Vísir - 15.10.1975, Side 2

VtSIR. Miðvikudagur 15. október 1975.
vhasm:
Hvað eyðirðu
mörgum tímum
sólarhringsins
í svefn?
Kristján Hálfdánarson, gerir
ekkert. Svona 6 klukkustundum.
Þær geta þó fariö upp i niu eöa
tiu, og þá sérstaklega á laugar-
dögum og sunnudögum.
Brynjar Bragason, prentari. Ég
eyöi sex timum I svefn. Stundum
kemur þaö þö fyrir aö maöur sef-
ur meira.
Þorsteinn Björnsson, prentari.
Ég sef 18 tima, já, ég næ þvi allt-
af. Hvenær ég þarf aö vakna?
Klukkan hálf átta.
Asthildur Þorvaidsdóttir, nemi og
sendiil. Svona 8 til 10 tima. Þao
nægir mér vel, þvi ég þarf ekkert
aö eyöa miklum tima i svefn.
Einar Sveinbjörnsson, nemi. Sjö
timar eru mér alveg nóg.
Eyjólfur ólafsson, læknanemi.
Atta timum, ekki minna. En þaö
nægir mér.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
DÝRKEYPT YFIRVIGT
„VESTURFARANNA"„
Jóhann Árnason skrif-
ar:
„Fyrir nokkrum kvöldum
flutti rikisiitvarpið viðtal viö
formann Þjóðræknifélagsins,
séra Braga Friðriksson, voru
þar til umræðu hópferðir Islend-
inga til frænda og vina vestan-
hafs. Ekki var annað aö heyra
en allt hefði verið I himnalagi
varðandi þessa för. Ýmsir þátt-
takenda hafa hins vegar aöra
sögu að segja og þess vegna
varð þetta viðtal mér hvatning
til að skrá reynslu manns, sem
var einn þeirra er tók þátt f
þessari ferð, en að sjálfsögöu
verður aðeins hér vikið að þvi,
sem flesta skiptir máli eöa
kostnaðarhliðinni.
A hvatninga- og kynninga-
fundi upplýstu væntanlegir far-
arstjórar fundarmenn um þaö,
sem þeim var talið nauðsynlegt
að vita varðandi fyrirhugaöa
heimsókn til frænda og vina
vestanhafs i tilefni af aldar bil-
setu þeirra þar i landi. Var þar’
meöal annars vakin athygli á
þvi, að fyrir hvert kg. af far-
angri, sem reyndist umfram 20
kg., myndi krafið um kr. 360,-.
Þjóðræknisfélagið opnaði siðan
skrifstofu að Gimli við Lækjar-
torg og seldi þar flugfarseðla og
hvers konar tryggingar viðkom-
andi för þessari.
Flugið vestur.
Varðandi flugið vestur gerðist
fátt, sem ekki hefur verið sagt
frá.nema það, sem liklega kom
flestum þægilega á óvart, þ.e.
að ekki var nokkur farþega
krafinn um greiðslu fyrir yfir-
vigt, en ýmsir sögðust vera meö
haröfisk, hangikjöt og ýmislegt
annað, eða svipaðan farangur
og landnemarnir höfðu með-
ferðis fyrir 100 árum, sem nii
þó;tti vel til þess fallið að gleðja
afkomendur þeirra með. Höfðu
sumir haft af þessu áhyggjur I
sambandi viðyfirvigtina, sem
reyndust nú ástæðulausar.
Tveir glaðir farþegar fóru að
tala saman um þetta. A. ,,Þa
bara sona, Guðni hefur tekið sér
Ingölf til fyrirmyndar”. Hinn.
Hvað áttu við? A. Veistu ekki að
Ingólfur I Útsýn tekur ekki fyrir
yfirvigt, eða hefurðu kannski
ekki ferðast með þvi félagi?
Hinn: Aldrei farið á milli landa
áður. A. En innanlands? Hinn?
