Vísir - 15.04.1975, Blaðsíða 2

Vísir. Þriðjudagur 15. april 1975.
vimsm-'
— Ilafið þér farið á bingó?
Björn EHas Björnsson: — Nei,
aldrei. Mig hefur þó langað til
þess einstöku sinnum. Það hafa
þá einkum verið ferðabingóin,
sem hafa freistað min.
örn Hansen, Hliðaskólanemi: —
Ég hef aldrei farið á bingó. Mig
hefur aldrei langað til þess. Þá
fer ég nú frekar i Tónabæ eða i
bíó.
Óskar Jóhannesson, verzlunar-
maður: — Ég fór á fyrsta bingó
vetrarins. Það var bingó Vikinga.
Siðar fór ég á Valsbingóið. Ég
spilaði á tvö eða þrjú spjöld i
hvort skipti — árangurslaust. Sið-
an hef ég ekki farið á bingó, en
mig langaði óneitanlega til að
fara á bingó Þróttar um daginn til
að ná i bilinn....
Hjördís Hermannsdóttir, götun-
arstúlka: — Ég hef aldrei látið
verða af þvi, löngunin hefur ekki
verið sterkari. Ætli ég reyni þó
ekki að fara einu sinni áður en
þetta bingóæði gengur yfir.
Óskar Breiöfjörð, verkamaður:
— Bingó hef ég aldrei farið á. Mig
hefur aldrei langað til þess. Má ég
þá heldur biðja um ball i Klúbbn-
um......
GIsli Guðmundsson, trésmlöa-
nemi: — Ég manaðég fór á bingó
i Ingólfskaffi þegar ég var smá-
-ktrákur. Siðan hef ég ekki farið
aftur. — Ja, jú annars: Ég spilaði
bingó þegar ég fór á Útsýnar-
kvöld á Sögu um daginn. Nei, ég
vann ekki neitt. Það munaði þó
ekki meiru en svo i eitt skiptið, að
oröiö BINGÓ var rétt komið fram
á varimar á mér.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Guðríði Ragnarsdóttur svarað: -
„Fóstureyðing /,...sv0 sieppn
er manndróp" l w tis. #2
Björn O. Björnsson skrifar:
„Guðrlður Ragnarsdóttir er
hneyksluð á þessari (að mér
skilst: algengu) afgreiðslu
gagnfræðaskólanna á heilsu-
fræði (?)-kaflanum, sem fjallar
um kynlif. Mér finnst hún I
fullum rétti. Auðvitað lesa allir
krakkarnir þennan kafla bókar-
innar — e.t.v. eini kaflinn, sem
ekki einn einasti krakki hleypur
yfir — og veitti sannarlega ekki
af persónulegri útleggingu
kennara af þeim texta. Telji
kennari sig ekki færan um slíkt,
finnst mér það skylda skóla-
stjórans að útvega hæfan mann
til þess, svo að skólinn bregðist
ekki nemendum sinum þar, sem
mest á rlður.
En þegar Guðríður tekur að
ræða „frjálsar fóstureyðingar”
finnst mér slá heldur betur út i
fyrir henni. Orðtakið „frjálsar
fóstureyðingar” telur Guðrlður
svo villandi, að það „eigi hvorki
að sjást né heyrast i umræðum
um sjálfsákvörðunarrétt
kvenna til löglegra fóstureyð-
ingar”. t framhaldinu ruglar
hún algerlega saman spurning-
Rannveig hringdi:
„Pylsusjoppan, sem ég verzla
við, er búin að hækka verðið á
góðgætinu. Að visu ekki með
samþykki verðlagsstjóra heldur
með smá lagfæringu. Anzi
glúrin leið, sem farin er, þegar
komast þarf i kringum híutina:
Núna kostar pylsa meö
annaðhvort tómatsósu eða
sinnepi það sama og pylsa með
öllu nema remolaði kostaði
áður. Ef mig langar til að kaupa
með pylsunni minni bæði tómat-
sósu, sinnep, hráan og steiktan
lauk og remolaði, þá kostar
Þannig
leysum
Guðjón Pétursson hringdi:
A meðan neyöarástand er
rikjandi er aðeins um eitt að
ræða og það er, að halda sem
flestum lifandi. Tel ég mig hafa
fundið réttu leiðina til þess:
Hætta skal öllu samningaþófi.
Greiða öllum starfandi mönn-
um 70 þúsund krónur á mánuði I
laun. Þeir sem hingað til hafa
fengið greidd hærri iaun en það,
láti mismuninn renna beint I
rikissjóð. Alþingismenn hafi þó
sérréttindi. Legg ég til að þeim
verði greidd laun samkvæmt
uppmælingu. (Þó að Sverri Her-
mannssyni undanskildum.
Hann yrði svo fjári dýr I upp-
mælingu. Hann flytur svo lang-
ar ræður).
Niðurgreiðslum verði hætt, en
þeir sem vega 80 kg og þar yfir
fái mánaðarlega greiddar kr.
1000 fyrir hvert umframkíló.
Stórir þurfa jú að fá meira aö
borða en þeir litlu.
