Lesbók Morgunblaðsins - 07.03.1948, Síða 7
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
131
SIGLINGAHNEIKSLI
in of the New York Academy of
Medicine", að lækningaaðferð sín
hafi eingöngu verið í því fólgin að
láta konuna nærast á hrísgrjónum,
sykri, ávöxtum og ávaxtasafa. Á hálf-
um mánuði lækkaði blóðþrýstingur
hennar úr 250 „systolic“ niður í 151.
Eítir 52 daga var hún albata.
Annar sjúklingur hans var 39 ára
gamall maður, sem þjáðst hafði af
mikilli vanlíðan í mörg ár. — Hann
hafði leitað margra ágætra lækna, og
einu sinni hafði hann jafnvel verið
skorinn upp, en allt var það árang-
urslaust. Dr. Kempner fór með hann
eins og konuna. Á einum mánuði
lækkaði blóðþrýstingur sjúklingsins
úr 220 í 129 „systolic" og helst þannig
eðlilegur síðan.
Dr. Kempner hefur haft 213 sjúk-
linga, með of háan blóðþrýsting, und-
ir höndum. Hann hefur notað sömu
lækningaaðferð við þá alla, 138 batn-
aði, en 75 fengu engan bata.
Tveir læknar í Miami, Florida, sem
heita dr. M. Eugene Flipse og dr. M.
Jay Flipse, hafa skýrt frá því í
„Southern Medical Journal“, að þeir
hafi reynt þessa lækningaaðferð á 32
sjúklingum og þar af hafi 20 fengiö
fullan bata. Þeir tóku eftir því að þeir
sjúklingar, sem voru of feitir, ljett-
ust nokkuð meðan á lækningu stóð,
og það varð til að gera batann ör-
uggari.
Mataræði sjúklinganna var hálft
pund af hrísgrjónum á dag, eða
meira. Voru þau soðin í vatni og ekk-
ert salt látið í. Svo voru þau borin
fram með nýum, þurkuðum eða nið-
ursoðnum ávöxtum, ávaxtasafa eða
kornsýrópi. Mest var notað af bjúg-
aldinum vegna þess hve mikil næring
er í þeim. Hver sjúklingur var látinn
drekka allt að því f jóra potta af vatni
eða ávaxtasafa á dag.
Bæði Selye og Kempner hafa kom-
ist að þvi, sinn á hvorn hátt, að salt
er mjög óholt, fyrir þá, sem hafa
háan blóðþrýsting, og eins protein.
Tilraunir þeirra gefa von um það, að
EINHVER ljótasti þátturinn í sigl-
ingasögu þjóðanna gerist nú í Ame-
ríku, og er í sambandi við „kaupskipa-
flota lýðveldisins Panama“.
Panamabúar eru ekki siglingaþjóð.
Þctta er ";lú ríki, með að eins 632,000
íA' \ " þa na er einn af stærstu
1 u skipaílotum álfunnar. 1500 skip,
scm bera samtals um 2 milljónir smá-
lesta, sigla undir fána Panama, og
fyrir það er Panamaþjóðin talin
þriðja mesta siglingabjóð Ameríku,
eins og nú stendur, „þótt enginn kunni
að sigla“. Og það er búist við að flot-
inn aukist um helming á næstunni.
Hvernig stendur á þessu? Það er
ekki nema ein skýring á því. Panama-
búar eiga ekki þennan skipaflota. Það
eru erlend skip, sem hafa verið skrá-
sett þar. Aðallega eru þetta skip frá
Bandaríkjunum.
1 Panama eru engin lög um öryggi
skipa. Þar er engin skipaskoðun, og
þess vegna má gera þar út hvaða
manndrápsbolla sem er, ef hann getur
að eins flotið.
Skipagjöld eru einnig mörgum sinn-
um lægri í Panama heldur en annars
staðar, og þó er enn meiri munur á
kaupi sjómanna. Þar eru auðvitað
engin sjómannafjelög og þess vegna
greiða skipaeigendur að eins það kaup
sem þeim sýnist.
Vegna þessa senda gróðabrallsmenn
þangað öll skip, sem ekki er hægt að
fá siglingaleyfi fyrir annars staðar.
Það er enginn vandi að fá þau skrá-
sett þar. Ekki þarf annað en senda
einhverjum lögfræðing 75 dollara og
biðja hann að annast skrásetninguna.
Svo þarf að greiða í skrásetningar-
gjald 1 dollar af hverri „netto“ smá-
nú sje hægt að sigrast á þessum
„menningar-sjúkdómi", sem menn
kalla: of háan blóðþrýsting.
lest — og skipið er komið undir fána
Par.ama. Síðan eru gjöldin ekki nema
10 cent á ári af hverri netto smálest.
Auðvitað þurfa skipaeigendur ekki
að greiða neina líftryggingu fyrir sjó-
mennina, því að engin lög eru til um
það í Panama að útgerðarmenn sje
skyldir til að hafa sjómennina vá-
tryggða.
í Bandaríkjunum hefur CIO komið
kaupi sjómanna upp í 155 dollara á
mánuði, en hæsta kaup á hinum „pan-
amisku“ skipum er 50 dollarar á mán-
uði, en oftast miklu minna.
Hvernig geta nú skipaeigendur
fengið sjómenn á þessi skip?
Það er gert með því að ræna mönn-
um í höfnum Bandaríkjanna, sjerstak
lega New York og San Francisco. —
Skipaeigendur hafa þarna sjerstaka
umboðsmenn til þess að ná í menn á
skipin. Og þeir beita allskonar brögð-
um. Þeir ganga á knæpur og gefa sig
á tal við drukkna sjómenn, og bjóða
þeim óspart áfengi. Og þegar sjó-
mennirnir eru dauðadrukknir, eru
þeir fluttir um borð í „panamiskt“
skip og rakna ekki úr rotinu fyr en
skipið er komið út í rúmsjó. En þá
eru þeir orðnir þrælar þar og geta
ekki losnað, því að skipin sigla til
framandi hafna.
Menn eru einnig tældir um borð
með gullnum loforðum, sem auðvitað
eru öll svikin.
En það er krækt í sjómenn víðar
en í Bandaríkjunum. Skip, sem sigla
tij Portugals gera sjer leik að því að
í’áða þar háseta og aðra skipverja
fyrir ákveðið kaup. En þegar út í
sjó kemur, eru þeir kallaðir fyrir og
sagt við þá: „Þjer hafið gefið rangar
uppfýsingar um sjómennskuhæfileika
yðar, og vjer getum ekki greitt yður
nema helming þess kaups, sem um var
samið“. Hvað eiga nú sjómennirnir
Frh. á bls. 139