Vísir - 18.03.1975, Blaðsíða 7

Vísir. Þriðjudagur 18. marz 1975.
7
cTVIenningarmál
★ ★ ★ Hafnarbíó:
„Fjölskyldulíf"
Blákaldur raunveruleiki
Hafnarbió: „Fjölskyldullf”
(Family Life) •
Leikstjóri: Kenneth Loach
Handrit: David Mercer
Leikendur: Sandy Ratcliff,
Bill Dean, Grace Cave,
Malcolm Tierney o. fl.
Það er vel þegin
tilbreyting frá öllum
bandarísku færibanda-
myndunum að sjá
myndina ,,Fjölskyldulíf
(Family Life), sem
Hafnarbió sýnir þessa
dagana.
begar öllum þeim fjölda
bandariskra afþreyingar-
mynda, sem geysar hér á
tjöldunum hefur tekizt að
byggja upp ákveðinn smekk
meðal áhorfendanna eða brjóta
hann niður, eftir þvi hvernig á
það er litið, er hætt við að
„Fjölskyldulif” falli litt að
smekk þeirra afþreyingar-
þyrstu.
„Fjölskyldulif” er ekki flótti
frá veruleikanum, ekki tizku-
sýning með fallegar
kVákmyndastjörnur i hlut-
veíkum þeirra góðu og nef-
brotna krypplinga i hlutverkum
þeirra vondu. Nei, hér koma
leikararnir gjörsamlega hráir
úr röðum millistéttarfólks.
Leikstjórinn Ken Loach gefur
leikendunum frjálsar hendur
innan viss ramma, og tekur at-
riðin upp i réttri röð svo þeir
geti lifað sig betur inn i hlut-
verkin. Leikararnir mismæla
sig, hlaupa frá hálfkláruðum
setningum yfir i nýjar, eins og i
raunveruleikanum, en þylja
ekki upp hnitmiðaðar og galla-
lausar rullur.
I hvert sinn sem þess er
kostur yfirgefur Ken Loach
stúdióið og sviðsetur atriðin i
sinu raunverulega umhverfi. 011
sjúkrahúsatriðin eru tekin upp á
sjúkrahúsi og margir af
sjúklingunum eru i raun og veru
geðklofasjúklingar. Þeir féllust
á að taka þátt i gerö þessarar
myndar, þar sem þeir töldu, að
hún myndi hjálpa almenningi að
skilja afstöðu þeirra.
Hinn harðsoðni raunveruleiki
er einkenni leikstjórans Ken
Loach ásamt einfaldri
kvikmyndatöku og blátt áfram
klippingu. Stúlkan sem myndin
fjallar um á uppruna sinn i
raunveruleikanum, sem beinir
huga mans að myndinni
„Sólskini” sem að undanförnu
hefur verið til sýningar 1 einu
' kvikmyndahúsanna. Það er
freistandi að álita, að hún hefði
litið út einmitt svona hefði hún
haldið sig við raunveruleikann,
einfaldan og glanslausan raun-
veruleikann.
Janice er veikgeðja stúlka
sem býr með foreldrum sinum.
Foreldrarnir hafa náð þvi
marki að búa við sæmilegustu
efni eftir að hafa lagt hart að sér
um áraraðir.
Dóttirin er á þvi skeiði ævi
sinnar, að hún vill losna undan
yfirráðum foreldra sinna og
verða fullorðin. Hún er of
veikgeðja til að slita sig gjör-
samlega lausa eins og systir
hennar hefur gert forðum.
Tilraunir hennar til að auka við
frelsi sitt undir áframhaldandi
umsjón foreldranna, koma þeim
furðulega fyrir sjónir og
stúlkunni finnst sem hún sé
sifellt að skapa vandræði. Vilji
hennar og vilji foreldranna
togast á i henni.
Þegar stúlkan verður barns-
hafandi, segir hún foreldrum
sinum frá þvi, þótt vitað sé, að
þeir muni ekki leyfa henni að
eignast barnið, sem hún sjálf
vill. Á meðan foreldrarnir telja
★ Tónabíó: „Hefnd ekkjunnar"
sig vera að gera það, sem bezt
er fyrir dóttur sina, eru þeir
smám saman að brjóta niður
þann litla vilja, sem i henn býr.
