Vísir - 18.04.1975, Qupperneq 16

Föstudagur 18. april 1975.
„Hvar eru eiginlega björgunar-
mennirnir,” hugsar kisa og
húkir uppi í staurnum.
„Kunningjamir kalla
mig Loðmund núna"
sagði Ólafur Valur Sigurðsson, stýrimaður, sem
var ó gönguferð í Loðmundarfirði ó dögunum
Aldraðir, —
en starfshœfir:
NÝ VIÐHORF
TIL ELDRA
FÓLKSINS Á
RÁÐSTEFNU RKÍ
A einni öld hefur meðalævi
fólks i landinu lengzt um helming
eða þar um bil, fólki fjölgar ört i
hærri aldursflokkunum og trú-
lega mun þessi breyting eiga
eftir að ganga hraðar en nokkru
sinni fyrr. Jafnframt þessu eykst
starfhæfni og starfsfærni fólks i
þessum aldursflokkum.
„Hér er þvi eigi i raun um
vandamál að ræða,heldur hag-
kvæma þróun fyrir þjóðfélagið, ef
rétt eráhaldið,” segja forráða-
menn Reykjavikurdeildar Rauða
krossins.
Deildin heldur fund á laugar-
daginn, þar sem flutt verða
fjögur stutt framsöguerindi af
ræðumönnum með sérþekkingu,
hver á sinu sviði, varðandi félags-
og heilbrigðismál aldraðra.
Fundurinn verður haldinn i
Domus Medica og hefst kl. 14 á
laugardag og er opinn þeim sem
vilja. -JBP-
Hreindýra-
hópur hrapaði
og fórst
Hópur 27—30 hreindýra fannst
dauður á Fagradai, leiðinni frá
Egilsstöðum niður til Reyðar-
fjarðar, núna á dögunum. Segir
fréttaritari Dags á Akureyri frá
þessu I Degi, sem kom út i gær.
Hröpuðu hreindýrin niður svell-
bólstra og kletta og drápust i fall-
inu.
Daginn áður en þetta gerðist
segist fréttaritarinn hafa verið á
ferö uni Fagradal. Sá hann þá
dautt hreindýr náiægt veginum.
„Var auðséð hvernig það hafði
hrapaö, þvi rauð blóðslóðin lá frá
efstu eggjum og niður undir veg.
Var það dapurleg aðkoma,” segir
fréttamaðurinn.
,,Hafi ég verið söguleg-
ur áður, er ég eiginlega
kominn í draugalíki
núna," sagði Ólafur Val-
ur Sigurðsson, stýrimað-
ur á einu varðskipanna,
en það var einmitt hann,
sem var á ferli í Loð-
mundarfirði um það
leyti, sem hin óskýrðu
Ijós sáust þar á dögunum.
„Kunningjarnir kalla mig
Loðmund núna,” sagði Ólafur
Valur. „Ég náði seinna sam-
bandi við sýslumanninn, og
hann þaulreyndi það, að ferðir
minar blönduðust ekkert saman
við aðrar meintar mannaferðir
á þessum slóðum.
Sjálfur varð ég ekki var við
neitt nema hreindýr. Það var
slæðingur af þeim. Ég held að
ég hafi talið um 18 þarna i hóp.
Það var mikið far á þeim, þvi
það var litið um frjálsa beit,
heldur aðeins toppar á hólum,
sem stóðu upp úr. Þau hafa
greinilega rásað á milli þeirra.
Á tima, meðan ég virti þau fyrir
mér úr fjallinu svona kilómetra
fyrirofan Stakkahlið, voru þau i
rólegheitum heima við bæ, og
kom engin styggð að þeim. Það
var ekkert óeðlilegt að sjá.
Ég gekk eftir ásum, sem eru
að norðanverðu i dalnum, nokk-
uð langt fyrir ofan bæina, þar
sem viðsýnt er. Ég fór aldrei
niður að bæjunum. Sýslumaður-
inn á Seyðisfirði sagði mér, að
sporin, sem þeir fundu, hefðu
verið við Klyppsstað, sem er
innarlega i dalnum, langt fyrir
innan þetta.
Um sporin er það að segja, að
hreindýrið þéttir nokkuð mikið
snjóinn með spori sinu. Svo
kemur sólbráð, og þá aflagast
sporið svo að það getur tekið
ýmsar myndir. Það getur
greinilega varðveitzt lengi, en
breytist þegar það er að snjóa
og bráðna sitt á hvað. Ég var
einmitt að horfa á þetta og velta
þvi fyrir mér, hvað sporin gátu
verið mismunandi, eftir þvi
hvernig þau sneru við sólinni.
