Tíminn - 18.08.1966, Blaðsíða 3

FIMMTUDAGUR 18. ágúst 1966
TIMINN
Hreppsfélöq — þjóð-
félag
Ég sá í Landfara, að einhver
kjósandi tekur sig til og skrifar
gagnrýni á forsetaembættið í þeirri
mynd, sem það er nú, og vill láta
breyta því í samræmi við stjórn-
fyrirkomulag í Bandaríkjunum
eða hafa það eins og í Sviss, þar
BORÐ
FYRIR HEIMILl OG SKRIFSTOFUR
DE
LiEXE
*c Uu P a?
uu
^
i TU J

■ FRÁBÆR GÆÐI .
■ FRÍTT STANDANDI
■ STÆRÐ: 90X160 SM
■ VIÐUR: TEAK
■ FOLÍOSKÚFFA
■ ÚTDRAGSPLATA MEÐ
GLERI A
■ SKÚFFUR ÚR EIK ■
HÚSGAGNAVERZLUN
REYKJAVÍKUR
BRAUTARHOLTI 2 - SÍMI 11940
HÚSBYGGJENIHIR
Smíðum svefnherbergis
og ^idhúsinnréttingar
SlMI 3? 2-52.
BARNALEIKTÆKl
★
ÍÞRÓTTATíKl
Vélaverkstæði
Bernharðs Hannessonar.
SuSurlandsbraut 12,
Slmi 35810.
sem forsætisráðherra er einnig for
seti Mér finnst alvég út í hött,
þegar menn eru að gagnrýna fyr-
irk^-mulagið á forsetaembættinu.
Það getur vel verið að embættið
hafi að einhverju leyti verið snið-
ið eftir konungsdæmum á Norð-
urlöndum, en því ætti það að vera
svo slæmt. Hefur ekki einna mest
ur friður verið um konungsdæmin
á Norðurlöndum, á sama tíma og
konungum hefur verið rutt af stóli
hvarvetna um alla Evrópu. Sannar
það ekki eitt pg sér, að undir-
staðan sé rétt fengin hvað íslenzka
forsetaembættið snertir, eða þarf
endilega að draga það niður í hið
daglega skítkast með þvi að gera
forsetann að valdamikilli pólitískri
persónu. Ég er viss um að öllurn
almenningi fer eins og mér, að
honum finnst gott að til skuli ein
persóna í opinberu starfi, sem
ekki veldur neinum deilum, heldur
situr í sínu embætti, sem eins kon-
ar sameiningartákn þjóðarinnar.
Nóg er af hinu.
Og þá kem ég að öðru atriði
þessa máls, en það er tilhneiging
manna til að líta smátt á íslenzka
þjóðfélagið. Hvað eftir annað sér
maður vitnað í lúxus. Það má segja
að utanríkisþjónusta okkar sé lúx
us, en hún er bara nauðsynleg full
valda þjóð. Danir buðu okkur á
sínum tíma að hafa utanríkismál
okkar með höndum, en við þáð-
um það ekki nema um takmark-
aðan tíma. Samkvæmt fólksfjölda
mætti kallast lúxus að hafa hér
fleiri en einn ráðherra, eins og í
tíð Hannesar Hafstein. Þeim hefur
nú nýlega verið fjölgað upp i sjö,
og þannig mætti'lengi telja. Mál
þetta snýst einfaldlega um það
hvort heldur við erum hreppsfélag
eða þjóðfélag. Auðvitað er rétt, að
það á ekki að hafa um hönd neinn
óþarfa í embættafjöld, en þjóðfé-
lagið krefst þó ákveðinna embætta
og ákveðinna stjórnarstofnana,
sem sumar hverjar sinna aðeins
ákveðnum formsatriðum. Þær eru
nauðsynlegar jafnvel þótt þær
bræði ekki síld eða hreyti taði
á tún.
Annar kjósandi.
Eldmessa um veginn.
