Tíminn - 05.11.1966, Blaðsíða 3

3
LACGAKDAGUR 5. nóvember 1966
TÍMINN
Furðuleg þjónusta
Borgnesingur (fyrrverandi Reyk
víkingur skrifar: |
„Eg má til með að 'koma á fram
færi dálítilli sögu, sem í sjálfu
sér kannski ekki merkileg, en þó :
athugunar verð að mínu áliti.Þann |
ig bar til fyrir skömmu, að ég
ók frá Borgarnesi til Reykjavikur
á Fordtoifreið, og er ég hafði ekið
um Reykjavík dálítinn tíma, varð
ég var við, að lega í framhjóli var
farin að gefa sig og því nauðsyn-
legt að fá skipt um legu áður en
ég héldi aftur til Borgarness. Eg
fór til beggja Ford-umboðanna, í
trausti þess að þau gætu veitt
mér aðstoð, en fékk þar þvert nei,
—• Þeir hefðu engan tíma til að
gera við bifreiðina, þótt bifreiðin
væri af Ford-gerð og þótt í hlut
ætti „sveitamaður", sem þurfti
nauðsynlega að komast heim aftur
á tilsettum tíma. ;
Eftir þessa erindisleysu fór ég !
til kunningja míns, sem rekur bíla
verkstæði og vegna kunningsskap-
arins hafði hann ekki brjóst í sér
að reka mig í burtu, en sagði, að
ef ég vildi gera við þetta sjálfur
þá mætti ég koma með bilinn inn‘
á verkstæði. Og það varð endir
þesa máls, að ég gerði sjálfur við
og sendi kunningja minum beztu
þakkir fyrir greiðann.
Nú má segja, að ég hafi sloppið
vel, þar sem viðgerðin var ekki
flóknari, því að þá hefði ég orðið
að skilja bifreiðina eftir í trausti
þess, að einhvern tíma yrði gert
við hana.
Eg sé ekki betur en hér sé ein
mitt verkefni fyrir FÍB — að hafa
einhverja þjónustu í Reykjavík
fyrir sveitamenn, sem lenda í svip
uðu basli og ég. Löngum hefur
það verið svo úti á landi, að þeir
Reykvíkingar, sem haaf verið með
bilaða bíla, hafa rengið strax inni
á verkstæðum, þar sem viðgerðar-
mennimir hafa talið það skyldu
sína að rétta þeim hjálparhönd.
En í sumar gerðist það í Borgar-
nesi, að Reykvíkingur kom með
bilaðan „dýnamó“ og bað rafvirkja
um aðstoð. Rafvirkinn sagðj við
manninn eitthvað á þessa leið:
„Nú skal ég veita þér sömu þjón-
ustu og ég er vanur að fá í Reykja
vík: Því miður, ég má ekki vera að
þessu. Reyndu hjá einhverjum öðr
um!“
Óheppilegur sjónvarps-
tími
Það voru margir, sem 'komu að
máli við Landfara í gær, þegar
þeir fréttu, að sjónvarpa ætti
knattspyrnuleik frá heimsmeist-
arakeppninni í Englandi s. 1. sum
ar, og voru mjög óánægðir með
tímann, sem valinn var til sýninga
eða Mukkan 6.30, og það á föstu
degi. Margir gátu því ekki kom
ið því við að horfa á leikinn þó
þeir hefðu mikinn áhuga á að
sjá 'hann, vegna vinnu sinnar —
og á það jafnt við um verzlunar
fólk sem iðnaðarmenn og verka-
menn, .en búðir eru opnar til sjö
á föstudögum, og iðnaðar- og
verkamenn vinna oftast til sjö
þennan dag.
Þessir aðilar hafa farið þess
á leit við Landfara, að hann
ræddi málið í dálkum sínum, þar
sem jafnframt var tilkynnt, að
fjórir aðrir leikir frá heimsmeist
arakeppninni yrðu sýndir í sjón
varpinu á næstunni, og sjónvarps
menn taki þá þessar umkvartanir
til greina og sýni leikina á þeim
tíma, sem hentugri er almenningi
.Einkum var bent á, að laugar-
dagseftirmiðdagar væru heppileg
ir — jafnvel sunnudagseftirmið-
dagar. Ef ekki er hægt að koma
því við að sýna á þessum dögum
— er enn önnur ti'llaga, það er
að sýna leikina í dagskrárlok.
Það má ef til vill segja, að það
hafi ek)ki komið1 svo mjög að sök
í gær, þó sýningartími væri ó-
hentugur, þar sem leikur Portú
gal og Sovétríkjanna um þriðja
sætið í keppninni, var að flestra
áliti þrautleiðinlegur, jafnt fyrir
áhorfendur sem leikmenn, og
sjónvarpið því óheppið að velja
þennan leik til sýningar. Povtú
galar og Sovétmenn höfðu nokkr
um dögum áður tapað gegn Eng-
lendingum og Þjóðverjum í und
anúrslitum í heimsmeistarakeppn
inni — og svo virtist sem leik-
menn beggja liða væru alveg á-
hugalausir hvort þeir hlytu bronz
eða ekki. Þegar heimsmeistaratit
illinn blasti við nokkrum dögum
áður, er keppnin um þriðju verð
laun lítils virði.
