Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1950, Blaðsíða 16

628
LESBÓK MORGTJNBLADSINS
Nú fer qnjórinn og
skíó'afærlð að koma,
ef að vanda lætnr.
Og þá streymlr æsk-
an upp til fjalla að
sækja í sig hreysti og
kjark. Fáar íþróttir
munu betur til þess
fallnar að stæla lík-
amann. heldur . en
skiðaíþróttin, — og
fjallaioftið hressir
bæði sái og líkama.
Það g-eta þessar ungn
stúlkur borið um. Sú,
sem er lengst tii
vinstri, er náverandi
skiðadrotning: ísiands
Ingibjörg: Ámadóttir,
Hvort mun hún fá
haldið þeirri heiðurs
nafnbót um það er
þessum vetri lýkur?
Margar aðrar öndur-
disir mun langa til að
eignast þá nafnbót.
Ljósm. Mbl.: ÓULM.
Jón Borgtf jörð
var fullkominn maður að vexti og
burðum. Greindur mur. hanu hafa ver-
ið í góðu lagi, kunni hann mikið af
vísum og vissi um tildrög til þeirra.
Þegar hann var í blónia i fsins varð
hann sem flestir Borgfirðingar á þeim
árum að stunda sjór.’e.isku á vetrum.
Komst hann þá í kynni við tinga stúlku
þar syðra, jeg héld í Njarðv íkum. Hún
hjet Kristín Egilsdóttir. Þau giftust,
en voru eignalaus. Hún átti eina dótt-
ur áður og svo hlóðust á þau börn svo
að þau gátu ekki rönd við reist á eigin
spýtur. Varð þá eina úrræðið að flytja
á Hálsasveit, sem var fæðingarhrepp-
ur hans. Kristín var góð kona, þrifin,
vel skapi farin og tiltakanlega barn-
góð. Þótti hún híbýlabót hvar sem hún
dvaldi um lengri eða skemmri tima.
En þegar Jón var kominn á hreppinn,
gaf hann upp alla viðleitni til bjarg-
ræðisútvegs. Hann, sem í æsku var
talin gagnsmaður og vel kyntur, var
nú orðinn svo þver og þrár, að hann
fekst ekki til þess að vinna nokkurt
handtak. Ýmist lá hnn heilu dagana í
rúminu og hræðri hvorki legg nje lið,
eða hann reri og kvað sömu vísurnar
tímunum saman. Þessar kvað hann oft-
ast:
Komin er sólin Keili á og kotið Lóna.
Hraunmennirnir gapa og góna,
er Garðhverfinga sjá þeir róna.
Sunnanklerkar sjást nú orðið svartir
fáir,
þeir eru orðnir gulir, gráir,
grænir, hvítir, rauðir, bláir.
(Kristleifur Þorsteinsson).
Björn Ólsen
umboðsmaður á Þingeyrum, var Ól-
afsson. Hann gerðist verslunarmaður á
Akureyri hjá Þórði Helgasyni mági
sínum, er rak þar verslun í fjelagi við
Hartvig Frisch jústitsráð í Kaupmanna
-höfn. Fór Björn oft til Kaupmanna-
hafnar á þeim árum og hafði mikla
sýslan á hendi fyrir Frisch. Kallaði
hann sig þá Ólsen, því að alt var þá
tekið að apa eftir Dönum, einkum i
kaupstöðum, og í venju komið að menn
tóku upp slík nöfn ef utan fóru. Nú
var það haustið 1801 að Björn sigldi
í seinasta sinn. Nam hann farmanna-
fræði þann vetur í Kaupmannahöfn.
En um vorið var mikill skortur á sjó-
mönnum til kaupfaranna, því að búist
var við styrjold í allri Norðurálfu. Varð
Frisch að fá unglingsmann írá Holt-
setalandi á slálurskipið, og hafði sá
aldrei sjeð ísland. En þá vantaði stýri-
mann og gaf Björn sig til þess. En eigi
kom saman leiðarvalningu þeirra, bá
norður kom í íslandshaf og misinunandi
varð stefnan eftir leiðarsteininum, þeg-
ar vestur fyrir og norður með landinu
kom, en altaf myrkursþoka, svo að
lengi sá ei lánd. Samt var áfram haldið,
þar til leiðartala Björns visaði fyrir
utan Eyafjörð, en skipstjórans utan við
Tindastól. Lofaði hann þá Birni sð
ráða. Fóru þeir þá að leita lands og
sáu fyrst Hrólfssker, er eigi er all-
skamt fyrir utan Hrísey á Eyafirði.
((Gísli Konr.)