Lesbók Morgunblaðsins - 05.03.1950, Síða 3

LESBÓK MUiiG UNÍ3LAÐSJLN5

Póstleiðin frá Bessastöðum til Við-
eyjar er hjer sýnd með deplastrvki.
Á Arnarhólsbú^nda lá sú kvöð, að
flytja Bessastaðamenn út í Viðey hve-
nær sem þeir kröfðust þess. Skildinga-
ness búandi átti að flytja þá yfir
Skerjafjörð.
að krefjast sekta fyrir helgidags-
brot.--------
Sama dag skrifar Levetzow bisk-
upi, sendir honum þennan úrskurð
og segir svo:
j— Hjer verður að taka í taunr-
ana ef póstar og hraðboðar í þjón-
ustu hans hátignar konungsins »iga
að fá að ferðast í friði, og ekki eiga
á hættu að vera teknir fastir eða
tafðir af prestum hjer í landi. Væri
þetía látið viðgangast, þá mundu
þeir grípa tækiíærið að auðga sveit-
irnar með sektum úr póstsjóði og
konungssjóði í hvert skifti sem þeir
verða varir við póst eða hraðboða
á ferð á helgum degi.
Að vísu gæti jeg sjálfur leitt
prestinum fyrir sjónir hve ósæmi-
kgt framferði hans er, og ámint
hann, en jeg tel heppilegra að þjer
gerið það, og hjer með verð jeg að
krefjast þess, því að jeg trúi ekki
öðru en að þjer teljið að presturinn
hafi verðskuldað það.----
Ennfremur sendi Levetzow kæru
daginn eftir til Kanseilisins. Kekur
haim þar þetta mal og segir. Eam*-
arlega eru margar tilskipanir fyrir
ísland, sem er sára lítill gaumur
gefinn, en einni er fylgt svo út í
æsar að jeg hygg að það sje bæði
gegn guðs og konungs vilja. Það er
tilskipun um helgi hvíldardagsins,
sem prestar nota af svo mikilli ó-
bilgirni að nú hafa þeir kært Suð-
urlandspóstinn um helgidagsbrot
vegna þess að hann ferðaðist á helgi
óegi. —
Vill hann fá úrskurð Kansellí um
það að póstar, hraðboðar og emb-
ættismenn megi ferðast átölulaust
hvenær sem er, og að settar verði
einhverjar skorður við yfirgangi
prestanna. * ,5ibjy
DÓMKIKKJ Ul’KESTI bra i brún
þegar stiplamtmaður snerist þann-
ig við málinu, enda var það spaug-
laust að láta bregða sjer unr há-
tignarmóðgun, og því fremur sem
það var sjálft háyfirvaldið er bar
fram slíka ásökun. í vandræðum
sinum sneri sjcra Guðmundur sjer
því Lil biskups, skrifar honum laugt
brjef 4. maí og tjáir honum alia
m
málavexti. Kveðst hann alls eigi
geta sjeð að hann hafi á neinn hátt
hvikað frá embættisskyldu sinni,
með því að kæra þessa þrjá menn
fyrir helgidagsbrot. En nú hafi
Levetzow úrskurðað að kæruna
skuli alls eigi taka til greina. Og
ekki láti hann þar við sitja heldur
væni hann sig um móðgun við kon-
ung. Og þegar svo sje komið, þá
geti hann vart tahst hæfur til að
þjóna embættinu áfram. — Biður
hann því biskup að segja álit sitt í
þessu máli og á framferði sínu.
Biskup tók þessu ósköp rólega.
Hann skrifaði sjera Guðmundi
brjef 6. maí og sagði að hann ætti
að halda áfram embættisstörfum
sínum, þrátt fyrir ummæli og ásak-
anir Levetzows.
Síðan leitaði biskup sjer allra
upplýsinga í málinu og að þeim
fengnum skrifaði hann sjera Guð-
mundi aftur 29. maí og segir þar á
þessa leið:
Eftir að hafa kynt mjer kæru
yðar og skýrslu fæ jeg ekki sjeð að
þjer hafið gert yður að dómara yf-
ir yfirvöldunum, og enn síður að
þjer hafið ákært konung fyrir helgi
-dagsbrot, heldur hafið þjer farið
beint eftir því sem konungleg til-
skipun mælir fyrir um, er þjer
kærðuð þessa þrjá menn, er hlup-
ust frá messu, fyrir landfógetanum,
sem er næsta lögreglu yfirvald. —
Ekki er ólíklegt að þungu fargi
hafi verið Ijett af sjera Guðmundi,
er hann fekk þelta brjef biskups.
Ifoniun mun hafa skilist að hann
væri Iaus allra mála, og að nú vár
biskupi sjálfum að rnæta.
Það fekk Levetzow lika að reyna,
því að samtímis barst honuin brjeí
frá biskupi, sem tók af öll tvímæli
um það, að nú var sjera Guðmund-
ur Þorgrímsson ekki lengur máls-
aðili, heldur Skálholtsbiskup.
í þessu brjefi saumur biskup að
stiptamtmanni fyrir . fijótfærni
lraus svo að uui munar.