Vísir - 18.04.1975, Blaðsíða 2

Vísir. Föstudagur 18. aprtl 1975.
virnm
— Notið þér bankabók?

■
Laufey Jónsdóttir, nemi: — Já,
og ég nota hana talsvert mikið.
Pabbi opnaði þessa bók fyrir mig
þegar ég var nýfædd og það hefur
alltaf verið eitthvað að velkjast
inn á henni siðan.
Guömundur Helgason, vegg-
fóðrari: — Að visu á ég bankabók
þó að ég eigi nú aldrei neitt til að
leggja inn á hana sem heitið get-
ur. Ég opnaði bók þegar ég var
smápatti i Vestmannaeyjum.
Þegar ég svo flutti i land 1945
opnaði ég strax bók i einum bank-
anum i Reykjavik. Mig minnir að
ég hafi opnað hana með 10 krón-
um.
Jón Ágústsson, 10 ára: — Ég hef
aldrei átt bankabók. Ég eyði allt-
af peningunum minum strax. Ef
það verður einhver afgangur
geymir mamma hann.
Ingólfur Jónsson, verzlunar-
stjóri: — Já, ég nota bankabók,
en ekki ávisanahefti. Ég hef notað
þessa bankabók siðan ég var
smástrákur — þó að það hafi
kannski ekki alltaf verið miklir
peningar inni á henni.....
Pétur Georgsson, iðnaöarmaður:
— Bankabók? Jú.einhvers staðar
á ég að eiga hana. Ég opnaði
bankabók þegar ég var að byrja
að byggja um tvitugt og var þar
af leiðandi oft með mikla peninga
i umferð. Núna nota ég ávisana-
heftið meira.
Ingibjörg Arellusar, húsmóðir: —
Þegar ég var 6 ára gömul fékk ég
arf. Þá var opnuð bankabók á
minu nafni og peningarnir lagöir
þar inn. Þessa bók nota ég ennþá.
Ég hef alltaf varasjóð inni á
henni...
Hvernig útskýra stóru
sykurmnfíytiendurnir
lága verðið hjá hinum?
Halla Magnúsdóttir hringdi:
„Það þarf að heiðra þá kaup-
menn, sem flettu ofan af sykur-
okrurunum. Við sama tækifæri
þyrfti að flengja okrarana og
verðlagsnefndarmenn hvora með
öðrum. Það hefur aldrei farið
framhjá neinum þegar heims-
markaðsverð á sykri hefur
hækkað, en núna, þegar það hefur
lækkað gifurlega hreyfist verðið
ekki hætis hót. Innflytjendurnir
hafa tekið höndum saman um
svindlið og eru reiðubúnir til að
útskýra málið þegar spurt er.
Einn þessara innfiytjenda lét
hafa það eftir sér i viðtali við Visi
fyrir skömmu, að hann ætti ekki
von á þvi, að verð á sykri ætti eft-
ir að lækka hérlendis þrátt fyrir
verðlækkanir erlendis, sagðist
ekki búast við að slikt færi að ger-
ast fyrr en liða tæki á árið.
Hvernig vill þessi ágæti maður
- _ útskýra það i dag, að nokkrir
kaupmenn skuli geta leikið sér að
þvi, að kaupa til landsins ódýran
sykur og selja hann á miklu lægra
verði en hinir stóru þykjast geta
gert?
Er ekki svarið einfaldlega það,
að þessir stóru aðilar, sem hingað
til hafa séð okkur fyrir sykri frá
útlöndunum, hafi einmitt lagt sig
eftir þvi að kaupa sykurinn þar
sem hann fæst dýrustu verði
keyptur? Þannig fá þeir meiri
peninga i álagninguna.
Á maður að trúa þvi, að verð-
lagsyfirvöld fylgist ekki með þvi,
að svona svindl geti ekki átt sér
stað? Eitthvað hlýtur alla vega að
vera gert til að girða fyrir fram-
hald á svindlinu þegar málið er
