Lesbók Morgunblaðsins - 23.05.1953, Qupperneq 1

ÚR SPÁNARFÖR
Á NAUTAATI f BARCELONA
VÉR komum til Barcelona laugar-
dagskvöld 18. apríl. Ferðaskrifstof-
an spanska, sem átti að sjá um
ferðalag vort á Spáni, hafði ekki
valið leigsögumann af verri endan-
um. Það var sænsk greifynja, Inga
de Mörner, aðsópsmikil og einbeitt
kona, sem kunni þá list að tala og
gat brugðið fyrir sig sjö tungumál-
um, ef því var að skifta.
Byrjað var á því að ræða um
ferðaásftlunina. Svo hafði verið
ráð fyrir gert áður en vér fórum
að heiman, að vér mundum fá að
horfa á nautaat í Granada. En leið-
sögukonan var ekki á því. Hún
vildi að við horfðum á nautaat í
Barcelona, því að það ætti að fara
fram daginn eftir. Einhver kvenn-
anna, sem haldin var hálfgerðum
beyg við að horfa á þann dauða-
dans, spurði þá hvort nautaat væri
elcki hryllilegur leikur- Greifynjan
rak upp stór augu og sagði:
— Ég hef horft á nautaat fimm-
tíu sinnum, að minnsta kosti, og ég
fæ aldrei nóg af þeirri skemmtan.
Þar með var það mál útkljáð. Hér
talaði kona, meira að segja norræn
kona, og úr því að henni þótti þetta
ágæt skemmtun, þá gat ekki verið
neitt hryllilegt við hana. Og það
var afráðið að allir skyldi fara að
horfa á nautaatið næsta dag.
Mjög var áliðið kvölds er oss
hafði öllum verið komið fyrir í
„Hotel Principe“. Mér var úthlut-
að herbergi á fjórðu hæð og þar
sat ég við skriftir fram á nótt. Var
allt kyrrt og hljótt í hinu mikla
húsi. Rafljósin báru góða birtu um
herbergið og þar var hlýtt og nota-
legt, svo að ég opnaði glugga til
þess að hafa ferskt loft um nótt-
ina. En svo er það eitthvað um
klukkan þrjú, að kyrrð næturinnar
er rotin af hrópum og köllum úti
fyrir og espuðust þau óðum. Var
engu líkara en að þarna væri múg-
æsingaíundur, þar sem þúsundir
trylltra manna hrópuðu hver í
kapp við annan. Ég fór að hugsa
um hvort það gæti skeð, að upp-
hlaup væri hafið í borginni, enda
þótt allt virtist þar með kyrrum
kjörum um kvöldið. En það var
röng tilgáta. Hið rétta svar fekk
ég daginn eftir. Þá var mér sagt
að komið hefði verið til borgarinn-