Reiður lesandi Tímans hringdi
til blaðsins í fyrradag og mannin-
um var efst í huga ástand þjóð-
veganna. Við gefum honum orðið:
— Hellisheiðin og enda Ölfus-
vegurinn eru nú eins og versta
aðalhraun. Menn sem hafa verið
að ferðast upp um fjöll og firn-
indj hafa tiltölulega góða vegi, en'
þegar keniur að þessari höfijðlíf-
æð samgöngukerfis okkar, þá er
þetta ekki neinu líkt. Hellisheið-
arvegurinn er ekkert nema „púkk-
ið“ og það er hvergi hægt að hefla
hann. Þetta ástand er tii ævarandi
skammar — að ekki skuli vera
borið ofan í veginn einu sinni á | Svona á að bæta
sumrinu að minnsta kosti, að ekki
sé talað um varanlegt viðhald.
Það hefur verið þurrkur núna
í nærri hálfan mánuð og svo þegar
að gerir eina smáskúr, þá er veg-
urinn ófær öllum bílum.
Það er eins og ætlazt sé til,
að öllum okkar mikla bílaflota
verði hreinlega lagt, ellegar eyði-
lagður á skömmum tíma.
Það ætti að taka áhrifaríkustu
orð meistara Jóns þegar skrifað
er um þetta ástand.
Það er yfirgengilegt sinnuleysi
af vegamálastjórninni að reyna
ekki að halda sæmilega í horfinu
hvað varðar þessa höfuðlífæð í sam
göngum okkar.
Á sama tíma er verið að leggja
milljónir í veginn að Búrfellsvirkj
un. Það er áleitin spurning hvort
þcir fjármunir, sem eiga að fara
til viðhalds vega, fari ekki allir
í nýja veginn að Búrfelli.
Það verður að taka þetta mál
föstum tökum og það fljótt, því
að það er um það bil 10 km lang-
ur vegur í nágrenni Reykjavíkur,
sem þarf að endurbyggja og lag-
fSera þegar í stað.
KVENSAM! PIANISTINN
The world of Henry Ori
ent. Bandarísk frá 1964.
Leikstjóri: George Roy
Ilill. Handrit: Nora John
son og Nunnally Johnson
Kvikmyndun: Boris Kauf
man og Arthur J. Orn-
itz. Tónlist: Elmer Bern
stein. Framleiðandi: Je-
rome Hcllman. íslenzkur
texti: Loftur Guðmunds-
son. Tómabíó.
Söguþráður: Tvær ungmeyj-
ar, Marian Gilbert (Merry Spa
eth) og Valerie Boyd (Tippy
Walker), hittast af tilviljun og
hefst milli þeirra náinn kunn-
ingsskapur. Dag nokkurn koma
þær Henry Orient (Peter Sell-
ers) að óvörum, þar sem hann
nýtur blíðubragða með einni
ástmey sinni, Stellu, (Paula
Prentiss) að nafni. Seinna kom
ast þær að því, viðstaddar á
hljómleikum, að Henry Orient
er píanóleikari, en geta hans
sem slíks er þó ekki í fullu
samræmi við kvenhyllina. Þann
ig dregst Henry inn í líf telpn-
anna, einkum Valerie, sem verð
ur ákaflega ástfangin af honum.
Sitja þær öllum stundum fyrir
framan íbúð hans, en Henry,
sem tekið hefur eftir þeim, er
ekkert um þetta gefið og álít-
ur þær njósnara, útsenda af
eiginmanni nýjustu ástmeyjar
hans. Foreldrar Valerie koma
heim úr viðskiptaferðalagi frá
Evrópu. Isagel (Angela Lands-
bury), móðir Valerie, verður
eitthvað í nöp við Marian.
Valerie strýkur þá að heiman,
en móðir hennar . . .
Hér gerist söguþráðurinn svo
flókinn, að ég treysti mér ekki
til að halda honum áfram.
