Tíminn - 07.06.1966, Blaðsíða 9

9
ÞREÐJUDAGUR 7. júní 1966
TjMINN
iÍRliiiIÍ
Larsen á sviöinu ásamt fjórum stúlkum, sem hann hefur farið æfðum höndum um hárið á. Fremst sést hár nokkurra sýningargesta
Ljósmyndir: Tíminn—6E,
Ff | y jjj
i' Ip ■Jg.

1 ju'l "¥ j
í [jij jii;
i
ílf> mUm
jÍUigy
n liiiÍii H'i 4
M i H
Wk •• •' - •• ' 'i 'r Kfi
Ekki skorti aðsóknina, þegar
Hárgreiðslumeistarafélag ís-
lands efndi til kynningar á nýj
ustu hárgreiðslum og hárlitum
á Hótel Sögu s.l. sunnudags-
kvöld.
Hvert sæti var skipað, þegar
okkur Guðjón ljósmyndara bar
að, og kliðurinn frá kvenfólk-
inu var rétt einstaka sinnum
rofinn af karlmannsröddum,
rétt eins og þegar ásláttarhljóð
færin gera einstöku sinnum
vart við sig í sinfóníu. Út af
fyrir sig var alveg nóg skemmt-
un að virða samkomugestina
fyrir sér. Á milli loðskinssláa
biúndiu- eða brókaðikjólanna
skaut upp einstaka ofsalegum
litasamsetningum nýju tízk-
unnar og barnakjólastfl, sem
minnti á hlaupnar uflarklukk-
ur.
Við Guðjón smeygðum okk-
ur á eftir frú Árdísi Pálsdótt-
ur, formanni Hárgreiðslumeist
arafélagsins og frú Stefaníu Ó1
afsson, sem kennir hárgreiðslu
við Iðnskólann, inn í hliðarsal
þar sem keppzt var við að
klæða margar fallegar stúlkur
í kvöldkjóla frá verzluninni
Bezt, og Halldór, gullsmiður á
Skólavörðustíg 2, hengdi á þær
afla vega skartgripi, sem hann
hefur sjálfur smíðað. Allar
voru þær með hárið undið á
rúllur, því Eigil W. Larsen,
fyrrverandi Evrópumeistari í
hárgreiðslu, hafði fyrr um dag
inn litað og skolað hár þeirra
úr litarefni frá fyrirtækinu
L’Oreal de Paris, en gestir
kvöldsins voru forstjóri Kaup-
mannahafnardeildar þess fyr-
irtækis, hr. Sales, sérfræðing-
ur þess í meðferð hárlita, hr.
Vestergaard og meistarinn Lar
sen.
Þama ríkti taugaóstyrkur og
spenna, eins og vera ber fyrir
hvers konar sýningar, enda
voru þarna ekki á ferð æfðar
sýningarstúlkur, utan ein, held
ur nemar af hárgreiðslustot-
um og viðskiptavinir, sem
fengnar höfðu verið til að láta
hr. Larsen ráðsmennskast með
sín höfuðhár þetta kvöld. For
stöðukona verzlunarinnar Bezt
klæddi stúlkurnar ýmist i
stutta eða síða samkvæmiskjóla
flesta nýkomna frá útlöndum.
Ein ætlaði ekki að geta andað
á annarri sá í undirpilsið, en
það var þá ‘bara látið falla og
þvf fleygt út í horn sú þriðja
mátti ekki hafa hringinn sinn,
heldur annan frá Hafldón og
svona gekk það sitt á hvað. En
það var eins og Guðjón svifi á
milli og smellti af myndum án
þess að nokkur tæki eftir hon-
um.
Svo voru gripnar upp púður
dósir og svertupenslar og að-
eins áréttuð snyrtingin, sem
frú María Dalberg hafði gert
á andlitunum og hjörðin rekin
til skoðunar hjá hárgreiðslu
meistaranum, áður en sýningin
skyldi hefjast..
Árdís Pálsdóttir bauð gesti
velkomna og kynnti erlendu
gestina, sem komu til hennar
upp á pallinn. Sýndi sig þá þeg
ar, að þeir höfðu fullan hug á
að ganga svo frá, að enginn
væri í vafa um, að þeim félli
íslenzkt kvenfólk einkar vel í
geð, því ýmist kysstu þeir
frúna á báða vanga að frönsk
um sið, eða smellkysstu hana,
rétt eins og siður var hér til
sveita áður fyrr.
Síðan ræddi hr. Vestergaard
við sýningargesti um þau á-
gætu efni frá L'Oreal, sem hr.
Larsen notaði við bárgreiðsl-
una, en frú Guðrún Asmunds-
dóttir, leikkona, kynnti á ís-
lenzku. Frú Guðrún var klædd
í sérlega skemmtilegan síðan
kjól úr bómullarefni, sem
munstraður var með batikað-
ferð frá Sigrúnu Jónsdóttar
Fyrst komu fram þrjár stúlk
ur með fullfrágengnar greiðsl-
ur, allar í síðum kvöldkiolum
með þröngum pilsum og klauf
upp í. Greiðslurnar voru ekki
mjög háar og báru lét'an svip,
en lifandi blóm notuð tii
skreytingar.
Eftir það var tekið að greiða
stulkunum á sýningarpallinum.
Hafði hr. Larsen hröð hand-
tök, notaði bursta meira en
greiðu og greinilegt var um
flestar greiðslurnar, að það var
klippingin. sem skipti rnegin-'
máli. Kornung stúlka var t.d.
klippt með topp, sem fylgdi
að mestu augnabrúnum og
kom í odda milli augna niður
ir lokkar lögðust slétt niður
með vöngum og síðan var hár-
inu aðeins lyft lítið eiH frá
hvirfli, og var stuttklippt í
hnakka.
Mikið var um þversttfða
toppa fram á enni 'ausa, ó-
reglulega lokka og stuttklippta
hnakka. Ein greiðslan var með
skiptingu á fremsta rok'cum vf-
ir miðju enni. og harið greitt
fram á vangana yfir ayrun en
slétt aftur yfir hvirfi' Þetta
var einstaklega falleg greiðsla
við andlit stúlkunnar og sama
var að segja um litinn á hárinu
sem var dökkkastaníubrúnn,
samsettur úr fleiri litum. að
þeir félagar sögðu
Nú virðast vera ur sögunni
hinir óeðlilegu pasteilitir, sem
upp komu fyrir nokkrum árum.
Þarna sáust aðeins fltir, sem
nálguðust eðlilega háraliti og
greiðslurnar voru ekk- heldur
eins íburðarmiklar og fuiðu-
legar og oft hefur sé/.t i.ndan-
Dönsku meistararnir að verki.
farið.
(‘ramnain 3 >i- i-
Halldór Sigurðsson, guilsmiður, ásamt nokkrum stúlkum, sem komu
fram é sýningunni.