Stúlkan verður innhverfari og
innhverfari og þjáist loks af
geðklofa.
Foreldrarnir leita til
geðlæknis. Hann reynir að grafa
upp orsök vandans og i fram-
haldi af þvi fer dóttirin Janice
að taka þátt i hóplækningum
Geðlækninum, sem beitt hefur
hinum nýstárlegu hóplækning-
um er sagt upp störfum við
sjúkrahúsið, og nú taka við raf-
losts og lyfjalækningar. Það er
áberandi, að sá læknirinn, sem
þeim lækningum beitir reynir
aldrei að grafast fyrir um orsök
eftir Jón
Björgvinsson
vandans og þvi sendir hann
stúlkuna heim eftir lækninguna
eins og hann myndi senda
særðan hermann aftur á vig-
völlinn eftir að sárin hafa gróið.
Þótt þeir sem einu sinni
komast inn fyrir dyr geðsjúkra-
húss séu oft stimplaðir
geðsjúklingar ævilangt öfugt
við aðra sjúklinga er augljóst að
einnig fyrir þá er þjást af and-
Einu hœfileikarnir fó ekki að njóta sín
Tónabió: „Hefnd ekkjunnar”
(Hannie Caulder)
Leikstjóri: Burt Kennedy
Leikendur: Raquel Welch,
Robert Culp, Ernest Borgnine,
Jack Elam og Strother
Martin.
Fyrsti þáttur: Morð
bóndans, nauðgun
ekkjunnar og brennsla
býlisins.
Annar þáttur: Ekkjan
Hannie Caulder lærir
að skjóta.
Þriðji þáttur: Ekkjan
leitar uppi illmennin.
Sögulok: Hefnd
ekkjunnar.
Þetta er söguþráðurinn, og
sjaldan eða aldrei hefur
leikstjórinn Burt Kennedy
byggt mynd sina upp á eins
mikilli lágkúru. Það sem sá
maður hefur hrist fram úr
erminni hefur þó ekki ætið verið
merkilegt. Svo nefndar séu
nokkrar af myndum Burt
Kennedy má geta „,Train
Robbers”, sem var nýlega sýnd
i Aústurbæjarbiói, „The War
Wagon”, „The Good Guys And
TheBad Guys”, „Support Your
Local Sheriff” og „Support
Your Local Gunfighter”.
Raquel Welch (ekkjan), er
frábær ljósmyndafyrirsæta en
þegar myndirnar fara. að
hreyfast hverfur ljóminn. Auk
þess er það einróma álit þeirra,
sem neyðast til að starfa með
henni, að hún sé sú leiðinlegasta
manneskja, sem dregin hefur
verið fram fyrir kvikmynda-
tökuvélarnar.
Þeir hafa ekki einu sinni haft
rænu á þvi að hátta hnátuna að
neinu marki til að leyfa
áhorfendunum að njóta þeirra
einu hæfileika sem hún býr yfir.
Þeir eru nefnilega gjörsamlega
hættir að klæmast I kvikmynd-
Hin „harmi þrungna” ekkja
Hannie Caulder (Raquel Welch)
fær skotkennslu hjá mannaveið-
aranum Robert Culp.
unum i dag, nema þá með tung-
unni (höfðuð þið tekið eftir þvi?)
Maðurinn, sem kennir
ekkjunni að beita byssunni, er
leikinn af Robert Culp. Þið hafið
sennilega ekki séð hann i
kvikmyndum áður, en ef and-
litið kemur kunnuglega fyrir
sjónir þá var hann annar af vel
rökuðum spæjurum i sjónvarps-
flokknum „I Spy” meðal annars
hefur veriö sýndur i ónefndri
sjónvarpsstöð hér á landi. Hinn
spæjarann lék grinistinn Bill
Cosby.
öfugt viö þessa glæsilegu
aöalleikara eru illmenni hreinn
viðbjóður á að horfa. Það eru
Clemens bræðurnir, leiknir af
Ernest Borgnine, Strother
Martin og þeim skuggalega
Jack Elam.
