Lesbók Morgunblaðsins - 14.03.1948, Blaðsíða 9
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS T ........ 1 =■ i 449
kaupmanns Felixsonar. Byrjuðu þau
búskap sinn uppi á lofti í litla húsinu
á Smiðjustíg, fyrir ofan hús dr. Helga
Pjeturss. Þar lá stígur fyrir framan,
og handan við hann, gegnt húsinu,
var lítil smiðja, og er stígurinn enn í
dag kendur við hana, þótt hún sje
horfin fyrir löngu. Þessa smiðju tók
Gísli á leigu og hóf þar sjálfstæðan
atvinnurekstur. En lítið var þá bæði
um smíðaefni og smíðatól.
Eftir árið fluttust þau af Smiðju-
stígnum, að Vesturgötu 53. Konan
átti einhvern hlut í þvi húsi. Þarna
setti Gísli upp smiðju og keypti sjer
nú rennibekk, hinn fyrsta er til lands-
ins hafði flust. Var það lítill bekkur,
stiginn með fæti; en það var þó mikill
munur að vinna í honum eða með
höndunum. Upp frá því var Gísla það
mest í mun að afla sjer vjela og sem
bestra áhalda við atvinnureksturinn.
Liðu og ekki nema nokkur ár þangað
til hann keypti sjer stærri rennibekk,
14 feta langan og ,,Dan“-hreyfil til
þess að knýja með rennibekkina báða.
Mun það vera fyrsti landhreyfiPinn,
sem kom hingað til lands, og er hann
víst enn við líði.
En með þessu var stofnuð hin
fyrsta vjelsmiðja á íslandi, og varð
Gísli brautryðjandi á því sviði.
Smíðaði öngla
Fyrstu árin sem Gísli hafði smiðju
sína, vann hann nokkuð fyrir þilskipa''
útgerðina. Tengdafaðir hans, Eyþór
Felixson, átti þrjár skútur og smUaði
Gísli meðal annars alla öngla handa
þeirri útgerð og fyrir fleiri —■ þús-
undir öngla. Þegar börnin voru komin
dálítið á legg, voru þau látin fága
önglana, því að þeir áttu að vera gló-
andi fagrir, og var það fremur lið-
ljettingaverk en fullorðinna karl-
manna að fást við það dútl. Þegar
önglarnir höfðu verið fágaðir, var
steypt á þá glóandi mynd af síld, því
að undir því þótti veiðihæfni öngl-
anna komin. Auk þess smíðaði Gísli
svo allt, sem hann var beðinn um,
bæði af nágrönnum sínum og öðrum.
Hann keypti nú húsið Vesturgötu
38 af H. Th. A. Thomsen. — Reif
hann allt innan úr húsinu niðri svo
að þar voru tvær stofur. 1 annari
hafði hann vjelsmiðju, en eldsmiðju í
hinni.
Vinur Benedikts Gröndals
Þegar Gísli flutti í Vesturbæinn
varð hann nágranni Benedikts
Gröndals skálds og tókst brátt
með þeim besta vinátta, sem
helst meðan Gröndal lifði Var Grön-
dal vanur að leita til Gísla um allt
sem aflaga fór. Sendi hann Gísla þá
ýmist ljóðabrjef, eða kort með mynd-
um. Á eitt kortið voru teiknaðar tvær
myndir, sín til hvorrar handar. Var
önnur af ofnhlif, en hin af einhverju
furðudýri, sem mest líktist kol-
krabba, með arnarfót, en armainir
eru tengur og hamrar. Á milli mynd-
anna var skrifað þetta eina orð:
Gísli! Ekkert annað. En Gísli vissi að
nú þurfti að gera eitthvað fyrir Grön-
dal og reyndist það rjett. Ofnhlífin
var biluð og þurfti viðgerðar.
Öðru sinni fekk Gísli þetta brjef,
sem byrjar með neyðarkalli: