakonung. Aður var út-
ræöi stundað frá Vik, en vegna
vondra lendingarskilyrða var
þvi hætt.
Sjór gekk áður fyrr lengra
upp, alla leið að brekkunni og
Vikurklettum, en sandurinn,
sem nú hefur myndazt, er fram-
burður úr Kötlugosum 1661 og
siðar. Þar sem áður var dreginn
fiskur úr sjó á 20 faðma dýpi er
nú fast land undir fótum. Fjöllin
þarna i kring bera þess lika
glögg merki, þvi að áður fyrr
hefur sjórinn skollið á þeim og
myndað alls konar hella i berg-
ið. Mjög eru fjöllin gróöri vaxin
alveg upp á tinda. Okkur sýndist
ekki betúr en þar yxi kjarr, en
það reyndist vera hvönn við
nánari athugun.
Mikið er þarna af fýl og tölu-
vert af lunda. Sennilegast er
skýringin á öllum þessum
gróðri, að dritið úr fýlnum er
hinn bezti áburður. Við létum
okkur nægja að þessu sinni að
keyra fram hjá Dyrhólaey, þar
sem syðsti punktur landsins er
og framhjá Dyrhólahverfi þar
sem Kári Sölmundarson hafði
bú, en hann komst einn lifs úr
Njálsbrennu.
Paradísarhellir
Næst stoppuðum við hjá
Paradisarhelli, sem við hefðum
raunar ekki fundið eftir merk-
ingunni, sem stóð viö veginn, ef
ekki hefði glitt i appelsinurautt
plast uppi i fjallinu. Svo erfitt er
að sjá hann.
1 sögunni önnu frá Stóruborg
eftir Jón Trausta er sagt frá
þessum helli. 1 honum bjó
Hjalti, viðhald önnu, en hún var
ættgöfug mjög.og var t.d. Páll
lögmaður Vigfússon bróðir
hennar. Hjalti var hins vegar 15
árum yngri en hún og kominn af
fátæku fólki.Þótti Páli samband
þeirra hið mesta hneyksli og
fékk Hjaita dæmdan i útlegð úr
héraði. Ar liðu þó, án þess að
nokkuð bæri til tiðinda. En um
það leyti sem Anna ól fjórða
barn þeirra Hjalta, varð Páll
bróðir hennar lögmaður sunnan
og austanlands. Þá vissi Anna,
að ofsóknirnar myndu byrja.
Anna leitaði ásjár Sigvalda á
bænum Hvammi undir Útfjöll-
um. Vildi hún, að hann hýsti
Hjalta. Sigvaldi sagöi henni að
það myndi enginn geta undir
Eyjafjöllum, en helli vissi hann
um, sem Hjalti gæti leynzt i.
Einir 6 m eru frá jörðu upp i
hellismunnann. Núna geta
ferðalangar fikrað sig upp á
kaðli. En Hjalti þurfti ekki á
neinu sliku að halda. Hann hafði
alltaf stöng i hellinum sem hann
renndi sér á niður. Hann var
allra manna leiknastur að
stökkva á stöng og var að öllu
leyti hinn bezti iþróttamaður.
Hellirinn er hin dásamlegasta
náttúrusmið. Gólfið er hált og
slétt og innst i honum er skot,
sem vel hentar sem svefnklefi.
Útsýni er hið fegursta yfir engj-
ar og sanda og til Vestmanna-
eyja.
Seljalandsfoss var nú ekki
þarna langt frá, og þar stönzuð-
um viö. Þar höfðu nokkrir golf-
leikarar komið sér vel fyrir og
slógu kúluna án afláts. Virtust
þeir skemmta sér hið bezta. Við
gengum nú að fossinum og undir
hann eins og sagt er. Einstigi er
I raun á bak við hann inn i berg-
ið. Þetta var stórfenglegt.
Jafnvel þótt maður sé svo
óskáldlegur að láta sér detta i
hug, að verið sé með eyrað við
stóran flugvélamótor. Selja-
landsfoss er afar fallegur og
synd hvað fólk sér hann litið
með þvi aöeins að keyra fram
hjá. Heim komumst við svo að
lokum og sáum aðeins litið eitt
af dýrð dansleikjanna i bænum.
En að þessu sinni hefðum við átt
að vera um kyrrt i henni
Reykjavik, þvi að þar var góða
veðrið.
—EVI—