Jahá til Vestmannaeyja eftir
gosið, en þú? A, Litið innan-
lands, en til flestra Evrópu-
landa, Bahamaeyja, Kanari-
eyja og Suður-Amerlku”. Þegar
hér var komið samræðum hef ég
annað hvort dottað, eða sá við-
förli hefur llklega, sem vonlegt
var, gefist upp á að ræða við
svona ófyrirgefanlega fáförulan
mann, sem aðeins hafði ferðast
til Vestmannaeyja og liklega
tekið með sér til baka nokkra
vikurmola til sönnunar um
Bjarm alandsförina.
Heimförin— Gildran
Við erum nú aftur stödd á
flugstööinni i Winnipeg. Það er
ys og þys, faðmlög, tár og koss-
ar, eins og vænta má, eftir
gleðilegar samverustundir
kemur þessi beiska skilnaðar-
stund sérstaklega ef I hugann
kemur „Þið sjáist aldrei fram-
ar” sem er regluleg hrollvekja
þegar sungið er, en aldrei
smigur þetta aldrei gegnum
merg og bein eins og á stund,
sem þessari. En það hafa ekki
allir lokið við að leika þennan
sorgarleik þegar kallað er:
Atján þúsund!
I eyrum nærstaddra lét þetta
eins og tregaþrungið andvarp
og skyndilega myndaðist hring-
ur þöguls fólks i nánd við eina
farangursvogina og spurning-
um tök að rigna eins og „Eru
vasaþjófar hérna? Hefur ein-
hver verið rændur”? og sumir
fóru ósjálfrátt að þukla i barm
sér til þess að ganga úr skugga
um, hvort sjóðurinn væri horf-
inn. Nei, sagði þá einhver, „það
er verið að ákveða gjaldið fyrir
yfirvigtarkilóin”. Hvað þá? Um
50 kilóa yfirvigt, er m aðurinn að
koma vestan úr Klettafjöllum ?
(hlátur). Einhver: Gættu tungu
þinnar félagi, geymdu fyndni
þína þai til þú hefur verið veg-
inn! Það sem gerst hefur er það
aö I staðinn fyrir 360 kr. gjaldið
er nú krafið um að við skrifum
undir skuldbindingu um
greiöslu á kr. 800,- fyrir hvert
klló eftir heimkomuna.” Og svo
hófustundirskriftirnar og sumir
neyddust til þess að samþykkja,
aö greiða upphæðir, sem voru
hærri, en flugfargjaldið heim!
Undanfarið hefur Vesturförum
verið stefnt i Alþýðubankann
h/f, sem tekið hefur að sér inn-
heimtuna og krefur um greiðslu
aö viðlagðri aðför að lögum.
Ódýrara meðböggla-
pósti
Rétt tel ég, að vekja athygli á
þvi, að ýmsum þeim, sem eiga
ættingja vestanhafs hefur verið
það kunnugt, að með böggla-
pósti má senda alit að 10 kg.
pakka flugleiðis og kostar þá
fyrir hvert kg. kr. 410,- til
Winnipeg, en sjóleiðis er þetta
gjald kr . 230,-. Tel ég liklegt, að
þessi vitneskja hafi verið orsök
þess, að fundarmönnum þótti
ekkert varhugavert, áð leggja
tnlnað á 360 kr. gjaldið.
Að sjálfsögðu má gera ráð
fyrir, að umbjóðendur Vestur-
fara, þ.e. stjórn Þjóðræknifé-
lagsins, geri grein fyrir þvi,
hvers vegna fararstjórarnir létu
bæöi aðvörunar- og afskipta-
laust, að skjólstæðingar þeirra
voru látnir sæta þessari — að
þvi er ætla má fyrirfram —
skipulögðu meðferð.
1 þessu sambandi sækir fast á
hugann sagan um hinn
miskunnsama Samverja, sem
hvorki hafði skipulagt ferðina
né átt nokkurn þátt i þvi, að
ferðamaðurinn lá rændur og
ósjálfbjarga við veginn, þó
reyndist hann þessum náunga
sinum sannur bjargvættur og
greiðvikinn vinur. Hins vegar
segir önnur saga, að þegar einn
kunnasti syndari sögunnar
gengur fyrir leigutaka slna,
æðstuprestana, sakbitinnog iðr-
andi og vill bæta fyrir brot sitt,
er svar þeirra: „Hvað varðar
oss um það? Þú verður að sjá
fyrir því sjálfur”.”