Vísir - 07.07.1975, Blaðsíða 7

Visir. Mánudagur 7. júli 1975.
7
„ Vilji mannsins
eru lög konunnar
##
„Hvað eftir annað
hefur það sannazt, að
karlmaðurinn er vissu-
lega höfuð konunnar,
en konan — vitur kona
— hálsinn, sem höfuðið
hvilir á.”
Þaö er nefnilega það. Margt
hefur veriö um konuna sagt, en
hvernig lizt ykkur á þetta? Viö
hér á Innsiöu fengum upp i
hendurnar bók sem heitir,
„Konan og óskir karlmanns-
ins.” A frummálinu heitir bók-
in, „Hur mannen önskar upp-
leva kvinnan.” Þaö ma segja aö
bókin sé eins konar leiöarvisir,
sem konan getur lumaö á, svo
hún viti nú nákvæmlega hvernig
hún á að koma fram við bless-
aöan karlinn, svo hann hrifist,
og — svo hún haldi honum.
Nú á þessum tima hlæjum viö
góölátlega að þvl sem I bókinni
stendur, enda er nokkuð liðið frá
því hún var gefin út hér, eða
árið 1959. En hvaö um þaö. Okk-
ur finnst alveg sjálfsagt aö leyfa
lesendum að skyggnast inn I ör-
fá atriöi úr bókinni, og fara þau
hér á eftir. Og hvað finnst ykkur
svo:
„Hafið varirnar girni-
legar og lokkandi........”
„Komið I tæka tlö. Látið hann
ekki fá það álit á yöur að þér
séuö kærulausar, og afsakið viö
hann, þótt raunveruleg ástæða
hafi verið fyrir þvl að þér töfð-
ust.”
Þannig hefst fyrsti kafli bók-
arinnar, sem kallast Forleikur-
inn. Og áfram er haldið:
„Hugsið um að klæða yður
jafnan eftir þvi sem við á I
hverju tilfelli. Komið um fram
allt ekki til fundar við hann I
iburðarmiklum klæðum og
áberandi málaðar á sunnudags-
morgni, þegar hann ætlar með
yður I gönguferð, — en komið
heldur ekki sportklæddar til
hans að kvöldi, þegar þér getið
— við glugguðum í „leiðarvísi" fyrir
konuna. Þar er mœlt með að hún hlœi
stundum hinu dulúðuga brosi Monu Lisu
og ýmis „góð" róð gefin
búizt viö að hann bjóði yður inn
á veitingastað. Allt verður að
miða við ákveðna tíma, og hann
væntir þess að þetta sé yður
ljóst.”
„Látið hann ekki sjá yöur
óhóflega málaða. Farðið ekki
varir yðar meira en svo að þær
séu girnilegar og lokkandi.
Komið þér beint frá vinnu yðar,
eigið þér að vera snyrtilegar, en
ekki með neitt tildur eða prjál.”
Þá segir að konan skuli ávallt
leyfa karlinum að lifa I þeirri
trú, að það sé hann, sem
ákvarðar, vegna þess að I hjarta
slnu er hann samþykkur tals-
hættinum „vilji mannsins eru
lög konunnar.”
„Menn hafa ekki
tima.....”
I einum kaflanum segir svo:
„Verið ekki angurværar eöa úr-
illar þótt hann gleymi einhverj-
um merkisdegi, sem yður finnst
að bæri að halda upp á. Menn
hafa tlðum hvorki tima né næði
til þess að hugsa um þess kon-
ar.”
Þá segir á einum stað I sama
kafla: ,,.... hann mun fá það álit
á yður, að þér hljótið að veröa
góð húsmóðir, og þaö er einmitt
sá eiginleiki, sem karlmaðurinn
leitar að I fari konunnar og eitt
af því, sem bindur hann sterkari
böndum en flest annað.” (?)
Afram höldum við, og kom-
um að kafla, sem heitir Verndun
ástarinnar.
„Karlmaðurinn hefur
leyfi til þess að gleyma
sér við starf sitt....”
„Gleymið ekki hverjar þér
voruð, þegar hann varð ástfang-
inn af yður: Treystið þvl ekki,
að hann elski yður, ef þér breyt-
ist verulega, fram yfir þær
breytingar, sem aldurinn leiðir
af sér. Hann vill að þér séuð eins
og forðum, enda þótt karl-
mannslund hans vilji ef til vill
ÍIIMIM
I 5IÐAN I
Umsjón:
Edda
Andrésdóttir
móta yður lltilsháttar eftir slnu
höfði”.
„Sýnið að yður þyki vænt um
hann, en látið að þó ekki I ljós I
tlma og ótíma. Gleymið ekki að
fýsn karlmannsins er breyti-
legrienhjá heilbrigðum konum.
