Tíminn - 18.08.1966, Blaðsíða 12

12
TfMIWN
TTVTiVmJDAGUR 18. ágóst 1966
MINNING
Hilmar Þór Mapússon
F. 21.7. 1991. D. 10.8. 1966.
Kveðja frá afa og ömmu.
Við heyrðum helfregn þunga
og húma virtist þá.
Við sveininn okkar unga
ei oftar megum sjá.
En líkn má í því eygja
ef örlög virðast köld.
>eir einatt ungir deyja,
sem elska guðleg völd.
f heljarhörmum þungum
ei hulin skírast rök,
því öldnum jafnt sem ungum
er opin feigðarvök,
en sárabótin sanna
er sigrar hel og gröf
er máttur minninganna,
sú mikla náðargjöf.
'Sú vissa vonargjafar
má verma hrjáða lund
að handan helju og grafar
við hljótum endurfund.
Á lífsins leiðármótum
hans lýsir minning hrein.
Og klökk við kveðja hljótum
hinn kæra, Ijúfa svein.
J.B.
Hilmar Þór Magnússon Tungu-
vegi 84 Reykjavík er borinn til
grafar í dag aðeins rúmlega 15
ára gamall. Hann fórst í renni-
brautinni í Tivoli Kaupmannahafn
ar 10. þessa mánaðar og liggur
ekki enn ljóst fyrir, með hverjum
hætti þetta dauðaslys gat að hönd
um borið. En það er talið eins-
dæmi í allri sögu rennibrautarinn
ar.
Hilmar fæddist 21. júlí 1951.
Hann er einn af fimm systkinum,
sonur hjónanna Guðlaugar Berg-
þórsdóttur og Magnúsar Jónssonar
Hjaltalín, er bóndi var að Kambi
í Reykhólasveit í Barðastranda-
sýslu. Jón, afi Hilmars, var mik-
ill ráðamaður og máttarstólpi sveit
ar sinnar. Honum var eins farið
og Bjama Jónssyni í Ásgarði í
Dölum. Hann gat ekki horft upp
á það, að farlama gamalmennum
sveitar sinnar væri kjálkað nið
ur hjá lægstbjóðendum vegna
framfæris þeirra. Hann tók þau
heim til sín, lofaði þeim að eyða
ellidögum sínum og deyja hjá sér.
Fyrir því var Jón Hjaltalín á
Kambi virtur og elskaður eins og
allir þeir, sem á sama hátt og
hann lifa og framkvæma hin há-
•leitu siðaboð og mannkærleika
meistarans mikla frá Nazaret.
Hilmar Þór Magnússon átti til
góðra að telja í allar áttir, enda
var hann sjálfur frábærlega góð-
ur og vandaður til orðs og æðis.
Hann var ástvinur ástvina sinna,
foreldra, systkina og allra náinna
skyldmenna. Hann átti þess kost
að vera löngum í sveit á sumrum
og var öllum góður, þeim er hann
umgekkst, mönnum og málleysingj
um. Hann varð ástsæll af leikfé-
lögum sínum og skólasystkinum og
nú seinast af starfsfélögum sínum
þann stutta tíma, sem hann átti
þess kost að starfa með sjómönn-
unum á millilandaskipinu. Þannig
átti hann góð.u að mæta og skyldi
sjálfur eftir góðar minningar bæði
í leik og starfi. Líf hans á þessari
jörð varð stutt, en það varð fagurt.
Ég hygg það fágætt að fregn
um slysfarir hafi snert menn jafn
djúpt og almennt og þessi fregn
um Hilmar svo einstæð sem hún
var. Ég átti þess ekki kost að
þekkja hann nema af afspurn ná-
kunnugra. En afa hans, Jón Hjalta-
lín, þekkti ég persónulega, sem fyr
ir tugum ára gerði mér mikinn
greiða eins og svo mörgum öðr-
um. Og góð kynni hefi ég haft af
fleiri nánum ættmennum hans.
Fyrir því snerti fregn þessi mig
svq djúpt. Fyrir því langar mig til
að votta foreldrum Hilmars og öll-
um ástvinum hans dýpstu samúð
mína. Við skiljum ekki örlög lífs
og dauða. Við eigum örðugt með
að sætta okkur við það er mann-
vænleg ungmenni eru á morgni
lífsins hrifin brott úr jarðlífinu,
meðan aðrir sem þrá og þarfpast
umskiptin verða að heyja sitt
langa dauðastríð. En eitt veit ég:
að allir lifa og við völdum þeim
þjáningu með taumlausum harmi
okkar. Ég veit að hér er aðeins
um stundarskilnað að ræða. Og
ég veit að hið eina sem við get-
um gert fyrir ástvini okkar horfna
er að geynía hugljúfar minningar
um þá í heitu hjarta og umvefja
þá kærleika okkar og fyrirbæn-
um. Ég hefi ástæðu til að ætla
að foreldrar Hilmars viti þetta
ekki síður en ég. Þess vegna bið
ég föður okkar á himnum um.það
að hann veiti foreldrum þessa
elskulega drengs og öllum sem
þótti og þykir vænt um hann þrek
til þess að standast þessa raun
og veita honum þá einu hjálp, sem
að haldi má koma.
