Vísir - 05.08.1975, Page 8

8
Vfsir. Þíriðjudágúr S.' ágúst 1975
Brióstamjólk
styrkir hjartað
Ungviöi, sem nærist á
móðurmjólk sinni, er
síður líklegt til að fá
hjartakvilla síðar á æv-
inni, segja vísindamenn í
A&M háskóla í Texas.
Þeir telja sig hafa komizt að
þvi, að móðurmjólkin, auðug af
kölesteróli, byggi upp ónæmi
fyrir kólesteróli, sem dregur Ur
hættunni af æðakölkun og
þrengslum siðar á ævinni.
Raunar hafa þeir ekki gert
neina tilraunir á dýrategUndinni
manni i þessu efni. Hins vegar
hafa þeir notað svin og rottur
við tilraunir sinar. ,,Við kom-
umst að þvi, að þær skepnur,
sem fengu móðurmjólkina,
höfðu fullþroska mun minna
kólesterólmagn i blóðinu en
þær, sem við höfðum alið á nær-
ingarefnum lausum við
kólesteról á ungum aldri”, sagði
einn visindamannanna um
þessa rannsókn.
Þetta fer þvi ágætlega saman
— önnur rannsókn bendir til
þess, að mæður, sem hafa börn
á brjósti fái siður brjóstakrabba
en þær, sem stinga bara tUtt-
unni upp i börnin sin.
Slökkviliðið sektað
fyrir íkveikju...
Slökkviliðið i Tyresö i Sviþjóð
æfir slökkvistörf reglulega.
Þennan dag átti ein slik æfing að
fara fram. Slökkviliðið hafði
fengið úthlutað gömlu liúsi i
Utjaðri bæjarins til að kveikja I.
Slökkviliðið fékk nákvæma
lýsingu á þvi, hvar hUsið væri að
finna. Farið var á staðinn og
kveikt i. Og þar sem slökkviliðið
gengur rösklega til verka, þegar
það á annað borð hefst handa,
bjuggu slökkviliðsmennirnir
svo um hnUtana, að hUsið stóð
skiðlogandi á nokkrum minUt-
um.
Slökkviliðsmennirnir hófu
baráttu við eldinn og eftir vel
heppnaða æfingu stóð skor-
steinn hUssins einn uppi. Glaðir
i bragði héldu slökkviliðsmenn-
irnir aftur niður á stöð.
En svo kemur rUsinan i pylsu-
endanum. Slökkviliðið fékk
nefnilega ekki hrós heldur
skammir fyrir frammistöðuna.
Það hafði kveikt i röngu hUsi.
Nýtt hUsnæði tennisklUbbsins á
staðnum hafði orðið eldinum að
bráð. HUsið sem kveikja átti i
var um hundrað metra frá.
Skilaboðin höfðu misfarizt ein-
hvers staðar á leiðinni til
slökkviliðsins.
En tennisklUbburinn tók
þessu öllu með jafnaðargeði,
enda voru honum þegar greidd-
ar skaðabætur fyrir brunnið
hUsið. i
— Við gerum okkur vonir um 1
að koma upp nýju hUsi mjög t
fljótlega, sagði formaður /
klUbbsins Börje Magnusson. — \
Við megum vænta góðrar að- L
stoðar slökkviliðsins við ný- 7
bygginguna. J
TIGER IN THE TANK
,,Tiger in the Tank” segja þeir, sem þykjast
kunna ensku, og eiga þá við, aðað sé fútt i hlut-
unum. Ekki vitum við, hvað hún Pola litla er að
gefa i skyn, en vel er hún tigrisdýrum búin.
ENGINN MUNUR
ER Á HEGDUN
HVÍTVOÐUNGA
EFTIR KYNJUM
— en foreldrar telja að svo sé
Foreldrar sjá karl-
mannleg einkenni i
sveinbörnum sinum
nýfæddum en kvenleg
hjá meybörnum — þótt
enginn slikur mismun-
ur sé i rauninni
greinanlegur með hvit-
voðungum.
Þetta er niðurstaða sál-
fræðingahóps, sem kannaði
þetta mál ofan i kjölinn. í ljós
kom, að feður töldu barnunga
syni sina i betra jafnvægi at-
hugulli, sterkari og heilbrigðari,
en dæturnar klunnalegri i hreyf-
ingum, veikari og viðkvæmari.
Bæði feður og mæður töldu
dæturnar mýkri, hafa finlegri
drætti og þurfa meiri umönnun
en synina.
Mæður töldu synina kelnari en
dæturnar, en feður sögðu að
dæturnar væru kelnari en
synirnir. í tilrauninni klæddu
sálfræðingarnir vikugamalt
barn i „strákaföt” og sögðu að
það væri strákur. B’ólkið, sem
þátt tók i tilrauninni, sá greini-
leg karlkyns einkenni hjá barn-
inu, en þegar það var klætt i
„stelpuföt” og kallað stelpa,
lýsti fólkið henni sem minni en
drengnum, veikari og við-
kvæmari.
1 annarri tilraun, þar sem
fjallað var um 6 mánaða gömul
börn, varð niðurstaðan mikið til
hin sama.
í hjóla-
dögum
Fór 220 km
stól ó tveim
Vidar Johansen heitir hann og
er fatiaður. Samt lét hann sig
hafa það að ferðast af eigin
likamsorku frá Sandvika i Bær-
um til Beitostölen i Valdres, en
þessir staöir skilst okkur muni
vera í Noregi. Hann notaði tvo
sólarhringa til þessa ferðalags,
en það er 22 kilómetrar. Land er
sagt mishæðótt á þessari leið og
vegirnir viða anzi grófir, en Vidar
lagði hana að baki sér og hjóla-
stólnum sinum með þvi að spyrna
sér áfram með skiðastöfum.
Ekki sama
hver maður-
inn er
Skólastjórinn i barnaskól-
anum var að ræða við nem-
endur sina um öryggisreglur i
skólahúsinu. Þegar hann hafði
lokið fyrirlestrinum varpaði
hann spurningu fram i salinn:
„Hvað mynduð þið gera, ef
þið sæjuð einhvern bekkjarfé-
lagann detta niður stiga?”
„Ég myndi hlaupa eins og
skot inn á skrifstofu og biðja
um hjálp,” svaraði snaggara-
legur pjakkur.
„Gott. Hvað myndirðu gera,
ef þú sæir kennara detta niður
stiga?”
Snáðinn hugsaði sig um
stundarkorn, en spurði svo:
„Hvern þeirra?”