Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1954, Qupperneq 8

764
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ÞETTA GERDIST í NÓVEMBER
Benedikt Sveinsson forseti.
BENEDIKT SVEINSSON, fyrrver-
andi Alþingisforseti, andaðist að
hcimili sínu í Reykjavík að morgni
hins 16. nóv., 77 ára að aldri (f. 2.
desember 1877 á Húsavík í Þingeyar-
sýslu). — Þegar er fregnin um lát
þessa mikla þjóðskörungs og sjálfstæð-
ishetju barst út, var aflýst deilda-
fundum á Alþingi, en kvatt til fundar
í Sameinuðu þingi til þess að minn-
ast hans. Flutti Jón Sigurðsson, 1.
varaforseti, þar ræðu og rakti ævi-
starf hans, en þingheimur reis úr
sætum til þess að votta minningu hans
virðingu sína. Blöðin fluttu langar og
ýtarlegar greinar um hann og minnt-
ust þess hvernig hann hefði jafnan
verið í fylkingarbrjósti þeirra manna,
er börðust fyrir frelsi íslands og sjálf-
stæði, og hvernig fegursti draumur
hans hefði ræzt 1944, er ísland varð
sjálfstætt lýðveldi. — Útför hans var
gerð hinn 24. með viðhöfn og virðu-
leika. Var fyrst húskveðja á heimili
hans og því næst farið í dómkirkjuna,
þar sem Bjarni Jónsson vígslubiskup
hélt ræðu og lagði út af þessum orð-
um í Galatabréfinu: „Þér eruð kallaðir
til frelsis“. Líkkistan var sveipuð ís-
lenzka fánanum, en um allan bæ
drúptu íslenzkir fánar á hálfri stöng.
Kirkjan var þéttskipuð og voru þar
forseti íslands, ráðherrar, alþingis-
menn og sendiherrar erlendra ríkja.
— Frá kirkjunni var svo haldið suður
i kapelluna í Fossvogi, þar sem líkið
var borið á bál.
Á ALÞINGI var talsverð rimma út af
Grænlandi. Danir hafa farið fram á
að Sþ. samþykki að Grænland sé
danskt land. Rikisstjórn íslandz vildi
að fulltrúi íslands hjá Sþ. sæti hjá við
atkvæðagreiðslu um það mál, og bar
það undir Alþingi. Þar komu fram
fjórar breytingartillögur, er allar mið-
uðu að því, að fulltrúa íslands hjá Sþ.
yrði falið að greiða atkvæði gegn mál-
inu, en tillaga rikisstjórnarinnar varð
þó ofan á (23.)
í þessum mánuði kom fyrir atvik,
er sýnir hve sundkunnátta er islenzk-
um sjómönnum nauðsynleg. Litlum
vélbáti frá Grunnavík hvolfdi hjá Stað-
arhlíð. Þrír mcnn voru á honum og
komust allir á kjöl. Tveir þeirra voru
syndir, en einn ósyndur. Eina vonin
um björgun var að synda í land og
var það ekki langt sund, en stormur
var á og brim við ströndina, svo að
landtaka var tvísýn. Þeir sem syndir
voru, Kristján Lyngmó bóndi á Höfða-
strönd og Karl Pálsson frá Sætúni,
tóku nú félaga sinn á milli sín og
syntu til lands. Tókst það svo giftu-
samlega, að þeir björguðust allir. Bát-
inn rak siðar upp í fjöru og fór hann
í spón (18.)
VEÐRÁTTAN
í þessum mánuði var mjög óstöðug
og umhleypingasöm framan af með
stórviðrum og fannkomu, svo að vegir
tepptust eða urðu illfærir. Nyrðra
og eystra höfðu bændur þegar tekið
fé sitt á gjöf í byrjun mánaðarins og
4