Og Hilmars sjálfs vegna bið ég
um það að hann megi öðíast góð-
an farnað á lífsbrautinni framund-
an, mikinn þroska og mikinn ár-
angur í því ætlunarverki, sem hon
um mun vissulega vera fyrirhugað.
Jónas Þorbergsson.
Jáhanna
F. 7—6. 1898.
D. 7.-7. 1966.
Jóhanna var fædd að Stóru-Sand
vík í Flóa. Foreldrar hennar voru
hjónin Valgerður Vernharðsdóttir
og Hannes Steindórsson, sem þar
bjuggu. Þeim varð átta barna auð-
ið og af þeim eru fjögur á lífi,
allt mikilhæft dugnaðarfólk. Ung
að aldri missti hún föður sinn. Hún
fór þá í fóstur til föðurbróður síns,
Steindórs Steindórssonar að Egils-
stöðum í , Ölfusi. Árið 1918 gekk
hún að eiga fyrri mann sinn, Guð-
mund Guðmundsson frá Nýjabæ
TRÉSMIÐJAN,
Holtsgötu 37,
framleiðir eldhúss- og
svefnherbergisinnréttingar.
Jón Finnsson,
hæstaréttarlögmaður.
Lögfræðiskrifstofa
Sölvhólsgötu 4,
Sambandshúsinu 3. hæð
Símar 12343 og 23338
Asta Hannesdóttir
í Ölfusi. Eignuðust þau einn son.
Hún missti mann sinn eftir aðeins
tveggja ára sambúð. Þremur árum
síðar gekk hún að eiga eftirlifandi
mann sinn Hjört Sigurðsson frá
Króki í Ölfusi. Fyrstu búskaparárin
bjuggu þau að Bakka í Ölfusi, en
fluttu síðan að Auðholtshjáleigu í
Ölfusi, þar sem þau bjuggu til árs-
ins 1960. Á fyrstu búskaparárun-
um hefur vinnudagurinn oft orðið
langur og strangur hjá þeim hjón-
unum. Þeim varð 7 barna auðið
og hefur oft verið erfitt 'hjá hús-
móðurinni með svo stóran barna
hóp. Jóhanna var mikil dugnaðar
og atorkumanneskja, sem aldrei
féll verk úr hendi. Þau byggðu
sér myndarlegt íbúðarhús eftir að
börnin fóru að stækka. Á heimili
þeirra hjóna dvöldu fósturforeldr-
ar Hjartar, sem Jóhanna annað-
ist af mikilli prýði og fórnfýsi og
önduðust þau bæði í hárri elli á
heimili þeirra.
Ég minnist ætíð með þakklæti
og gleði dvalar minnar á heimili
þessara ágætu hjóna, er ég kom
með ungan son minn til nokkurra
vikna sumardvalar, meðan maður-
inn minn var fjarverandi. Ég get
aldrei gleymt þeim kærleika, sem
Jóhanna sýndi okkur þá og ælíð
síðan. Elzti sonur okkar var í sum
ardvöl hjá þeim hjónum frá unga
aldri og fram yfir fermingu. Var
það mesta tilhlökkunin þegar fór
að vora og skólanum að ljúka, að
i Mi^i+íno fM ðlclni Ömtnu
og afa, sem voru honum svo góð.
Jóhanna var mjög hógvær i allri
framkomu, næstum hlédræg, en
mjög gestrisin og góð heim að
sækja. Jóhanna var trúuð kona
sem unni kirkju og kristindómi.
Hún var í þess orðs fyllstu mérk-
ingu sannkölluð heiðurskona.
Barnabörnin þakka að leiðarlok-
um kærleiksríkri ömmu, alla ástúð
og umhyggju þeim til handa.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi.
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Steinbóra Níelsdóttir.
Sjötugur í dag:
Jón Guðmundssm
rafvirkjameistari
Sjötugur er í dag Jón Guðmunds
son, rafvirkjameistari, Skipasundi
47 í Reykjavík. Jón er fæddur að
Króki á Rauðasandi, sonur hjón-
anna Guðmundar Sigfreðssonar,
bónda þar, og Guðrúnar Thor-
oddsen. Jón er elztur sex bræðra.
Bræður hans eru: dr. Kristinn,
ambassador í Moskvu, Karl, raf-
vélameistari í Reykjavík, Einar
héraðslæknir á Bíldudal, Sigfreð
ur, bóndi í Lögmannshlíð víð
Akureyri, og Torfi, efnafræðing
ur og kennari við Menntaskólann
á Akureyri (látinn).
Jón ólst upp í foreldrahúsum
og vann á búi föður síns. Hann
gekk á Núpsskóla. Ungur kvænt
ist Jón Guðnýju Jónsdóttur frá
Galtafelli í Hreppum. Reistu þau
sér heimili í Reykjávík. Eignuð-
ust þau eina dóttur, Gróu Torf-
hildi, konu Hendriks Sv. Björns-
sonar, ambassadors í París. Þau
Guðný og Jón skildu.
