Lesbók Morgunblaðsins - 05.03.1950, Side 15
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
139
Frú Ólöf Briem.
það finst ekki nokkurt spor sem er
ljótt.
En eins og þú saumar indælt og
nett
hvert ævispor þitt sje fagurt og
rjett
Og ullinni tekur þú onaf svo vel
að ekkert sjest í toginu þel.
En hjartaþelið þitt hjartað mitt
er helmingi betra en alt annað hitt.
Svo prjónar þú allra barna best,
við birtuna ekkert lykkjufall sjest.
Eins laus við galla og lykkjuföll
rnitt ljúfa barn, sje þín hegðan öll.
En það er ei nóg að þú semjir sokk,
svo fer þú líka að spinna á rokk,
þá held jeg verð’ ekki hólarnir á,
sem híalín verður það til að sjá.
Jafnari samt en þráðurinn þinn
verði þráður lífs þíns, engillinn
minn.
Og fyrir mömmu svo ferðu að þvo
og fínt verður alt og hvítt, nei sko!
Hreinni þó enn lúð hvitasta lín,
raitt hjartans barn, verði sálin þín.
Þú skrifar svo vel, það er skemtun
að sjá,
ei skakkur er nokkur stafur þjer
hjá.
En eins og þú skrifar lipurt og Ijett
hvcrn hfs þíns staí skaltu setja
rjett.
Og paþbi svo dæmi þjer fer að fá,
fallegt mun spjaldið þitt verða þá.
Þú saman skalt leggja það satt er
og rjett
og saklaust og gott, þá er dæmið
rjett,
en frá skaltu draga það Ijótt er
og leitt,
það er langt um betra að það sje
ekki neitt.
Og margfalda skaltu svo alúð og ást
til allra manna, það kann ei að
mást.
En sjálfri þjer margfaldist mentir
og fje
þess meira sem öðrum þú lætur í
tje.
Og deila skaltu svo aftur þeim auð
til annara manna, er þurfa brauð,
eða hjúkrun og vernd, já hlýlegt
orð,
hjá þjer sje æfinlegt nægtaborð.
Ef aðrir deila ætla þig við,.
alls staðar skaltu semja frið.
Hjá ömmu þú lest svo vel, elskan
mín,
ó, hvað mig langar að heýra til
þín
hvað fallegu sögurnar hpurt þú lest
en lífs þíns sága er allra best.
í öllu góðu svo fram þjer fer,
þess fýrst og seinast jeg óska þier.
Þess vildi jeg óska að væri nú frá
veturinn kaldi með elin sín grá,
og vorið komið með blöð og blóm
og blíðan og skæran fuglaróm.
því jeg á eitt blóm svo fagurt og
frítt
jeg fæ það í vor það er altaf nýtt.
Og jeg á einn Iítinn og fagran fugl
sem farið aldrei getur í rugl,
af öðrum fuglum Iiaivn öllum ber,
hann ætlar í vor að syngja hjá
mjer,
svo lieidur er von jeg hlakki til.
Núhugsa jeg ’ún EUa segi: „Skil“,
því hún er svo skynsöm og skiln-
ingsgóð,
Iiún skilur víst flest, það litla fljóð.
Nu eru vist htlu augun þin þreytt
(og allra síst vil jeg þau hafa
meitt)
og þó eru kveðjurnar eftir enn,
en jeg skal mjer flýta, þá gengur
það senn.
Hann frænda þinn stóra jeg fyrst-
an tel,
frá ’onum á jeg að heilsa þjer vel,
og Óla og Jóa og fllum hjer,
já, allir biðja að heilsa þjer.
Seinast þig kveður kærastan mín
kærast og best hún systir þín.
V V V 4
HJÁ SANKTI PJETRI
Skopleikari í London skemti borg
arbúum vel með þessari sögu í
stríðinu:
Hópur þýskra flugmanna kom að
dyrum himnaríkis og vildi fá inn-
göngu.
— Hverjir eruð þið? spurði
sakti Pjetur.
— Við erum þessir 50 þýsku flug-
menn, sem skotnir voru niður af
breska flugliðinu í dag, sögðu þeir.
—Bíðið þið snöggvast á meðan
jeg atliuga hernaðartilkynningu
þýsku stjórnarinar, sagði sankti
Fjetur. Og þegar hann hafði gert
það, kom hann aftur og sagði:
— Hjer stendur að aðeins tveir
flugmenn hafi verið skotnir niður
yfir London í dag. Tveir ykkar
mega því koma inn. Hinir verða
að fara aftur til Hitlers.
^ ^ ^ ^ ^
Leiðrjetting-
í GREIN í síðustu Lesbók um
brunann í Reykjavík 1915 urðu
þau mistök að Margrjet Zöega var
sögð systir Helga Zöega, en var
stjúpa hans. Þá var Runólfur
Steingrímsson sagður Stefánsson.
Þetta leiðrjettist hjer með.
Guðm. Karlsstm.