Vísir - 10.05.1975, Síða 2

2
Vísir. Laugardagur 10. mai 1975.
risiftsm:
— Hvernig likar þér tónlistin I
Austurstræti?
Kristján Hallgrimsson,
apótekari, Vestmannaeyjum: —
Þetta er of mikill hávaöi. Ég kýs
heldur kyrrö og ró hér á göngu-
götunni.
Helga G. Jónsdóttir, nemi: —
Ágætlega. Hún er kannski einum
of hátt stillt þessa stundina. Það
er meira gaman að þessu, þegar
tónlistin er mátulega hátt stillt.
Þá lætur hún betur í eyrum.
Þorkeli Guðmundsson: — Mér
likar hún vel. Tónlist á götum úti
mætti vera viðar, t.d. á Lauga-
veginum. Þetta léttir gönguna og
skapið og gerir það að verkum, að
maður fer sér hægar og litur á út-
stillingar verzlananng.
Sven Hovland, hljóðfæraleikari:
— Þetta er skemmtilegt og mætti
vera víðar þar sem fólk er á ferli.
Og þá hátt stillt eins og Hi'ma
þessa stundina hér fyrir utan
Karnabæ. Þeir, sem velja
tónlistina, þurfa bara að gæta
þess að vera ekki of einhæfir. Það
má gjarnan heyrast önnur tónlist
en popp. Jafnvel sinfóni'ur.
Ingrid Björnsdóttir, hjúkrunar-
nemi: —Tónlistin gerir andrúms-
loftið hér i Austurstræti skemmti-
legra og mannlegra. Það mætti
bara heyrast meira af annarri
tónlist en popptónlist. Þjóðlög
gætu t.d. verið ágæt inn á milli.
Jakobina Erlendsdóttir, skrif-
stofustúlka: — Mér likar tónlistin
vel. Ég vinn hér i miöbænum og á
oft leiö hér um Austurstrætið og
kann vel viðaðheyra létta tónlist.
Þetta lyftir manni upp.

- í'Wý.'.íví’s::*^
^ ; . ,, _ • **!?<£&>& “ i.
Þessar myndir frá hernámi Breta 10. mai 1940 tók Svavar Hjalte-
sted. Hér sést ein af fyrstu herdeildunum, sem komu á land,
þramma eftir Hafnarstræti fram hjá lögreglustööinni.
VISIR
fSLAND HERNUMiÐ flF BRETUM í NÓH.
Breska útvarpiö tilkynti hemámið í morgun og gat
þess enníremur að breskt setulið myndi taka sér
aðsetur i landinu og dvelja hér þar til striðinu væri
lokið. Er friður væri kominn á viki lið þetta úr landi
Visir gaf út aukablað morgun-
inn eftir hernámið.
Þungur flugvélagnýr
og herskip við ytri
höfnina. Hermenn
þramma á land vopn-
um búnir og menn með
pipuhatta ganga upp i
stjórnarráð og til-
kynna, að ísland sé
hernumið.
Þaö er ekki undarlegt þó
mörgum hafi brugðið I brún
þegar þeir risu úr rekkju 10. mai
1940, eða fyrir 35 árum, og fengu
þær fregnir að landið væri her-
numið af Bretum.
Litil hræðsla greip þó um sig
en mikil forvitni og sérkennilegt
.og hér fyrir sunnan Háskólann.
....OG MENN MEÐ PÍPUHATTA
TILKYNNTU AÐ
LANDIÐ VÆRI
HERNUMIÐ
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
kallað þennan sama her her
byltingarstjórnarinnar, sem er
auðvitað hið rétta nafn á
honum.
Þetta er einn liður i áróðurs-
tækni kommúnista að kalla
hlutina ekki réttum nöfnum.
Það er ólikt fallegra að tala um
fylkingu heldur en her.
I stuttu máli sagt, það er ekki
sama hvaðan vopnin koma.
Vopn til þess að bægja
kommúnistum frá, bandarisk
vopn, eru i fréttaflutningi
kommúnista árásarvopn, en"
vopn frá Rússum eru kölluð
þjóðfrelsisvopn.
Við biðum og sjáum hvað
skeður.”
Undarleg
söguskýring
Einn gestanna á samkomu I
Háskólabiói á uppstigningardag
simaði:
„Ég var vist einn af mörgum
er hnaut um þennan mynda-
texta: „Hópur sovézkra skæru-
liöa I Frakklandi”. Undir
textanum var mynd af mönn-
um, sem voru að ösla yfir á
kviknaktir með fötin I höndun-
um.
Raunar kom fram i ræðu so-
vézka ambassadorsins að
heimsstyrjöldin siðari hefði
byrjað, þegar herir Þjóðverja
réðust inn i Sovétrikin.
En hvers konar sögu-
skýringar eru þetta? Vita ekki
allir að Sovétmenn komu hvergi
nærri Frakklandsbardögunum?
Og vita menn ekki að heims-
styrjöldin hófst með innrásinni i
Pólland? Erlendu stórveldi á
ekki að liðast að flytja slikan
áróöur hér á landi.”
„Það er ekki sama
hvaðan vopnin koma"
7877-8083 skrifar:
„Góðkunningi minn, sem nú
er látinn, sagði eitt sinn við
mig: Dettur þér aldrei neitt i
hug? Mér er alltaf að detta
ýmislegt i hug.
Jú, vissulega dettur manni
ýmislegt i hug og nú meðal
annars það, að nú er styrjöldin i
Vietnam á enda eftir 35 ár, og
enn hafa kommúnistaf náð yfir-
ráðum I einu landinu I viðbót.
Á meðan það hentaði
kommúnistum var her þeirra, t
er sótti suður landið, kallaður ‘
þjóðfrelsisfylking, her sem með
rússneskum árásarvopnum
geystistyfir landið drepandi allt
sem fyrir varð. Þetta var ekki
her heldur fylking, þjóðfrelsis-
fylking. Skritin frelsisfylking
það.
Það var annars annar her
sem barðist gegn þessari fram-
sókn kommúnista, hinn raun-
verulegi þjóðfrelsisher, sem
reyndi að hefta framgang
kommúnista og frelsa þjóðina
undan oki hans.
Það er varla við þvi að búast
að frumstæð þjóð vari sig á
fagurgala kommúnista, en
undanfarið hefur hvert landið af
öðru orðið honum að bráð.
í þvi sambandi nægir að
benda á Eystrasaltslöndin sem
voru gersamlega þurrkuð út og
eru horfin af landakortum. Og
ekki nóg með það, það fólk sem
byggði þessi lönd hefur verið
flutt nauðugt til fjarskyldra
héraða ráðstjórnarrikjanna.
Einnig er vert að minnast á
leppstjórnir kommúnista i
Austur-Evrópu.
Kommúnistum liggur ekkert
á. Það sést bezt á þvi, að það
tók þá mörg ár að ná undir sig
Vietnam.
Það er rétt að hafa I huga, að
hér á landi hafa kommúnistar
búið sérstaklega vel um sig, og
það væri sorglegt til þess að vita
að við sakir sofandaháttar glöt-
uðum þvi dýrmætasta sem við
eigum, frelsinu. n
Kom múnisminn, heims-
kommúnisminn, hefur mörg
járn i eldinum, honum liggur
ekkert á. Það, sem ekki tekst i
dag, tekst (bara) á morgun.
Eins og að framan segir var
her sá, er sótti fram suður
Vietnam og var búinn rúss-
neskum árásarvopnum,
kallaður þjóðfrelsisfylking, en
ég heyrði ekki betur en
kommúnista-þulurinn i rikisút-
varpinu I morgun, 1. mai, hefði