orðið opinbert.”
SUMIR FA OF MIKIÐ
- HANN FÆR EKKERT
örnólfur hringdi:
„Það er sitt af hverju, sem
finna má athugavert við ollu-
styrkinn. Það eru t.d. kunn orð-
in dæmi um húseigendur, sem
eru með stóra fjölskyldu og fá
hærri fjárupphæð I olíustyrk en
þeir greiða fyrir oliuna. Þá eru
lika ófá dæmi þess, að húseig-
endur fái vini eða ættingja til að
skrá sig á heimilisfang þeirra til
að fjölga á heimilinu.
Þetta viðgengst á meðan
margir aðrir olíukaupendur eru
hins vegar hlunnfarnir. Vil ég fá
aö gera hér grein fyrir mlnum
eigin raunum af því taginu.
Þannig er, að ég er búsettur I
Reykjavík, en hef verið með hús
I smiðum I meira en ár I Garða-
hreppi. Um það leyti, sem byrj-
að var að úthluta oliustyrk var
ég byrjaður að kynda húsið I
Garðahreppi á meðan ég var að
vinna við tréverk, málningu og
annað þviumlíkt. Það hafa farið
miklir peningar I kyndingar-
kostnað á þessu húsi, á meðan
ég hef verið að vinna þar, en
þegar ég fór að spyrjast fyrir
um oliustyrkinn, sem ég taldi
mig eiga út á húsið, greip ég I
tómt!
Mér var tjáð, að ég ætti ekki
að fá ollustyrk þar sem ég væri
ekki fluttur þar inn með fjöl-
skyldu mlna.
Ég fæ með engu móti fallizt á
að það skipti máli. Þaö sem
máli skiptir er það, að ég hef
þurft að kynda húsið upp með
ærnum tilkostnaði. Það hef ég
þurft að gera með oliu þvi ekki
geta þeir ennþá boðið upp á
hitaveitu I Garðahreppi.”
FÆR VÍETNAM
NEFNDIN
GJALDEYRIS-
YFIRFÆRSLU?
Ofnotkun
auglýsinga
Inga hringdi:
„Ég vil fá að vekja athygli
hinnar svonefndu Samstarfs-
nefndar um reykingavarnir á
þvi, að hinn stöðugi áróður
þeirra I fjölmiðlum er byrjaður
að verka öfugt við það sem til
var ætlazt.
Sjálf reyki ég ekki, en ég hef
ekki orðið þess vör, að það reyk-
ingafólk, sem ég umgengst hafi
dregið úr tóbaksnotkun slðan
þessi áróður hófst. Þvert á móti
hef ég það á tilfinningunni, að
auglýsingarnar „minni viðkom-
andi á það” að fá sér reyk.
Þetta er svona með alla hluti,
sem eru auglýstir af hvað mest-
um ákafa. Auglýsingar eru beitt
vopn, en með ofnotkun getur
það auðveldlega snúizt I hönd-
um þeirra, sem þvl beita.”

“ílu

“pl-ll
>075^
'16,.
t.B. hringdi:
„Hvar ætlar Vletnamnefndin
Islenzka að fá milljóninni skipt,
Lesendur
hafa
aróié'
HRINGIÐ I
síma86611
KL13-15
sem þeir hyggjast senda til
„frelsaranna” I Vletnam? Þaö
er víst lítið gagn I þvl fyrir Vlet-
nama að fá krónurnar okkar,
þaö verður að skipta söfnunar-
fénu I erlendan gjaldeyri.
Ég trúi þvl ekki, aö safnist
stór upphæö I samskotabauk
Víetnamnefndarinnar og enn
siður fæst ég til að trúa þvl, að
Víetnamhreyfingin fái gjald-
eyrisyfirfærslu til þeirra nota,
sem fyrir þeim vakir. A meðan
viö tslendingar fáum ekki nema
skiptimynt til afnota I eigin
þágu finnst mér ótækt, að
kommúnistar fái að ausa gjald-
eyri I slna lika.”

______ -Í-tstíSrS
jtfxssZste. ssSr^SstS rss&srr- * *'
i(U Víetn?
þús
mm