Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1950, Blaðsíða 6
66
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
*~- •«*«. >• • .•••»<•■
Hrefnan korain upp í f jöru.
Þrír tímar liðu án þess nokkuð
bæri til tíðinda. — Jeg fór niður í
„lúgar“, hitaði lútsterkt kaffi og
færði þeim það, þar sem þeir stóðu
hver á sínum stað. — „Goluna“
hafði lægt; sjórinn var sljettari;
sólin var að bræða skýin í sundur;
kaffið hresti og tók úr okkur morg-
unhrollinn og vonin um veiðifeng
glæddist.
Það var ekki dauður sjór, sem
blasti nú við, þegar htið var um-
hverfis sig; út um allan sjó hóp-
aðist hvítfuglinn yfir æti; kvakandi
ritur, gargandi kríur, og mávarnir
rauluðu undir með bassarödd, og
lagið, sem þessi fuglafjöldi söng í
kór var hljómkviða sumarsins á
sænum. En oft þagnaði kórinn í
miðju lagi, því alt í einu kom kol-
svartur hryggur upp úr djúpinu,
rjett hjá æti fuglanna, rendi sjer á
það, og fekk þá áreiðanlega sinn
bróðurpart af því; fuglarnir tvístr-
uðust í bili, en hópuðust saman aft-
ur, þegar einhver þeirra hafði fund
ið æti á ný.
Tíminn leið fram undir hádegi.
Það hafði verið líflegur sjór allan
þennan tíma, margar hrefnur eltar,
en þær voru alveg óútreiknanlegar
þennan dag, breyttu um stefnu í
kafi sí og æ, og komu upp á alt
öðrum stað en þeir fjelagarnir gisk-
uðu á, svo Hjálmar varð kófsveitt-
ur af að snúa stýrinu í sífellu. —
Þegar fuglahópur myndaðist yfir
æti og hrefna var skamt frá, var
altaf stefnt á hópinn á fullri ferð,
en svo dregið úr ferð og báturinn
látinn renna í skotfæri til að
styggja ekki; en þá áttu hrefnurnar
ýmislegt til; svo sem að koma upp
rjett aftan við bátinn; hverfa með
öllu; og í þremur tilfellum sáum
við sjóinn hvera upp rjett hjá bátn-
um, þegar þær hættu við að koma
upp, og varið eftir þær í sjónum
sást greinilega, þegar þær flýttu
sjer burt.
Án þess að örvænta var tekin
stefna í veg fyrir næstu hrefnu,
sem sást, og reynt að „lempa“ hana
í færi. Þetta var mjög spennandi,
því oft tókst Páli og Hjálmari að
gabba þær og stytta bilið milli báts
og hvals jafnt og þjett, frá því þeir
sáu hann og byrjuðu að elta hann,
þangað til að búast mátti við að
næst kæmi hann upp í skotfæri; —
en þá kom eitthvað af framan-
greindu í veg fyrir að skotið riði af.
Eltingaleikurinn við hvalina
hafði nú staðið í samfleytt 7 klst.,
og á þessum tíma fekk jeg gott
tækifæri til að virða þá fyrir mjer,
og það var gaman að sjá til þeirra,
t. d.: þegar þeir komu til hálfs upp
úr sjónum í fuglahópunum; þegar
þeir komu upp rjett aftan við bát-
inn, veltu sjer í sjávarborðinu svo
skein í mjallhvítan kvið þeirra;
þegar þeir ögruðu Páli rjett utan
við skotfæri og bljesu sjávarúða,
sem regnbogi myndaðist í, augna-
blik.
4
ÞAÐ var eftir átta klst. eltingaleik
við hrefnurnar um Flóann, að við
erum staddir skamt suðvestan við
Lundey. Ein hrefnan hafði nýlokið
við að „stinga okkur af“, og Páll og
Hjálmar fengu sjer nú sígarettu
niður á þilfari og skygndust eftir
næstu hrefnu. — Hjer um bil sam-
tímis koma tveir hryggir upp, fyrir
austan bátinn og stefna norðvestur
fvrir eyna. Rjett í þann mund að
Hjálmar hefur sett á fulla ferð og
stefnir í sömu átt, blæs þriðja hrefn
an vestanvert við okkur og stefnir
að sama marki og hinar fyrri. Þeg-
ar þær koma aftur upp halda þær
allar enn sömu stefnu, svo ekki var
nú útlitið óglæsilegt, þar sem þrír
hvalir, með okkur á milli sín, stefna
eins og í odda, vestur af Lundey.
— Og enn halda þær sömu stefnu
og hafa færst nær hver annarri. —
Hjálmar hægði ferðina og ljet svo
bátinn renna í námunda við hið
ímyndaða mark hvalanna; Páll stóð
tilbúinn við byssuna; — fyrsta
hrefnan kom upp aftan við bátinn:
útilokað að skjóta; — önnur kom
upp stjórnborðsmegin: of langt
færi; — þriðja kom upp á bak-
borða: líka of langt færi, en hún
hafði snúið við í kafi — og —• „Hún
stefnir á fuglagerið Hjálmar, flýttu
þjer“! hrópaði Páll, — og á auga-
I