Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1926, Page 11

24. des. ’26.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11
nú fjör á ferðum. Ótal hendur
hjálpast að því að draga selinn á
land og gleðisköllin kveða við í sí-
fellu. Svo byrjar slátrunin. Nokkr-
ar grænlenskar konur ráðast á sel-
inn með hnífa í höndunum. Á
stuttri stundu flá þær hann og
rista af honum spikið í lengjur.
Svo er hann ristur á kviðinn. Blóð-
inu ausa þær úr holinu með hönd-
unum, og innvolsinu er velt út í
snjóinn, sem er rauður af blóði vítt
um kring. Binni konunni skrikar
fótur í innýflunum og dettur hún
ofan á selinn og þá reka allar upp
skellihlátur, en hún skeytir því
engu, en heldur ótrauð áfram að
lima sundur selinn. Umhverfis
standa börnin, horfa löngunaraug-
um á þessar allsnægtir og vona að
fá spikbita í munninn.
Nýr veiðimaður rennir kajak
sínum inn á víkina .Það er einn af
veiðikóngunum frá Sarlok. Hann
er kominn um tveggja mílna veg
og kemur ekki tómhentur, því að
bæði framan og aftan við hann eru
stórar hrúgur af selspiki og stór
kippa af æðarfuglum, sem hann
hefir skotið á leiðinni.
Nú er hlaupið niður að sjó til
þess að taka á móti honum og allir
vilja hjálpa til að koma kajaknum
á land og bera veiði hans upp í
búð. í Godthaab eru flestir karl-
menn starfsmenn verslunarinnar og
því er lítið um veiðiskap þar.
Þess vegna þykir það altaf tíðind-
um sæta, þegar einhverjir af veiði-
mönnunum í útverunum koma þang
að með spik og selakjöt. Og sjer-
staklega er það kærkomið svona
rjett um jólin að mega eiga von á
því að fá að smakka selbita og
hrátt spik,
Yeiðimaður selur versluninni
mestan hlutann af spikinu og svo
er nú um að gera að „taka út á
það alt saman.“ En það er enginn
hægðarleikur að brjótast í gegnum
þröngina, sem er bæði utan við
búðina og inni. Og svo þegar hann
hefir að lokum rutt sjer þraut fram
að búðarborðinu, þá er nú eftir að
vita, hvað hann á að kaupa. Kaffi;
sykur, tóbak og nokkur pund af
hinu dýra skonroki þarf hann mi
fyrst að fá; þetta eru því miður
orðnar nauðsynjavörur Skrælingja.
Og svo eru jólagjafir handa konu
og krökkum. En meðan hann er
að hugsa um þetta, hrinda aðrir
honum frá, þeir sem peninga hafa,
og vilja kaupa rósaklúta, silkibönd
og eitthvað af bómullartauum þeim,
sem verslunin hefir geymt til jól-
anna, sem agn handa hinum fá-
fengilegu stúlkum.
Það glamrar óaflátanlega í vog-
unum á borðinu. Kaffi og sykri
er ausið af vogarskálunum hverju
innan um annað, í klúta kaupend-
anna , og einnig grjónum og baun-
um, því að hjer eru ekki notaðir
brjefpokar nje umbúðapappír. Alt
í einu hendir afgreiðslumaðurinn
hönk af munntóbaki yfir höfuðin
á þeim næstu og fram við dyr er
hún gripin á lofti af manni, sem
stöðugt hefir verið að kalla á tó-
bakið sitt, en eigi komist nær
vegna þrengsla.
Allir tala og hlæja hver í kapp
við annan, standa í fæturnar á
víxl í krapinu á gólfinu, til þess
að halda hita á fótunum. En and-
gufan er eins og mökkur alt hið
efra.
Veiðimaðurinn hefir nú keypt
fyrir sinn seinasta evri. Hann
kinkar kolli til kaupmannsins og
kveður með ,judlime inuvdluariise‘
(gleðileg jól!) og ryður sjer braut
út úr búðinni. Hann heimsækir
nokkra kunningja sína og labbai-
svo niður í fjöru. Raðar hann
varningi sínum vandlega inn í ka-
jakkinn og leggur svo á stað f hina
löngu heimferð.
Grænlenska verslunin hefir feng-
ið skinn hans og spik. Hann hefir í
staðinn fengið nokkuð af búðar-
vörum. Bara að hann hafi nú eigi
skaðast á skiftunum!
Börnin byrja jólahátíðina. —
Nokkrum stundum áður en guðs-
þjónusta hefst, safnast þau öll sam-
an, jafnvel þau, sem ekki eru kom-
in á legg. Eru það þá annað hvort
foreldrar eða eldri systkini, sem
bera þau. Og svo fer aliur skarinn