Lesbók Morgunblaðsins - 03.03.1946, Page 15
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
91
Hvað er þetta?
ÞAÐ ER SAGT um nýtísku mál
verk, að menn hengi þau oft öf-
ugt upp, vegna þess að ekki sje
hægt að sjá hvernig þau snúi, og'
enginn nema málarinn vjti hvað
þau eiga að þýða. /
Nú er kominn upp ný teikniöld
í Bandaríkjunum, og eru teikn-
ingarnar svona mitt á milli slíkra
mynda og myndgáta. Menn teikna
eitthvað á blað og svo eiga aðrir
að giska á hvað þetta sje. Það gr
hending ef ágiskupin reynist rjett,
en samt sem áður þykir þetta
besta skemtun. Hjer eru þrjú sýn-
ishorn af slíkum teikningum, og
til þess að menn skilji betur þenn
an leik, þá eru ráðningarnar látn-
ar fylgja.
*
'= \
Þetta er gíraffi, sem gengur
fram hjá glugga á annari hæð.
Þetta cr útsýn upp í gegn um
reykháf.
Og svona verða augun í stúiku
um leið og hún er kyst.
Talið er að þessi leikur hafi
komið upp í kaffihúsum New
York borgar, en þar hafa menn
þann sið, að teikna alls konar
skrípamyndir á pappaspjöld, sem
höfð eru undir glösum. Og síðan
hefir þetta breiðst út um alt iand
og þykir afar skemtilegt, því að
nokkra hugkvæmni þarf til þess
að gera myndirnar og ráðningar
þeirra gamansamar.
Orynjúlíur biskup
ug íslensk ull
Úr æfisögu Brynjólfs biskups
Sveinssonar, eftir Torfa pró-
fast Jónsson í Gaulverjabæ.
1 KLÆÐNAÐINUM var hann
mjög spar og hófsamur, svo vjer,
sem vorum hans þjenarar og am-
anuensls átöldum hann þar um
heimuglega. Svaraði hann svo: úr
því guði hefði þóknast að láta sig
fæðast í því landi, sem sauðull
tíðkaðist, af hverri klæðnaðurinn
mætti vinnast og vefast hreinlega,
en ekki í því landi, sem silki og
bómull til þarfa yxi, þá vildi hann
Ijúflega blífa við það, sem hans
íöðurland af sjer gæfi. Item svar-
aði hann latine þessum orðum:
Vanitatis quam minimum optim-
um: hið minsta af hjegómanum
það besta. Aftur á móti, þá hann
vildi gera sig glaðan enclui’ og
sinifum með góðum vinum, þó
aldrei ‘embættinu tit forsómunar
cður hindrunar, gerði hann það
og einnig alvariega, karlmannlega
af hreinu þeli og hugljúíu hjarta-
lagi.
Barnahjal
Lilja litla átti að lesa kvöld-
bænina sína og mamma henn
ár var í vandræðum með að
kenna henni að spenna greip-
ar. Þegar hún hafði raðað
litlu fingrunum rjett sagði
Lilja:
— En hvernig á jeg þá að
hafa tærnar?
Þegar Bína litla sá sótar-
ann í fyrsta skifti, varð Henni
mjög starsýnt á hann. Svo
hljóp hún inn til mömmu
sinnar og kallaði:
— Mamma, mamma, það er
taminn Svertingi úti í eldhús-
inu.
Dísa er úti með mömmu
sinni. Þær mæta prestinum,
en hann hafði skírt litla bróð
ur fyrir fáum dögum.
— Sjáðu mamma, segir Dísa,
þarna kemur hann stóri
frændi. sem þvoði honum
Lilla um hausinn.
Ari litli fór í berjamó með
mömmu og pabba. Um kvöld-
ið fjekk hann berjamjólk. Á
eftir átti hann að þakka guði
fyrir matinn, eins og vant
var. Hann spenti greipar og
sagði:
— Þakka þjer gViði guð fyr-
ir mjólkina, en berin tíndi jeg
sjálfur.
% Afi gamli var alsköllóttur.
Einu sinni spurði Inga litla:
„Mamma, hvernig stendur
á því að andlitið á honum afa
cndar aldrei“.
Sendið Lesbókinni skemtileg
tilsvör barna.