Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1926, Blaðsíða 13
24. des. ’26.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
13
Frá Rkureyri.
GARÐUR SJERA GEIRS SÆMUNDSSQNAR, VlGSLUBISKUPS
Þeim, sem kynnast Akureyri á
sólbjörtu sumri, verða minnisstæðir
hinir mörgu skrúðgarðar, er prýða
bæinn. „Það er loftslagið,“ segir
ferðamaðurinn, „hjer hlýtur að
vera alveg óvenjulega hlýtt og
hentugt veðráttufar öllum gróðri.“
Veðurathuganirnar tala öðru máli.
Á Akureyri er ekki hlýrra en víða
annarsstaðar á landinu, enda væri
slíkt óeðlilegt vegna hnattstöð-
unnar.
En á Akureyri er jarðvegurinn
fremur góður — enda ber nafnið
vott um það. Þó mun frjósemin eigi
vera þar með neinum afbrigðum.
Hitt er það, að garðyrkja, trjá-
rækt og blómarækt, hefir „legið
þar í landi“ alla 19. öldina. Elstu
reynitrjen, er prýða húsagarða þar,
eru um og yfir 100 ára. Gesturinn,
er til Akurevrar kemur, og álítur,
að hann hafi komið í einhvern út-
valinn stað á íslandi, þar sem sól-
in skín heitar og bjartar en annars-
staðar, áttar sig ekki á því, hve kunn
átta og umönnun mannanna getur
rniklu áorkað. Garðyrkjan á Akur-
eyri er orðin svo gömul, að þar hef-
ir hver kynslóð tekið við af ann-
ari. Hún hefir fest rætur í hjörtum
fólksins, sem þar á heima. Hún kuln
ar ekki út, þótt hafís loki öllum
sundum sum árin, og öllu lífi, sem
gægist úr mold, liggi við bráðum
dauða.
Morgunblaðið flytur hjer að
þessu sinni tvær myndir úr einum
af skrúðgörðum Akureyrarbúa —
úr garði sr. Geirs Sæmundssonar
vigslubiskups.
Pyrir 25 árum, í desember 1901,
brunnu allmörg hús á Akureyri,
þar á meðal hús sr. Geirs, er þá var
nýfluttur til Akureyrar. Er hann
bygði upp aftur á brunasvæðinu,
fjekk hann allstóra lóð til umráða
að húsabaki, er var mátulega stór
og lá vel við garðrækt. Árið 1903
byrjuðu þau hjónin á garðyrkj-
unni. Á 12—15 árum var garð-
urinn kominn með þann svip, sem
hann er nú, reynitrjen vaxin
manni yfir höfuð og langt yfir það,
garðurinn orðinn að hlýlegum, vist-
legum heimkynnum sumarlangan
daginn.
Auk hinna algengustu íslensku
trjátegunda tveggja, reynis og birk-
is, eru þarna nokkrar aðrar trjá-
tegundir, er náð hafa góðum þroska.
Þar er ösp ein mikil frá Noregi,
baunatrje síberiskt o. fl. Þar er mik-
ill gulvíðisrunni. Margt er þar ís-
lenskra skrautjurta er teknar hafa
verið úti um hagann og flutt í
garðinn.
Hvað hefir þetta alt saman kost-
að ? Það myndi engin smáræðis
fúlga, ef hver vinnustund væri
reiknuð með tímakaupi.
En garðvinnan hefir sjaldan ver-