Kvensami píanistinn, sem
Peter Sellers og Tippy Walker í „Kvensama píanistanum".
kalla mætti „hugljúfa kómedíu"
er engan veginn hróður fyrir
leikstjórann, heldur eru það að-
alleikendurnir, sem bera mynd
þessa uppi. Eitt atriði ber þar
þó af. Er það atriðið á hljóm-
leikunum, sem er skemmtilega
útfært, góð myndataka og Pet-
er Sellers er í essinu sínu. Ann
ars er myndin ekki nema rétt
í meðallagi og eru síðustu mín-
úturnar lakasti hluti hennar í
sinni yfirborðskenndu, amer-
lítið
ísku dramatík, sem er
augnayndi.
Ungmeyjarnar Tippy Walker
og Merry Spaeth fara vel með
sitt hlutverk, einkum sú fyrr-
nefnda og verður ekki annað
séð, en hún sé mjög efnileg leik
kona. Peter Sellers, sem hér
er raunar í aukahlutverki, tekst
og vel upp, en aðrir leikendur
falla í skuggann.
Sigurður Jón Ólafsson.
þjónustuna.

I gær skrifar Mbl. á þessa
leið í tilefni af viðtölum Tím-
ans við yfirmenn á strandferða
skipinu Esju:
„Það er e. t. v. mannlegt,
að starfsmenn, sem lengi hafa
starfað hjá þessu fyrirtæki uni
því illa að verulegar breyting
ar verði gerðar á rekstri þess,
en þeir verða þó að gera sér
grein fyrir staðreyndum og því,
að ekki er ár eftir ár hægt að
standa undir tugmilljón króna
halla á þessu ríkisfyrirtæki.
. . . .Nú hefur verið ákveðið
að selja tvö skip, Skjaldbreið
og Esju, en ríkisstjórnin hefur
veitt heimild til þess að geng
ið verði formlega til samninga
við erlent skipafélag um leigu
á nýju skipi, sem talið er hag
kvæmt til strandsiglinga . . .
Enn hefur áætlun þessa lefgu
skips ekki verið ákveðin en ó-
hætt er að fullyrða, að jafn-
vel þótt ferðum fækki, muni
þjónustan verða sízt verri en
nú er, og jafnvel til muna
betri, sérstaklega að því er
vöruflutninga varðar. Tilgang
urinn með þeim breytingum,
sem nú er verið að gera á
rekstri Skipaútgerðarinnar er
því ekki sá, að draga úr þjón
ustu við landsbyggðina heldur
þvert á móti að gera tvennt í
senn, annars vegar að auka
og bæta þá þjónustu miðað við
gjörbreyttar aðstæður og jafn
framt að draga úr þeim gífur-
lega halla, sem verið hefur á
rekstri þessa fyrirtækis . . .“
Þá hafa menn það. Það, sein
vakir fyrir ríkisstjórninni skv.
þessari frásögn Morgunblaðsins
er það að bæta þjónustu strand
ferðasiglinganna við lansbyggð
ina, jafnframt því, sem Mbl.
telur sér þörf að hnýta í þá
menn, sem lengst hafa starfað
að þessum málum og bezt
þekkja til og skynsamlegar til-
lögur hafa fært fram um endur
bætur á skipakostinum og
rekstri útgerðarinnar.
Einn Færeyingur
í staðinn fyrir Esju og Skjald
breið á að leigja eitt lítið fær-
eyskt skip. Menn geta reynt
að sannfæra sjálfa sig um það,
að ríkisstjórnin trúi því að
þetta eina færeyska skip muni
ekki einungis koma fullkom
lega í staðinn fyrir Esju og
Skjaldbreið heldur gera mun
betur en fylla skörð þeirra í
strandsiglingunum, stórbæta
þjónustuna við landsbyggðina!
Það verður fólksins úti nm
Iandið að meta það á næstu mán
uðum, hve mjög þjónusta Skipa
útgerðarinnar við landsbyggð
ina mun aukast við þessa snilld
ar ráðstöfun. En hitt er goti
dæmi um það á hvert stig við
erum komnir á framfarabraut
inni á þessu sviði að við skul
um þurfa að leita til Fær-
eyja til leigu skips í strarnt
ferðir — en ekki skuli vera
unnt eftir þessa upgripatíma
að smíða hentug skip og full-
komin er sniðin væru eftir ís-
Icnzkum aðstæðum.