En því má að lokum bæta við,
að sjónvarpið hefur fengið beztu
leiki heimsmeistarakeppninnar til
sýninga- Má þar nefna úrslitaleik
inn mil'li Englands og Þýzkalands
— undanúrslit milli Englands og
Portúgal, sem var frábær leikur,
og leik Ungverjalands og Brazdiu
úr riðlakeppninni, sem einnig var
talinn frábær leikur. Þá verður
talsvert annað að setjast fyrir
framan sjónvarpsskerminn —
heldur en var í gærkvöldi.
Landið breytir um svip
Á háskólalóðinnl 1966.
Þegar landnámsmenn komu
hingað, fyrir nær 11 öldum,
var gróður miklu samfelldari
en nú og náði lengra inn til
heiða og hálendisdala. Birki-
skógur og kjarr klæddi mjög
víða ása holt og neðanverðar
hlíðar, veitti öðrum gróðri
skjól og batt jarðveginn. Þeg
ar Ingólfur Arnarson tók sér
bólfestu í Reykjavík, stóðu
birkilundir á Öskjuhlið og öðr
um hæðum á Seltjarnarnesi,
það hafa rannsóknir á frjókorn
um í jörð sannað. Við búsetuna
eyddist skógur mjög á ís-
landi, en hvað kom í staðinn?
IHIálfra'kt iskóglendi blotnaði
meir þegar birkið hvarf og
breyttist í mýrar. Þar sem jarð
vegur var góður og ekki of
þurr, breiddust grastegundir
út, það mynduðust grasmóar
og annað vallendi gott til beit
ar.
Lyngtegundir færðu líka
mjög út r[ki sitt út um holt og
‘hlíðar og vetrarbeit sauðfjár
byggðist bæði á grasi og lyngi.
Þannig varð 'breytingin þar sem
bezt fór. En á stórum svæðum
varð jarðvegur þurr og laus,
mjög blandaðir eldfjallaösku
— og þar varð annað uppi á
teningunum. Landið tók að
blása upp þegar birkiskógur-
inn og kjariið batt ekki jarð-
veginn lengur. Moldin fauk af
hæðunum niður í lægðirnar —
og út á haf.
Kólnandi veðurfar lagðist á
eitt með beitinni og skógarhögg
inu um skeið. Blásin holt, mel
ar og eyðisandar stóðu eftir
á stórum svæðum. Uppblástur
er enn víða geigvænlegur og
moldrok mikið þegar hvasst er.
ísland er nú mesta berangurs-
land allra Norðurlanda og „ber
angursmenn" vilja helzt hafa
það þannig unz öll mold er
blásin burt? En ræktun og
allri landgræðslu vex þó fisk
ur um hrygg. Hafist er handa
að stöðva uppblástur og klæða
landið að nýju. Litlir eru þó
ræktuðu blettirnir enn, saman
borið við allt víðlendið. Það
sést bezt ef horft er yfir land
ið úr lofti. — Víðast ber rækt
aða landið útlendan gróður-
svip. Grösin á nýræktartúnun
um, trén og blómin í görðun
um — langmest er þetta út-
lent en gerir sitt gagn og á
því rétt á sér. Sumir eru lengi
að átta sig á þessu, geta t. d.
varla litið barrtré réttu auga.
Það þurfti líka langan tíma að
rækta kartöflur og kál til þess
að menn lærðu loks að meta
þessar ágætu matjurtir. Bæði
dæmin sýna sömu aðlögunar
itregðuna. Landið hefur oft
breytt svip. Það var ærið eyði
legt eftir ísöld, en á landnáms-
öld var það orðið betur gróið
en nú. Síðan byrjaði uppblást-
ur og gróið land dróst saman,
allt fram á okkar öld. Nú vex
ræktun hröðum skrefum. Tekst
okkar kynslóð að stöðva upp-
blásturinn og eyðinguna?
Ingólfur Davíðsson.
GRÓÐUR OG GARÐAR
MINNING
Guörún Magnúsdóttir
Hinn 3. sept. s. 1. andaðist
á Hrafnistu Guðrún Bjarnrún
Magnúsdóttir eftir nokkura ára
dvöl þar. Sjaldan fara sögur af
fólki eftir að það kemur á slíka
staði og þá fyrnist fljótt yfir störf
þess og stríð. En við, sem nutum
samfylgdar hennar viljum helzt að
: Hún var fædd á Hallkelsstaða-
'hlíð í Hnappadal 2. sept. 1888.
Foreldrar hennar voru Magnús
i bóndi þar og kona hans Sigríður
Hallsdóttir. Var Magnús góðra
ætta afkomandi síra Arngrími
lærða .Sigriður var Húnvetningur
af kunnum ættum komin Guðrún
systkina til að veita foreldrum
aðstoð, eins og venja var. Lærði
hún ung að þjóna og skyldi vel
að þjónustan er engu síður hlut-
verk en önnur verkefni manna.
