Lesbók Morgunblaðsins - 21.02.1954, Page 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
105
Flugmaðurinn
sem d hraðametið
BILL BRIDGEMAN er flugmaður
hjá Douglas flugvélaverksmiðjun-
um í E1 Segundo í Kaliforníu. Hann
reynir hin nýu flugtæki, og þá sér-
staklega rákettuflugur. Hann var
ekki hinn fyrsti, er flaug hraðara
en hljóðið, en hann hefir rofið
„hljóðvegginn“ oftar en nokkur
maður annar. Hann hefir flogið
manna hæst og hraðar en nokkur
annar. Hann hefir náð þeim hraða,
er svara mundi til þess að flogið
væri 3200 km. á klukkustund, en
með þeim hraða væri hægt að fara
þrisvar sinnum umhverfis hnöttinn
á einum sólarhring. Að vísu var
flugtími Bills ekki nema 2—3 mín-
útur.
Æfingasvæðið er í Mojava eyði-
mörkinni í sunnanverðri Kali-
forníu. Þar hefir áður verið stórt
saltvatn, en er nú horfið fyrir
löngu. En fyrrverandi botn þess er
rennslétt „sandskeið“ og hvergi er
meira svigrúm fyrir æfingaflug.
Bill er nú 36 ára að aldri. Hann
var fyrst björgunarmaður á sund-
stað, en gerðist síðan flugmaður í
hernum og stjórnaði árásarflugvél í
stríðinu við Japana. Faðir hans var
einnig flugmaður og stjórnaði far-
þegaflugvél, en er nú kennari við
flugskóla. Þegar Bill var að læra að
fljúga, sagði faðir hans við hann:
„Fljúgðu eins mikið og þig lystir,
en farðu varlega“. Mönnum finnst
það máske ankannalega til orða
tekið að hægt sér að fara varlega,
þegar hraðinn er orðinn þúsundir
kílómetra á klukkustund, en þá
þarf þó allra helzt að gæta varúðar
í smáu og stóru.
Vér skulum nú fylgjast með hon-
um á einu tilraunaflugi hans.
- íW —
Það byrjar með því, að tveir
læknar skoða hann og hjálpa hon-
um síðan í flugbúninginn. Þessi
búningur er samfella, þykkur nokk-
uð og yfirborðið gert úr loftheldu
efni. Ermarnar falla þétt að ulflið-
unum, svo að ekkert loft geti sog-
ast þar undir. Samfellingin er reim-
uð saman frá öxlum og niður úr, og
það tekur nokkurn tíma að ganga
vel frá öllu, en að því loknu íinnst
Bill eins og hann sé í skrúfstykki.
Stundum þarf hann ekki að vera í
þessum búningi, því að stýrisklef-
inn er loftþéttur, en nú á hann að
fljúga í 20 kílómetra hæð. Kæmi
það þá fyrir að lítið gat kæmi á
stýrishúsið, þá mundi allt loftið
sogast þaðan út á einu andartaki og
Bill vera dauðans matur í hinu loft-
tóma rúmi. En til þess að fyrir-
byggja þá hættu, er búningurinn
sjálfur eins og loftþéttur klefi. Inn-
an í honum eru gúmbelgir, sem
eru blásnir upp, svo að loftþrýst-
ingurinn á líkamanum verði eðli-
legur, og í gegnum hinn loftþétta
hjálm, sem mikið líkist kafara-
hjálmi, er dælt súrefni til öndunar.
Hjalmurinn er festur við búning-
inn, en fyrir andlitinu er rúða úr
óbrjótanlegu gleri.
Bill er stirður til gangs þegar
hann er kominn í þennan búning
og hann gengur þunglamalega út
á flugvöllinn, eins og hann hefði
stauríætur. Þarna úti bíður fjög-
urra hreyfla sprengjuflugvél. En
Bill i ilugbúningi
þar sem sprengjuholfið var áður, er
nú op á búknum og þar hangir far-
líosturinn, sem Bill á að reyna,
snjóhvítur og líkastur tundurskeyti
í laginu. Hann er með mjög stórt
stýri, en vængirnir eru eins og ugg-
ar. Bill er nú hjálpað upp í þetta
farartæki, hann kemur sér þar fyrir
og svo er því ramlega lokað. Hann
hefir þó talsamband bæði við flug-
mennina í stóru flugvélinni og
varðmennina á flugvellinum. Þeir
kastast á spaugsyrðum meðan Bill
hagræðir sér í sætinu og athugar
hvort öll hin mörgu tæki sé í lagi.
Svo hefur sprengjuflugvélin sig
á loft. Hún á að fara upp í 11.600
metra hæð og þar á hún að sleppa
rákettuílugunni. Fimm mínútum
áður er Bill gert aðvart, svo að
hann sé viðbúinn, því að márgs þarf
að gæta. Hann verður að gæta þess
að nægilegt súrefni sé í klefanum,
og að ekki standi á rákettunum,
þegar þeim skal hleypt af. Og ótal