Lesbók Morgunblaðsins - 20.03.1954, Blaðsíða 2

182
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
oft komið þangað áður og þekktu
menn skipstjórana á fjórum þeirra,
en þeir eru kailaðir Wiljelm Schou,
Parneli Keis, Pietre Dan og Keis
Scoter. — Enn voru þarna fimm
frönsk fiskiskip, sem kölluð voru
„loggortur“. Vissu menn engin
deili á skipstjórum þeirra né öðr-
um skipverjum.
Bjarni lagði skipi sínu þannig,
að tvö hollenzk skip voru rétt fyrir
innan hann, en tvö frönsku skipin
rétt fyrir utan. Þarna lágu þeir svo
um nóttina og var allt með kyrrð
og spekt á hinum skipunum.
Einn af hásetum Bjarna, sem hét
Jón Sigmundsson og var úr Dýra-
firði, hafði farið í land um kvöldið,
en morguninn eftir kallaði hann úr
landi og bað að sækja sig. Fóru
þeir þá í land á bátnum Bjarni
skipstjóri og Bjarni Bjarnason há-
seti hans til þess að sækja Jón.
— Bjarni þessi var frá Hrauni í
Keldudal í Dýrafirði, þá 26 ára.
Slóst þá í för með þeim úr landi
Jón Bjarnason háseti á „ísafirði“,
Tveir Frakkar voru í landi og báðu
þá um flutning út í skip sitt, sem
hét „Sem Valerfé“ og lá næst þeim
og nokkuð grynnra. — Var þeim
flutningurinn til reiðu, en á leið-
inni fram að skipi mæltust Frakkar
til þess að þeir kæmi um borð í
sitt skip og versluðu við þá. Kváð-
ust þeir hafa til sölu stígvél og
ýmislegt annað, sem þeim kæmi
vel. Ekki fóru þeir þó um borð í
það sinn, heldur reru þeir út í sitt
skip til þess að sækja peninga til
að kaupa fyrir.
ákák
Seinna um daginn, einni stund
eftir nón, lögðu þeir svo fjórir á
stað yfir í „Sem Valerfi“ til þess
að versla, Bjarni skipstjóri, Bjarni
Bjarnason og Jón Sigmundsson
liásetar og Jón Bjarnason. — Var
þeim þegar boðið niður í framhýsi
skipsins. Fóru þeir þrír þangað
niður, en Bjarni Bjarnason var
settur til þess að vera á þiljum
uppi og gæta að bátnum.
Þarna voru þá fyrir 10 eða 12
franskir sjómenn af öðru skipi og
sátu þeir að drykkju með skipverj-
um og voru allir talsvert ölvaðir.
Islendingunum var þó tekið vel í
fyrstu og borið fyrir þá brauð. En
er þeir höfðu skamma stund setið
þar niðri, kallar Bjarni Bjarnason
niður og segir að einn af Frökkum
hafi farið niður í bát þeirra í leyfis-
leysi og lagt frá borði. Bjarni skip-
stjóri rauk þá upp á þiljur og út að
borðstokknum. — Kallaði hann til
Frakkans, sem var kominn fáa
faðma frá skipinu og bað hann með
góðu að skila bátnum aftur. Var
hann tregur til þess, en með s^m-
ingi reri hann aftur að skipinu.
Bjarni stóð við borðstokk skipsins
og hallaðist fram á tunnur, sem
stóðu þar í röð, og beið þess að
maðurinn legði að skipinu. Var
hann ákveðinn í því að taka bátinn
þegar og róa yfir í sitt skip.
Meðan hann stendur þarna og
horfir á bátinn, veit hann ekki fyr
til en að þrifið er í hann heldur
óþyrmilega og honum greitt höfuð-
högg mikið. Hann snerist þegar
við. Voru þá þarna komnir um 20
Frakkar og sóttu ákaflega að hon-
um með barsmíð. Höfðu þeir slegið
hring um hann svo að hann komst
ekki niður í bátinn. Snerist hann
þá vasklega til varnar og barði frá
sér á báðar hendur óþyrmilega svo
að Frökkum varð bylt við. Ekki
hafði Bjarni neitt barefli, en lét
bera hnefana ganga á þeim. Hált
var á þilfarinu, svo að hann reif
af sér skóna svo að hann yrði lið-
ugri í snúningum, en Frakkar náðu
þegar í þá og fleygðu þeim fyrir
borð.
Förunautar Bjarna voru nú
komnir upp á þilfar og stóðu þeir
þrír fram við lúkarinn og þó nær
miðskipa. Ekki gatu þeir veitt skip-
stjóra sínum neitt lið, því að Frakk
-ar vörnuðu þess og léku þá sjálfa
mjög illa. Einn sem var á trébotna-
stígvélum, sparkaði af öllu afli í
bringspalirnar á Bjarna Bjarna-
syni, svo að hann varð óvígur. —
Annar stakk Jón Bjarnason með
hnífi í öxlina svo að gekk inn úr
treyu, vesti og skyrtu og særði
hann nokkuð, En Jón náði af hon-
um hnífnum og fleygði honum nið-
ur í lest. Létu þá Frakkar höggin
ríða á þeim svo að þeir voru allir
bláir og.blóðugir í framan. En þó
vissu þeir að aðsóknin var mest að
Bjarna skipstjóra. Sáu þeir að
Frakkar tættu utan af honum föt-
in og að hann var alblóðugur í and-
liti. Einu sinni eða tvisvar heyrðu
þeir hann kveinka sér, en hann
barðist jafn djarflega þrátt fyrir
það.
ák
Frakkinn, sem hafði stolið bátn-
um, hafði skilið við hann lausan
við skipshlið svo að hann rak frá.
En nú bjuggust hinir aðkomnu
Frakkar, 10 talsins, til brottferðar
og fóru niður í sinn bát. Tóku þeir
þá bát þeirra Bjarna og bundu
hann fastan við skipið.
Bjarni varð þessa var, þó hann
hefði þá um nóg annað að hugsa,
og kallaði til manna sinna og bað
þá að reyna að komast niður í bát-
inn, róa í land og sækja hjálp. —
Nefndi hann helzt til Daníel Ólafs-
son stýrimann af ísafirði, er hann
treysti bezt til þess að veita sér
lið. Vissi Bjarna að hann mundi
vera í landi.
Við illan leik tókst þeim félög-
um Bjarna að komast niður í bát-
inn, en urðu þó að ryðjast gegn um
hóp Frakka og fengu mörg og stór
högg í þeim svifum. Þegar þeir
komu niður í bátinn, greip einn í
franska bátnum ár og ætlaði að
ljósta þá með henni, en Bjarni
Bjarnason bar fyrir sína ar svo að