Hún lærði saumaskap í Stykkis-
hólmi hjá Gróu saumakonu þar,
sem var alþekkt í héraðinu fyrir
snilli í handverki sínu.
Eftir að heimilið mátti missa
störf Guðrúnar stundaði hún
saumaskap víða. Þá var enginn
.uppmælingataxti" þekktur og var
handverk þá fremur stundað til
að veita þeim þjónustu, sem á því
þurfti að halda. en ti! að afla mik-
ils fjár. Hún var að eðlisfari hjaio
söm, prýðilega greind, glaðlynd og
vandalausir. Stórmannlegast var
þó þegar hún tók að sér heimili
bróður síns sem missti konuna
frá 7 börnum í ómegð og stóð
fyrir því þangað til börnin voru
öll úr ómegð og dætur hans gátu
tekið við heimilisstörfum. Eftir
það fluttist hún til Reykjavíkur
og stundaði saumaskap þar. Árið
1944 giftist hún Mattíasi Eyjólfs-
syni, sem þá var ekkjumaður og
átti 6 börn- Lifðu þau 22 ár í far-
sælu hjónabandi og reyndist hún
þar sem fyrr hin færasta húsmóðir
og bezti lífsförunautur.
Síðustu árin bjuggu' þau hjón að
Hrafnistu og áttu þar góða elli.
Síðasta árið bilaði þó heilsa þeirra
einhver megi vita að líf hennar heitin var elzt níu barna for- frábærlega trygglynd Enginn og mann sinn missti hún nokkrum
var merkilegt þó að aldrei væri eldra sinna. Það kom þvi í veit tölu allra þeirra sem hún dögum áður en hún dó.
hátt um hana haft ‘ hennar hlut að verða fyrst sinna hjálpaði en þess nutu skyldir og I Framhald á bls. 12
Á VÍÐAVANGI
Orður.
Skúli Guðmundsson flvtur 1
sameinuðu þingi tillögu um að
athugað sé, hvort ekki sé ííma
bært að leggja fálkaorðunu nið
ur. TiIIögunni fylgir stutt grein
argerð, sem birtist í gær í
blöðunum, en fæstir munu þó
hafa áttað sig á þ'i. að bezt
fer að lesa liana svona:
Hér er farið fram á það
að fella niður
orðuveitingar og spara
útgiöldin, sem til Þess fara.
Orðan barst frá okkar grönnum
eins og fleira
þarflaust tildur. Þeir eru vanir
þessu, til að mynda Dariir.
Og sagt er að Rússar sæmiýmsa
svona skrauti.
Það er hengt á vildarvini
valdhafana í heiðursskyni.
Þó að sumir þrái krossa
þá munu fleiri
mæla, að enginn fslendingur
ætti að dýrka þannig glingur.
«1 Það hefur enn einu sinni sann
azt, að það er hægt að hafa
yfir heilar bögur, o. s. frv.
Allt í hendi-
Frjáls þjóð skýrir frá því,
að hin nýkjörna miðstjórn 41-
þýðubandalagsins, sem í eru
sjötíu og tveir menn,' liafi kom
ið saman og kjörið sér fram-
kvæmdastjórn. I henni cru 15
menn, og eru að minnsta kosti
8—9 þeirra alveg harðsnðuir
kommúnistar og flokksbundnir
í Sósíalistafiokknum. Komrnún
istar hafa sem sagt allt í hendi
á bænum þeim.
Ekki á sama máli.
Eins og sagt var frá hér i
dálknum í gær, umhverfðist
Þjóðviljinn alveg og hamaðist
gegn þeirri ályktun þings ungra
Framsóknarmanna að lcggja
til að gerð yrði fjöSurra ára
áætlun um brottför hins er-
lcnda hers, en íslendingar
tækju að sér gæzlu varnarmann
virkja á friðartímum hér á
landi. Frjáls þjóð tekur aðra
og skynsamlegri afstöðu til
málsins og tclur, að fagna beri
ályktunninni. Blaðið segir m.
a.
„En er flokksþing Framsókn
arflokksins gerir þessa sam-
þykkt SUF að stefnu flokksins
ber vissulega að fagna þvi, því
að á ■ grundvelli hennar aætu
menn þá vaenzt þess, að svn
kynni afstaða þeirra, sem stutt
hafa hersetuna að breytast iyr
ir 1969 ,að menn gætu gert
sér vonir um viðunandi lausn
á hcrnámsmálunum."
Tillagan, sem var felld
Frjáls þjóð birtir ræðu. scm
Haraldur Henrysson flutti á
þingi Alþýðubandalagsins til
stuðnings þeirri tillijgu all-
margra manna, að Alþýðubanda
lagið skuli vera flokkur en
ekki „stiórnmálasamtök" Til
lagan var sú, að 1. gr. Hokks
laganna orðaðist sva:
„Alþýðubandalagið er stjórn
málaflokkur, sjálfstaiður og ó-
háður öllum nema meðlimum
sínum.“
Frjáls þjóð segir að bessari
breytingartillögu hafi ve'ið
vísað frá ásamt öðrum breyt
ingartillögum „að undirlagi
Ilannibals Valdimarssonar, en
Framhald á bls. 15.