Auk áðurnefndra stekkur alls
konar lýður inn i myndina alveg
upp úr þurru. Má þar nefna
mexikanskan kúrekaflokk, sem
birtistsnögglega einmitt I þeirri
andrá er ekkjan Hannie
þarfnast nýrra skotmarka til
að æfa sig á og leikarinn
Stephen Boyd, sem skýtur upp
kollinum á miðri eyðimörkinni
til að hleypa af einu skoti á and-
stæðing Raquel Welsch og
hverfa að þvi búnu.
Efnið i myndinni er þess
vegna gjörsamlega út i hött og
leikararnir fá þvi miður, engu
viö bjargað. Þeir, sem vilja
fræðast um, hvernig á ekki að
nota „flash-back” i kvikmynd-
um, eru sennilega þeir einu sem
hafa gagn af Hannie Caulder.
OMBBBBnBBraBHBaaBOaMBBa
Janice (Sandy Ratcliff) flýr af geösjúkrahtisinu vegna áskorana
félaga sins Tim (Maicoim Tierney) En móðir Janice telur að henni
sé það fyrir beztu að dveljast áfram undir læknishendi og fær hana
þvi flutta aftur á sjúkrahúsið.
legum sjúkdómum verður aftur
snúið áður en sjúkdómurinn
kemst á ákveðið stig. En
félögum Janice sem sjá hvert
stefnir tekst aldrei að bjarga
henni af vigvöllunum. Og að þvi
kemur að ekki verður aftur
snúið.
I myndinni „Fjölskyldulif”
fylgjumst við með mjög
raunverulegu dæmi um þaö
hvernig veikgeðja stúlka þróast
hægt og hægt i það að verða
geðklofasjúklingur, þrátt fyrir
eða öllu heldur vegna góðs vilja
allra 1 kringum hana.
„Fjölskyldulif” er ekki
hressilega spennandi, né hressi-
lega bráðfyndin, heldur fyrst og
fremst hressilega raunveruleg.
★ Austurbœjarbíó: „Cleopatra Jones"
ENN EITT
SÚPERKVENDIÐ
sneggsta og banvænasta einka-
spæjaranum, þá finnur þú hann
I konunni XX. XX ber á sér
vopn, sem getur losað höfuðið á
þér frá búknum og annað sem
getur kreist úr þér augun. Hún
er leggja-löng og barmstór. Hún
er sérfræðingur i karate, judo,
hnefaleikum og kaldhæðni. Hún
hefur brodd sporðdrekans, gát
kattarins og spark ótemjunnar,
þvi á timum 200 kilóa lifvarða,
leyniskytta, hnifaskutlara og
Samurai riddara, er engin
stúlka of varkár. XX er það sem
hver maður óskar sér og
tvisvar sinnum meira en sami
maður fær valdið. XX er með
hælana þar sem,,007”, „Bullitt”
og „Dirty Harry” hafa tærnar.”
Á meðan myndir bera nöfn
höfuðpersóna sinna má ætið
reikna með eins manns sýningu
af þessu tagi. Ef það hefði örlað
fyrir þvi manneskjulega i
Kleópötru Jóns einstaka sinnum
hefði þetta getað orðið hin bezta
afþreying fyrir okkur hér uppi á
tslandi. En jafnvel hinir
draumórakenndustu geta ekki
annað en hrist höfuðið yfir hinni
fullkomnu Kleópötru.
Á mótorhjólinu bregzt henni ekki heldur barm-og bogalistin.
Austurbæjarbió: „Cleopatra
Jones”
Leikstjóri: Jack Starrett
Leikendur: Tamara Dobson,
Shelley Winters o. fl.
Það sem kvikmynda-
framleiðendur eru
sannfærðir um að
biógestir vilji sjá i dag
er eftirfarandi: Kung
Fu, vælandi bilar,
harðskeyttar konur
(helzt svartar),
blóðgos eða náttúru-
hamfarir.
Myndin Kleópatra Jóns
inniheldur fjögur fyrstnefndu
atriðin og má það teljast allgott.
Að þessu leyti fylgir hún dyggi-
lega I kjölfar myndar eins og
Coffy og Big Zapper.
Dæmigerð auglýsing um
þessar myndir hljómar eitthvað
á þessa leið: „Ef þú ert á
höttunum eftir kaldasta