Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1946, Síða 6

82
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Brúðkaupsveisla í Vest-
mannaeyjum fyrir 60 drum
/ *
Eítir Gísla J. Astþórsson
Það mun nú orðið harla fátítt, að brúðkaupsveislur sitji
150 manns eða jafnvel fleiri. Frásögn þessi um brúðkaups-
veislu í Vestmannaeyjum fyrir um 60 árum er bygð á sam-
tali, er yireinarhöfundur átti við sjera Jes A. Gíslason, en
hann man eftir þessum veislum í ungdæmi sínu, og sat
meðal annars brúðkaup Hannesar lóðs Jónssonar í Vest-
mannaeyjum. Hannes, sem sjötugur var gerður heiðurs-
borgari í Vestmannaeyjum, andaðist fyrir nokkrum árum
siðan. — 1 grein þessari er reynt að draga fram i sem fæst-
um orðum einkenni þessara veislna og hinn kreddufulla
alvörublœ, sem óneitanlega virðist hafa hvílt yfir þessum
helstu mannfögnuðum eyjamanna, þrátt fyrir það, að „fast
væri drukkið og mikið dansað“.
Á ÖLLUM bæjum gægðust and-
lit úr gluggunum. Niður við versl-
unarhúsin og uppi undir Staka-
gerði voru krakkar á ferli, bros-
leitir og kátir krakkar og þó með
einhvern einkennilegan eftirvænt-
ingarglampa í augunum. Heima
fyrir og úti við stundaði fólkið
vinnu sína sem áður, og þó var
eins og það lægi í loftinu, að það
væri að bíða eftir einhverju og/
væri bæði óþrevjufult og hlakk-
andi í senn.
Svo var eins og ósýnilegrf blæju
væri svift af fólkinu og húsunum
og sjálfum björgunum í kring',
stúlkurnar í gluggunum kinkuðu
kolli og brostu og sneru sjer að
þeim, sem inni sátu, og krakkarnir
skríktu og hlupu á bak við kofana
og inn milli húsanna og gægðust
svo varlega og broshýr úr fylgsn-
um sínum. En niður á milli hús-
anna komu gangandi tveir prúð-
búnir menn og fóru hægt og voru
virðulegir og embættismannalegir
á svipinn. Þar fóru hreppstjórarn-
ir tveir og buðu til brúðkaups-
veislu í Vestmannaeyjum.
Segja má, að aðal mannfagnaðir
eyjaskeggja fyrir rúmum sextíu
árum síðan, hafi verið brúðkaups-
veislur, enda mikið í þær borið
á þeirra tíma mælikvarða, en lítið
um skemtanir að öðru leyti.
Undirbúningur var mikill. Voru
veislurnar tíðast haldnar að hausti
þegar slátrun var lokið, og veislu-
gtestir þá sjaldan færri en 100 en
oft hátt á annað hundrað. Fólks-
fjöldi var þá í Vestmannaeyjum
vart meiri en 450 manns og þann-
ig ekki ósjaldan þriðja hverjum
manni boðið.
Veislustaðurinn var venjulegast
þar sem nú heitir Kumbaldi. Voru
þetta tvö hús, norður húsið fyrir
þurran fisk en í því syðra geymd-
ur djlautfiskur að vetrarlagi. Var
allur fiskur kominn úr húsunum
þegar veislan var haldin, hafði ver-
ið sendur út í júlí eða ágúst og þá
einkum til Spánar, en veislan var
í nyðra húsinu.
Undirbúningurinn.
AÐAL framkvæmdámenn um
allan undirbúning voru hrepp-
stjórarnir tveir. Fengu þeir hjá
brúðhjónunum lista yfir boðsgtest-
in.a og fóru síðan„báðir út saman
og buðu í veisluna. Var þetta að
vonum mjög hátíðleg og spenn-
andi stund, og voru stundum njósn
arar á hælum þeirra, einkum krakk
ar, til að sjá hvert farið væri og
hverjui i óoðið. En a þessum hus-
vitjunum sínum fóru hreppstjór-
arnir með miklum hátíðleik, börðu
sín kristilegu þrjú högg og höfðu
smá formála fyrir erindi sínu.
m mam' *
Brúðkaupsdagurinn.
OG SVO rann upp dagurinn
langþráði. Veislugestirnir fóru
snemma á fætur, klæddust spari-
fötunum og hjeldu niður í veislu-
sal kl. tíu um mdrguninn. Var þar
drukkið kaffi með lummum, en
þeir, sem vildu, fengu brennivín
útí.
Undir hádegi var haldið til kirkju
og voru í þeim hóp aðeins boðs-
gestir. Hjónavígslan var hátíðleg
— löng og* íburðarmikil ræða hjá
presti — en að henni lokinni hjelt