Lesbók Morgunblaðsins - 05.03.1950, Qupperneq 16

140
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
HÚS, SEIVI HVERFUR. Um mörg- ár heíir íshúsið ísbjörninn sett svip á umhverfi Tjarnarinnar í Reykjavík, vesina
þess að það hefir staðið þar sem mest ber á, eitt sjer fyrir enda Tjarnarinnar. Nú á þetta hús að hverfa innan
skamms, en í þess stað eiga þar að rísa Fensalir kvenþjóðarinnar, hinir margumtöluðu Hallveigarstaðir. Sjálfsagt verður
það hús svo glæsilegt að það sje samboðið þessum glæsilega stað.
....
Ingimundur í Sveinungsvik
á Langanesi var uppi seint á 18. öld.
Hann hafði numið trjesmíði erlendis.
Var hann og að mörgu vel að sjer.
Það var eitt sinn, að hann var róinn
á lagvað við fjórða mann á mið það
er Rakkanesmið heitir, að ofsaveður
rak á austan í sama vetfangi. Sá Ingi-
nmndur það eitt ráð undan að hleypa,
að því er best tæki. Hröktust þeir sjó-
leið afar langa. Þá kvað Ingimundur
vísu þessa, að því er fróðir menn segja,
og hughreysti með því háseta sína:
Austan kaldinn á oss bljes,
upp skal faldinn draga,
veltir aldan vargi Hljes,
við skulum halda á Siglunes.
Kom svo að Ingimundur tók land á
Siglunesi, að sagt er, og furðaði menn
hrakningur sá. Bíldhöggvarasmíð fögur
er eftir Ingimund í Svalbarðskirkju
(Gísh Konr.) Valdimar Ásmundsson
ritstjóri sagði, að trjeskurður þessi hafi
þótt listasmíð, en var brendur þegar
Svalbarðskirkja var bygð að nýu 1847.
Jón Bjarnason
alþingismaður á Reykhólum var eitt
sinn staddur á uppboði, er Vigfús
Thorarensen sýslumaður í Strandasýslu
helt. Hafði sýslumaður verið hreyfur
at víni, sló sjer eitthvað sjálfur og kall-
aði til skrifarans: „Contant" ásamt
verðinu. Spyr þá Jón: „Hvaða maöur
er þessi Contant?“ Sýslumaður spyr á
iróti: „Hver er þessi gaur?“ Skiftust
þeir á nokkrum hnýfilyrðum og nefndi
Jón sýslumann durg. Um það var þetta
kveðið.
Víxl á aurum vekur tal.
Vex af maurum urgur.
' Komu þaurar kaups í sal:
Contant, Gaur og Durgur.
Góð mold
Þegar Einar, faðir Gunnars, sem lengi
bjó í Laugardalshólum á fyrri hluta 19.
aldgr, reri ungur vetrarvertíð í Selvogi,
að mig minnir, kyntist hann gamalli
konu, er var mjög gigtveik. Þegar nann
íór heim úr verinu um vorið, biður
gamla konan hann ef hann komi þang-
að í verið næsta vetur að gefa sjer
dálítið af mold úr bænhúsinu hjá
Lpugardalshólum, og lofaði hann því.
Þegar hann er ferðbúinn í verið vet-
urinn næsta og er að kveðja heima-
fólkið, er sumt úti í fjósi og kveður
hann þar. En þegar hann gengur út
úr fjósinu, verður honum litið á mold-
uga fjóskampana og man hann þá fyrst
eftir hverju hann lofaði gömlu kon-
unni. Hefur hann því engin ráð, nema
tekur fullan sjóvetling af mold úr
fjóskampinum og færir kerlingu. En
svo brá við, þegar hún fór að leggja
við sig moldina, að henni batnaði gigt-
in og var orðin alheil um vorið, og gaf
hún Einari framgengið tryppi um vor-
ið fyrir moldarhnefann. Tjóaði Einari
tkki að hafa á móti gjöfinni, en kerling
hafði verið vel efnum búin. (Finnur á
Kjörseyri).
Guðrún dóttir Bólu-Hjálmars
eignaðist ung barn með Þórarni
Ingjaldssyni prests á Ríp í Skaga-
fiiði. Var það sveinn, er skírður var
Þórarinn. Sagt er að faðir hans hafi
fyrst eigi viljað gangast við sveininum
og talið að það gæti ekki staðist tím-
ans vegna. Þá varð Guðrúnu þessi vísa
á munni:
Yfir hlakkar andi minn,
eg þótt flakki víða:
Þennan krakka á Þórarinn
þó að skakki um mánuðinn.
(Skuggsjá).
Dýrlingar
þeir, er kirkjur hjer á landi voru
helgaðar í kaþólskum sið, voru um 50
alls. Sumum voru margar kirkjur helg-
rðar, svo sem Maríu mey 200, Pjetri
postula 73, Ólafi konungi helga 72, Þor-
láki biskupi 56, Nikulási biskupi 53,
Jóhannesi postula 28, Jóhannesi skírara
27, Andrjesi postula 18, Mikael höfuð-
engli 15, Tómasi erkibiskupi 13, Laur-
ertius píslarvotti 13, Katrínu mey 11,
Marteini biskupi 10, Magnúsi Eyajarli
9, Stefáni frumvotti 7, Maríu Magda-
lenu 7, Ceceliu mey 6, Balsius biskupi
6, Páli postula 5, og öðrum þaðan af
færri.