Rlkisstarfsmenn veröi
skyldaðir til að borða daglega
unni um rétt manna til fóstur-
eyðingar yfirleitt og hinu,
hvernig hlutaðeigandi trún-
aðarmenn rlkisvaldsins hafa
(a.m.k. I einu tilfelli) misbeitt
atjstöðu sinni gagnvart konu
sem átti lagalegan rétt til
fóstureyðingar. Um hið slðar-
nefnda eru líklega flestir á einu
máli, og fer ég ekki fleiri orðum
um það hér. Hið fyrrnefnda er
allt annað mál og um það eru á-
kaflega deildar meiningar.
Já, konan átti lagalegan rétt
til fóstureyðingar. En átti hún
siðferðilegan rétt til þessa?
Vafalitið lika, þvl að henni hefur
varla verið ljóst að fóstureyðing
er manndráp.
Fóstureyðing er manndráp.
öllum er ljóst, að þegar fóstrið
fæðist, er það maöur. Mánuði
áður er þaö jafnaugljóslega
maður. Hvenær verður fóstrið
maður? Það er ekki unnt að
benda á nokkurt einstakt stig á
þróunarferli þess sem marki
slik tlmamót. Það hefur frá þvi
er eggið frjóvgast alltaf jafnt og
þétt verið að þróast yfir I það að
pylsan 110 krónur. Verðið á
einni pylsu „með öllu” slagar
sem sé núna hátt upp i verðið á
litlum pylsupakka.
Þetta rifjar upp annað i sam-
bandi við pylsusölu. Fyrir um
það bil einu og hálfu ári hækkaði
verð á pylsum allverulega i
verði i sjoppum. Ástæðan:
Óveruleg hækkun á kjöti.
Nokkrum mánuðum siðar var
gerð einhver mesta verðlækkun
á kjöti, sem gerð hefur verið. Þá
þótti hinsvegar ekki minnsta
ástæða til að hreyfa við pylsu-
verðinu”.
verða fullgildur maöur. Allan
tímann hefur það verið
sjálfstæður einstaklingur —
jafnaðgreindur frá móðurinni
sem föðurnum I því tilliti. Og þó
að þessi einstaklingur hafi, af
náttúrunni verið falinn móður-
inni til sérlegrar umsjár, þá
gefur það henni ekki rétt til að
láta drepa hann — slður en svo,
þvlað náttúran sjálf hefur trúað
móöurinni fyrir þessu sjálf-
stæða lifi meðan þaö er ófull-
burða.
Hitt er aftur á móti satt, að
þótt I læknaeiðnum sé gengið út
frá því, að mannsllfið sé heilagt,
þá verður að játa að sé hvorki
trúað á Guð né þvl, að hver
maður sé, að innsta eðli sál,
jafnvel eilifrar náttúru, þá er
meiningarleysa að tala um að
þetta eða hitt sé heilagt. Frá því
sjónarmiði ætti ekki að skipta
máli hvort fóstur sé tekið full-
burða eða innan þrettán vikna
aldurs — útburður barna gæti
varla verið saknæmur frá þvl
sjónarmiði, né heldur afllfun
gamalmenna, vangefinna og
ólæknandi sjúklinga. Frá þvi
sjónarmiði ætti ekkert nema
hagkvæmnissjónarmið að vera
þvi til fyrirstöðu að menn dræpu
hverjir aðra eftir geðþótta.
Er þá fóstureyðing óleyfileg
undir öllum kringumstæðum?
Ja — er leyfilegt að drepa
mann, sem er I þann veginn að
sprengja upp hús sem menn eru
I? Er leyfilegt að drepa mann,
ef það er eina ráðið til að koma I
veg fyrir að hann kyrki konu
sem hann hefur nauðgað? Og
svo framvegis! Þetta er alvar-
legt mál sem hver, er I sliku að-
stöðu kemst, verður að ráða
fram úr á eigin ábyrgð og
áhættu.
Guðrlður spyr: „Hversu lengi
eigum við að velta okkur upp úr
þessu tvöfalda siðgæði”? Mér
sýnist það „tvöfalt siðgæði” að
viðurkenna helgi lifsins, að þvi
ér til manna tekur, en aðhyllast
þó afllfun fóstra „innan þrettán
vikna aldurs” — nema sem full-
komið neyðarúrræði”.
gerum við, þegar við
efnahagsvandann...
......þeir sem hingað til hafa fengið greidd hærri laun en þaö, láti mis-
muninn renna til rlkissjóös,” segir Guðjón ákveðinn.
eina má!tíð á veitingahúsi og
greiðiist af henni söluskattur.
(Samanber réttmæt mótmæli
veitingahúsaeigenda núna ný-
lega).
Það er breitt bil á milli elli-
launa og þessara tillagna minna
um kjaramál. Legg ég til að
nefnd veröi skipuð til að finna
samræmi þar á milli. Þegar sú
nefnd hefur skilað áliti, er ég
sannfærður um að ekki þurfi að
hafa'áhyggjur af hinum öldruðu
framar.
Til frekara öryggis legg ég til
eftirfarandi:
Tóbak og áfengi verði hækkað
tvisvar á ári um 100 prósent.
Gengisfelling verði einu sinni
á ári.
Nægi þetta ekki, þýðir ekki að
leita til mín aftur eftir tillögum
að lausn efnahagsvanda þjóð-
arinnar. En það er skoðun mln,
aö ef ríkisstjórninni tekst ekki
að koma þjóðarskútunni á rétt-
an kjöl með hjálp minnar
uppskriftar, þá beri henni að
segja af sér.”
VERÐLAGNING
PYLSUSALA