Síðari kona Jóns er Laufey
Gísladóttir frá Breiðavaði á Hér-
aði og hafa þau eignazt 6 daetur
og einn son.
Fljótlega eftir að Jón fluttíst
til Reykjavíkur hóf hann að
vinna við rafvirkjun. Hann var
um fjöldamörg ár starfsmaður hjá
Eiríki Ormssyni og um_ skeið var
hann rafstöðvarstjóri á ísafirði. Er
Jón vann hjá Eiríki Ormssyni
setti hann upp fjölda heimilisraf-
stöðva víða um landið. Síðustu
áratugi hefur Jón unnið hjá
Rafmagnsveitum ríkisins og vinn-
ur enn. Var hann lengi yfirverk
stjóri við uppsetningu á há-
spennuvirkjmn en siðustu árin
hefur harm verið verkstjóri á
rafmagnsverkstfeði Rafmagnsveitn
anna. Hefur Jón þótt mjög snjall
og hugvitssamur maður í sinni
starfsgrein.
Jón er vinmargur maður, sagna
fróður og gtetttnn. Jón þótti sér-
stakt glæsimenni, ungur maður,
hár og karbnannlegur, fríður sýn
um. Hann var kraftamaður hinn
mesti og er emi og ber aldur ó-
venjuvel. Fara ekki affir x fötin
hans þótt haim sé nú að byrja
áttunda ævituginn. T.
MINNING
Siguröur Sigurðsson
bóndi, Holtaseli
Sigurður Sigurðsson, bóndi,
Holtaseli, var fæddur að Slindur-
holti í Mýrahreppi, A-Skaftafells-
sýslu 4. 8. 1883. Dáinn að Rauða-
bergi í sömu sveit 22. 5. 1966.
Hans leik-, starfs- og lífsvöllur var
undantekningarlítið frá vöggu til
grafar Mýrasveit. Faðir hans, Sig-
urður Sigurðsson, bóndi að Bakka
og Hindurholti, var sonur Sigurð-
ar Jónssonar, bónda í Flatey og
Borg og konu hans, Guðrúnar Vig
fúsdóttur, er hingað fluttist frá
Öræfum. Guðrún var um langt
skeið yfirsetukona hér í sveit og
mesta merkiskona. Sigurður Jóns-
son, maður hennar, var bróðir
Páls Jónssonar, bónda á Eskey.
Móðir Sigurðar heitins í Holtaseli
var Valgerður Einarsdóttir Eiriks
sonar bónda á Brunnum í Suður-
sveit Einarsson'ar Brynjólfssonar
prests að Kálfafellsstað. Kona
Einars Brynjólíssonar var Þórdís
Eiríksdóttir, alsystir Jóns Eiríks-
sonar konferisráðs.
Sigurður var ungur tekinn í fóst
ur að Odda hér í sveit til frænda
hans, Jóns Bjarnasonar og konu
hans, Guðnýjar Benediktsdóttur.
Hjá þeim hjónum var hann alinn
upp sem þeirra eigið barn væri,
„í guðsótta og góðum siðum“.
Það ágætisuppeldi setti mark sitt
á manninn alla ævi hans til við-
bótar góðum meðfæddum erfða-
hæfileikum. Fullvaxta fór Sigurð-
ur frá Odda og þá í vin.numennsku
um nokkur ár.
Sigurður kvæntist 1916 eftirlif-
andi konu sinni, Önnu Þorleifsdótt
ur, mestu ágætis og dugnaðarkonu.
Þau byrjuðu búskap á Holtaseli
árið'1917. Víst má segja um þau
hjón, hið sama og sagt var um
hin merku hjón, er Sigurður var
frá kominn, Eirík og Steinunni, for
eldra Jóns Eiríkssonar konferis-
ráðs: „Þau voru fátæk á veraldar-
vísu, en mestu merkishjón". Þau
bjuggu í Holtaseli litlu búi og þó
farsælu og stækkandi smátt og
smátt eftir þvi er vinnukraftur óx
í hátt á fjórða tug ára, alltaf veít-
andi.
Við fjallgöngumenn þessarar
sveitar minnumst allra góðu kaffi
bollanna og allrar annarrar góðr
ar aðhlynningar, er við nutum á
heimili þeirra hjóna, er við kom-
um af fjalli úr göngum þyrstir og
lúnir, svo að aðeins eitt sé nefnt.
Þau hjón eignuðust og önnuðust
uppeldi 5 sona, sem allir eru mikl
ir myndarmenn. Þeir eru: Jón
bóndi, Rauðabergi, kvæntur
Sigurbjörgu Sæmundsd.óttur frá
Stórabóli. Þau eiga 5 böm. Elzti
sonur þeirra nú 24 ára hefir geng
ið menntaveginn nokkuð og reynz'-
góðum gáfum og mannkostum bú
inn. Er nú kominn heím aftur.
kvæntur og setztur að' sem bóndi
við hlið föður síns á Rauðabergi
og er nú orðinn skipáður hrepp
stjóri okkar Mýramanna og kosinn
sýslunefndarmaður.
2. sonur þeirra hjóna er Bjarní
bóndi í Holtaseli
Franáhald á bls. 15.