Þaðer lika athyglisvert, að þeg-
ar dýrin rása svona, er hópurinn
mjög dreifður, svo það er
kannski ekki nema ein slóð i
skafli. Og bilið á milli sporanna
er likt og hjá manni.”
Ölafi var sagt, að Visi hefði
borizt bréf, þar sem spurt var,
hvort varðskipsmenn skildu eft-
ir sig hreindýraspor. Þá hló
Ólafur:
„Nei, þeir eru hvorki komnir
með horn né klaufir ennþá, þótt
slæmir séu. Afturámóti voru
þeir að spyrja mig, strákarnir
um borð, hvort ég væri vanur
hreindýrareiðum, þvi það gerði
ekki nema þaulvanur maður að
riða hreini upp áHérað og koma
aftur til baka á þessari stund og
voru þá að skirskota til
óþekktra manna á ferli þar. Ég
spurði þá bara, hvort þeir hefðu
aldrei lesið Sjálfstætt fólk.
Annars var ég um tvo og hálf-
an tima á þessu rölti, en við fór-
um aftur um miðnættið. Það er
„Okkur fannst það ekki vera
það mikið mál,” sagði Einar
Agústsson, utanrikisráðherra, i
morgun, þegar liann var spurð-
ur, hvort „njósnaduflin” frægu
hefði borið á góma i viðræðum
hans við Sovétmenn.
Utanrikisráðherra sagði, að
hann hefði ekki minnzt á þau
mál við Rússana. Um mál
Askenazys sagði ráðherra, að
hann neitaði að svara öllum
spurningum fjölmiðla um, hvort
hann hefði borið það fram við
Sovétmenn. Hann sagðist ekki
láta fjölmiðla knýja sig til að
breyta þvi viðhorfi, að farið
væri með málið sem leyndar-
mál. Ráðherra bað um, að það
kæmi skýrt fram, að Davið
Askenazy vildi ekki, að frá stöðu
rriálsins væri greint á þessu
stigi.
— HH
Hér er slðasta duflið, ófeigsfjaröarduflið, sem er rússneskt. Landhelgisgæzlan er mætt til leiks, Helgi
Hallvarðsson og menn hans náðu I duflið og sjást hér messa yfir þvl.
HÚKTI MARGA TÍMA UPPI A
LJÓSASTAUR OG ÞORÐI EKKI
NIÐUR...
,,Þaö spunnust upp
miklar getgátur um
það, hvort þarna væri á
ferðinni högni, sem
hefði verið að sýna
læðu hetjuskap sinn,
eða hvort þetta væri
læða, sem hreinlega
hefði flúið undan
högna...”
Þetta sögðu þeir hjá Sjó-
mannafélaginu, þegar þeir
höfðu samband við okkur i gær.
Þeir sögðust standa i ýmsu
fleira en samningum. Uppi i
ljósastaur skammt frá húsa-
kynnum þeirra sat nefnilega
köttur, sem ekki virtist fyrir sitt
litla lif þora niður þessi ósköp.
Kisa hafði setið þarna uppi frá
þvi þeir mættu á skrifstofu sina
klukkan niu um morguninn.
Þegar hún virtistekkert á þvi að
koma sér niður sjálf, var hafizt
handa um að leita að einhverj-
um bjargvætti.
Bjargvætturinn reyndist svo
vera Rafmagnsveitan. Um
klukkan eitt var komið með til-
heyrandi tæki, og kisa sótt. t
fyrstu kærði hún sig ekkert um
þessa björgun, en hún kunni
sannarlega að meta hana, þegar
niður var komið. Skyldi hún
ekki flýja eitthvað annað en upp
i ljósastaur næst...? —EA
Ólafur Valur — hann var á ferð I
Loðmundarfirði, en sporin við
Klyppsstaöi eru ekki hans.
ekki mikið um að við förum i
svona göngutúra á veturna, en
þarna var veðrið svo afbragðs
gott, að ég stóðst ekki mátið.
Um borð er ekki nema járn og
stál, og það er þægilegt að losna
við það, þótt ekki sé nema tvo
klukkutima.
— SHH
vísm
„Ekki það mikið mól"
Einar þagði um duflin i Moskvu — Mól Askenazys „leyndarmál"