Lesbók Morgunblaðsins - 21.02.1954, Blaðsíða 11

W LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
m
111
hnegg í hesti, síðan eins og gól í
úlfi og seinast eins og háhrynur í
asna. Það smaug í gegn um merg
og bein.
KNATTLEIKUR BASKA
Þjóðaríþrótt Baska er pelota eða
„jai alai“. Það er knattleikur og er
leikinn innan húss. Við horfðum
eitt sinn á þennan leik og fór hann
fram í sal, sem var um 300 fet á
lengd og 60 fet á breidd, en undir
loft um 30 fet.
Knötturinn nefnist pelota og er
hann heldur minni en tennisknött-
ur, en úr hörðu efni og geitarskinn
um hann. Leikendur hafa nokkurs
konar kasttré með körfu á enda og
í hana fanga þeir knöttinn og þeyta
honum svo frá sér með feikna
krafti. Leikendum er skift í tvo
flokka. Eru leikendur í hvítum föt-
um með bastskó á fótum, og eru
þeir oft út slitnir eftir leikinn, því
að mikill hraði er í honum. Knett-
inum er kastað af afli í gólfið og
fyrsti maður hendir hann svo á lofti
með knatttrénu og þeytir honum í
vegginn andstæðinga megin með
svo miklu afli að það er eins og
byssuskot. — Hinir eiga að henda
knöttinn á lofti og kasta honum frá
sér í vegginn á sama hátt. — Eru
menn svo leiknir í þessu, að knött-
urinn er oft lengi á lofti í senn. En
á veggina eru dregin lárétt stryk
svo sem 36 þumlunga frá gólfi, og
það eru víti ef knötturinn lendir
einhvern tíma neðan við þetta
stryk. Andstæðingar fá eitt stig
fyrir hvert slíkt víti. Keppendur
tekur það ákaflega sárt, ef þá hend-
ir sú skyssa að knötturinn lendir
fyrir neðan línu. — Sáum við tvo
menn sem tóku sér þetta svo nærri
að þeir grúfðu sig upp að veggnum
örvílnaðir út af slíkri minkunn.
ÞJÓÐDANS
Baskar iðka einnig afar forna
þjóðdansa og fengum við að horfa
Borgarhlið Salinas
de Léniz. Uxarnir
eru með gæruskinu
til hlífðar
aktýgjunum
á einn. Hann fór fram á torgi og
var byrjað á því að stjaka áhorf-
endum frá svo að þar myndaðist
autt svæði hringmyndað. Þá var
tekið að leika á flautu og berja
bumbu. Það gerir sami maðurinn.
Hann heldur flautunni með ann-
arri hendi og á þeim handlegg
hangir bumban, sem hann slær svo
með hinni hendinni. — Þarf mikla
leikni til þessa.
Nú gekk borgarstjórinn fram
sparibúinn og helt á glasi, sem var
hálft af víni. Hann setti glasið niður
á mitt auða svæðið. Svo komu dans
-endur í tveimur hópum, „rauðir“
og „svartir". Dans þeirra átti að
tákna baráttuna milli hins illa og
góða. Hinir rauðu táknuðu kristna
menn, en þeir svörtu illa anda. Þar
næst komu fjórir dansendur í ein-
kennilegum búningum. Einn þeirra
nefnist sóparinn, og er hann með
vönd í hendi, annar heitir riddari,
sá þriðji kvenmaður og er í pilsi
og með svuntu, en sá fjórði nefnist
kötturinn, og er hann með hvíta
kollhúfu. Þeir dönsuðu og stukku
í loft upp og það var leikur þeirra
að hoppa hátt rétt hjá glasinu og
slá fótum saman yfir því, en koma
þó ekki við það. — Mestan fögnuð
vakti riddarinn. Hann hafði framan
á sér líkingu af hesti og var breitt
yfir klæði, svo að hann gat alls ekki
séð niður fyrir fætur sér. Hann
skopaði nú skeið að glasinu, stökk
í loft upp og kom standandi öðrum
fæti niður á glasið og stóð þar með-
an hann veifaði hinum fætinum
þannig, að hann gerði kr^'- "^rk
með honum. — Svo hoppa > n
léttilega ofan af glasinu, s\ ð
hallaðist ekki og ekki skve... ,t úr
því. Þetta fimleikabragð vakti ó-
stöðvandi fagnaðarlæti. En mér var