Þar að auki hefur karlmaðurinn
leyfi til þess að gleyma sér við
starf sitt og annað er bindur
huga hans, og þá orka ástaratlot
truflandi á hann, já, eru honum
jafnvel ógeðfelld.”
Minnimáttarkenndin!
Einn kaflinn fjallar um
minnimáttarkenndina. Alls
staðar finnst hún. En hvað fróð-
legt skyldi vera að finna i kafl-
anum. Jú, þar segir meðal
annars:
„Enda þótt maöurinn kunni I
mörgum tilfellum að vera betur
að sér og greindari en konan,
hindrar það hana ekki I þvi að
reyna að fylgjast með skoðun-
um hans og áhugamálum, eða
hlýða leiðsögn hans, ef með
þarf.”
„Heilastarfið þarfnast — eins
og öll önnur starfsemi — bæði
þjálfunar og áreynslu, en
mannsheilinn, er svo undur-
samlegt tæki, að það er hægt að
auka afköst hans og hæfni, að-
eins ef viljinn er fyrir hendi. Þér
haldið sjálfar að þér getið ekki
gert jafnmiklar kröfur til yöar
og manns yðar i þessu efni, en
það er ástæðulaust að állta, að
þér getið ekki þjálfað yður svo
að þér standið honum jafnfætis i
andlegu tilliti. Reynið, og þér
munuð sjá að það borgar sig, en
ef skilningur yðar er enn ekki
orðinn jafnþroskaður og skiln-
ingur hans, þá hlustið minna
með eyrunum en með hjartanu
— en umfram allt: hlustið þér!”
„Og svo er það
afbrýðisemin........”
Fjölkvæmiseðli karlmannsins
gerir það að verkum að hann
sækist eftir einhverju nýju, seg-
ir I kaflanum sem fjallar um
ofangreint. Og þá er það kon-
unnar að taka til sinna ráða.
„Vekið með honum forvitni og
jafnvel óróleika. Farið út án
þess að greina frá ástæðu eða
tala um hvers vegna eða hvert
þér ætlið. Leggið simann á dá-
litið undirleitar, þegar hann
kemur inn (og þegar þér vitiö
fyrirfram aö hans er von heim),
en segið siðan eins og af tilvilj-
un, þegar hann spyr um það
hver hafi hringt? „Það var að-
eins.. aðeins einhver, sem
fékk skakkt númer.”
„Breytið um hárgreiðslu og
spyrtingu yöar. Látið amorboga
varanna fá annan lit, svo aö
hann minnist þess sætleika er
varir yðar hafa látiö honum I té,
en bjóðiö honum þær ekki aö
fyrrabragði. Mætið vörum hans
með „amerlskum kossi”, en
leyfið honum þó að lokka yður
án alltof mikillar mótstöðu yfir I
„franskan koss”, er þér finn-
ið að þrá hans er vöknuð.”
Það verður að
veita honum öryggi
Einn kaflinn fjallar um
öryggi. Þar segir t.d.: „Aftur á
móti er það annars konar
öryggi, sem hann krefst aö þér
veitiö honum, og það er fullviss-
an um það, að þér einn góðan
veðurdag takið ekki til aö ger-
breyta heimilislifi ykkar, með
þvl að fara til dæmis aö vinna
utan heimilisins skömmu eftir
brúðkaupið.”
Og svo: „En ef þér samt sem
áður teljið að þér getið ekki
komizt hjá þvl að stunda áfram
yðar fyrri atvinnu sem yður
þótti vænt um, megið þér eiga
það vist, að þér spillið þeirri
öryggiskennd, sem maðurinn
þráir. — Hver sá maður, sem
auðveldlega getur séð heimili
sínu farborða, hefur rétt til að
vænta þoss, að konan helgi sig
honum og heimilinu. En þetta
getur ekki sú kona gert, sem
hefur ábyrgöarmikið starf utan
heimilisins. Hún kemur þreytt
heim úr vinnunni — starfi sem
hanr? innst inni er mótfallinn —
og þess vegna er það óliklegt að
þau eigi nokkur sameiginleg
áhugamál i sambandi við störf
hennar.”
Afram mætti halda vel og
lengi, en þessi bók er ekki sú
eina sem skrifuð hefur verið
sem eins konar leiðarvlsir fyrir
konuna. Það er ekki að sjá ann-
að en að hún hafi þurft að afreka
æði miklu og miklar kröfur hafa
verið til hennar gerðar, að
minnsta kosti hvað það varðar
að þóknast karlmanninum.
En eitt gott ráð I lokin:
„Hlæið — einnig endrum og
eins — með dulúðuga brosi
„Monu-Lisu” og það mun verða
til þess að hann horfir á yður af
forvitnisblandinni athygli.”
„Minnizt þess, að maður
getur haft vald yfir villidýri
með einbeittu augnaráði, en
konan getur haft vald yfir villi-
dýri — karlmanninum með
hlátri sinum.”
—EA