Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1954, Qupperneq 1

J. M. EGCERTSSON
RÚSTIR OC KUML
í ÞORSKAFJARÐARÞINCI
Haugur Þorkels
Súrssonar sést á
bak við hliðið og
stendur stór grár
steinn á honum.
ORSKAFJARÐARÞING lagðist
niður við lok þjóðveldisins 1262
og var eigi endurreist síðan. Frá
þingmálum þar á seinustu árum
þjóðveldisins, eða nánar tiltekið
vorið 1241, skýrir Sturla Þórðarson
lögmaður og sagnaritari í íslend-
inga sögu (Sturlungu), en Sturla
var þá sjálfur á þinginu.
Þorskafjarðarþing er einn af
merkustu sögustöðum landsins og
þar sjást enn miklar minjar frá
þjóðveldistímanum. í Hnausaskógi,
sem er hluti hins forna þingstaðar,
sér enn örmul margra búðarrústa,
og eru sumar innan svæðis þess er
fyrir þremur árum var afgirt sem
gróðrar og uppeldisstöð fyrir trjá-
plöntur framtíðar nytjaskógar. í
Þorskafjarðarþingi tjölduðu flestir
héraðshöfðingjar og þingmenn búð-
ir sínar, svipað og á Þingvöllum
við Öxará, en vistbúðir í Þorska-
fjarðarþingi frá þjóðveldistíman-
um hafa margar verið allmiklar
ummáls og ríkmannlegar, svo
miklu munar, borið saman við hin-
ar fátæklegu búðaminjar á alþing-
isstaðnum Þingvöllum, en þar var
Alþingi háð í seinasta sinn vorið
1798, eða fyrir réttum 156 árum.
Rústir og kuml í Þorskafjarðar-
þingi eru ekki yngri en 700 ára,
og sumt mikið eldra, t. d. búðarúst
þeirra Bolvíkinga, Völu Steins
Þuríðarsonar sundafyllis og sona
hans Ögmundar og Egils, en Bol-
víkingabúð var aldrei hreyfð, en