Lesbók Morgunblaðsins - 05.03.1950, Blaðsíða 3

LESBÖK MOKUUNBLAÐSIHS
XXI

, iii?™' ?y?
að krefjast sekta fyrir helgidags-
brot.-----------
Sama dag skrifar Levetzow bisk-
upi, sendir honum þennan úrskurð
og segir svo:
— Hjer verður að taka í taum-
ana el' póstar og hraðboðar í bjón-
ustu hans hátignar konungsins »iga
að fá að í'erðast í friði, og ekki eiga
á hættu að vera teknir fastir eða
tafðir af prestum hjer í landi. Væri
þetta látið viðgangast, þá mundu
þeir grípa tækiíærið að auðga sveit-
irnar með sektum úr póstsjóði og
konungssjóði í hvert skifti sem þeir
verða varir við póst eða hraðboða
á ferð á hcJguin degi.
Að visu gæti jeg sjúlíur leitt
prcstinum fyrir sjónir hve ósæmi-
kgt framferði hans er, og ámint
hann, en jeg tel heppilegra að þjer
gerið það, og hjer með verð jeg að
krefjast þess, því að jeg trúi ekki
öðru en að þjer teljið að presturinn
hafi verðskuldað það.-------
Ennfrcinur scndj Lcvetzow kæru
daginn cfUr fil Kansellisins. Jíekur
haim þax þetta aél og öCgir. Saiu*-
Póstleiðin frá Bessastöðum til Við-
cyjar er hjer sýncl með deplastryki.
Á Arnarhólsbúanda lá sú kvöð, að
flytja Bessastaðamenn út í Viðey hve-
nær sem þeir kröfðust þess. Skildinga-
ness búandi átti að flytja þá yfir
Skerjafjörð.
arlega eru margar tilskipanir fyrir
ísland, sem er sára lítill gaumur
gefinn, en einni er fylgt svo út í
æsar að jeg hygg að það sje bæði
gegn guðs og konungs vilja. Það er
tilskipun um helgi hvíldardagsins,
sem prestar nota af svo mikilli ó-
bilgirni að nú hafa þeir kært Suð-
urlandspóstinn um helgidagsbrot
vegna þess að hann ferðaðist á helgi
degi. —
Vill hann fá úrskurð Kansellí um
það að póstar, hraðboðar og emb-
ættismenn megi ferðast átölulaust
hvenær sem er, og að settar verði
eínhvcrjar skorður við yfirgangi
prcstanna. f 4*Má
DÓMKIKKJURRESTI brá i brún
þegar stiplamtmaður snerist þann-
ig við málinu, cnda var það spaug-
laust að láta bregða sjer um há-
tignarmóðgun, og því fremur sem
það var sjálft háyfirvaldið er bar
íram slíka ásökun. í vandræðum
sinum sneri sjcra Guðmundur sjer
þvi (il biskups, skriíar honum langt
brjef i. ni'di og tjáir hoiium alla
málavexti. Kveðst hann alls eigi
geta sjeð að hann hafi á neinn hátt
hvikað frá embættisskyldu sinni,
með því að kæra þessa þ-rjá menn
fyrir helgidagsbrot. En nú hafi
Levetzow úrskurðað að kæruna
skuli alls eigi taka til greina. Og
ekki láti hann þar við sitja heldur
væni hann sig um móðgun við kon-
ung. Og þegar svo sje komið, þá
geti hann vart tahst hæfur til að
þjóna embættinu áfram. — Biður
hann því biskup að segja álit sitt í
þessu máli og á framferði sínu.
Biskup tók þessu 'ósköp rólega.
Hann skrifaði sjera Guðmundi
brjef 6. maí og sagði að hann ætti
að halda áfram embættisstörfum
sínum, þrátt fyrir ummæli og ásak-
anir Levetzows.
Síðan leitaði biskup sjer alha
upplýsinga í málinu og að þeim
fengnum skrifaði hann sjera Guð-
mundi aftur 29. maí og segir þar á
þessa leið:
Eftir að hafa kynt mjer kæru
yðar og skýrslu fæ jeg ekki sjeð að
þjer hafið gert yður að dómara yf-
ir yfirvöldunum, og enn síður að
þjer hafið ákært konung fyrir helgi
-dagsbrot, heldur hafið þjer farið
beint eftir því sem konungleg til-
skipun mæiir fyrir um, er þjer
kærðuð þessa þrja menn, er hlup-
ust frá messu, fyrir landfógetanum,
sem er næsta lögreglu yfirvald. —
Ekki er ólíklegt að þungu fargi
hafi verið ljett af sjera Guðmundi,
er hann fekk þetta brjef biskups.
Ilonum mun hafa skilist að hann
\æri laus altra nuila, og aö nú var
biskupi sjálfum að mæta.
Það fekk Lcvetzow lika að rcyna,
því að samtímis barst honum brjeí
frá biskupi, sem tók af öll tvímæli
um það, að nú var sjera Guðmund-
ur Þorgrímsson ekki lengur máls-
aðili, lieldur Skálholtsbiskup.
1 þcssu brjcfi saumar biskup að
stiptamtinanni fynr fijótfærni
hans svo að um uiunaj.'.