Lesbók Morgunblaðsins - 22.01.1956, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS

41
Ögnir kjamorkuaidar
ÞVÍ hefur almennt verið spáð, að ef mannkynið fremur ekki sjálfs-
morð í. kjarnorkustriði, geti hagnyting kjarnorkunnar orðið mann-
kyninu til blessunar. Þar se fundinn nýr orkugjafi, sem mannkynið
þarfmst svo mjög, þar sé upphaf nýrra framíara í alls konar vísindum.
JEn nokkrar viðvörunarraddir hafa þo heyrzt innan um þennan lofsöng.
Og þær hafa orðið æ háværari eítir því sem meira er sýslað með
kjarnorkuna. Eftirfarandi grein, sem er eftir Guy Waller og birtist í
enska blaðinu „The Sunday Chronicle“, tekur þó af skarið.
Ií ÚMLEGA hundrað brezkar kon-
A,,ur hafa nú þegar hlotið fyrsta
skellinn af atómöídinni. Þær haia
ýmist alið vansköpuð eða andvana
börn. Þetta er sá skattur, sem þær
hafa orðið að gjalda vegna aukinna
geislana af rúmlega 60 kjarna-
sprengjutilraunum seinustu árin.
Að ári liðnu munu 100 fleiri — eða
jafnvel 1000 — hafa orðið að gjalda
inn sama skatt.
Þetta er blátt áfram og í stuttu
máli það, sem átt er við í viðvörun,
sem komin er frá forustumönnum
brezka læknavísindaráðsins (The
British Medical Association). Og
þetta er það sem veldur því að
læknar um allt land láta nú í ljós
ahyggjur sínar út af ástandinu.
Þetta er það alvörumál, sem vís-
indamenn hafa verið að þrátta um
í mörg ár — fyrir luktum dyrum.
Og þetta er aðeins lítið brot aí þeim
ógnum, sem kjarnorkuöldin getur
leitt yfir mannkynið.
Sumir helztu líffræðingar segja
nú, að framundan sé meiri hættur
en nokkuru sinni haí'a ógnað mann-
kyninu.
Nóbelsverðlaunamaðurinn amex-
íski, prófessor Muller, hefur sagt:
„Geislaflóðið er óstöðvandi tíma-
sprengja, sem vel getur orðið 20.
hluta mannkynsins að bana, að
minnsta kosti.“
Prófessor Mather í Birmingham
hefur sagt: „Vér munum ekki fá að
sjá allar afleiðingarnar af tilraun-
um vorum með geislavirk efni,
ekki heldur barnabörn vor né
barnabörn þeirra. En skaðinn er
skeður. Það verðui- ekki aftur tek-
ið, sem gert er, og það hlýtur að
hefna sín.“
Sir Ernest Rock Carling, ráðu-
nautur imianríkisráðuneytisins,
hefur látið svo um mælt á fundi
vísindamanna: „Það er ekki hægt
að skella skolleyrum við því sem
er að gerast. Þeir sem betur vita
hvernig nú er ástatt og þó fremur
hvað í vændum er, verða að skýra
heiminum frá því.“ Og hann bætti
við: „Mannfræðingar eru ekki í
neinum vafa um, að hafi þjóðin
ekki þegar orðið fyrir geislunum
þar sem kynfrumurnar eru, þá
muni þó svo fara, og þetta muni
hafa óheillavænleg áhrif á afkom-
endurna.“
Og prófessor Harald i Manchest-
er sagði við mig: „Líffræðingar,
sem vita hvernig komið er, eru
eigi aðeins hræddir, þeir eru
skelfdir, og ótti þeirra er þeim mun
meiri sem þeir vita meira.“
Ástandið er þegar svo alvarlegt,
að engin stjórn á Vesturlöndum
þorir að segja frá því opinberlega.
Það eru eins og samantekin ráð að
þegja um það.
□
í ÖLLUM lofsöngnum um komandi
gullöld kjarnorkunnar, hefur verió
gengið fram hjá einni þýðingar-
mikilh spur-ningu og þó ennþá þýð-
ingarmeira svari við henni: Hvað
þolir maðurinn mikla geislan?
Heimurinn hefur verið sem dá-
leiddur af afreksverkum eðhsfræð-
inganna og hefur hvorki haft hugs-
un á, né peninga, til þess að finna
svar við þeirri spurningu.
Eftir 10 ára handahófs tilraunir,
er það nú aðeins nýlega að viðvör-
unarrödd lif í'ræðinganna hefur
heyrzt í'yrir glamrinu um „kjarn-
orkubyltinguna“. Fram að því hef-
ur á einhvern hátt verið stungið
upp í alla þá, sem dirfðust að van-
txæysta tilraununum og árangri
þeirra.
í marzmánuði sJL íuliyrti heil-
brigðismálaráðherra Breta að
kjarnageislanin væri ekki annað
en „skemmtilegt vísindalegt við-
fangsefni“. Fjórum dögum eftir að
hann sagði þetta í neðri deild
brezka þingsins, kom fram miklu
alvarlegri skoðun í „British Medi-
cal Journal“ (og hefur sú grein
áreiðanlega verið sett þegar ræðan
var haldin). Þetta var forystugrein
og út úr henni mátti lesa, að innan
árs mundu hala læðst 130 vansköp-
uð eða andvana börn, ei' tij vill
1300. i næstu viku tók blaðið þetta
aítur að nokkru leyti.
Með vaxandi þekkingu verða
horiurnar ískyggilegri. Þexr menn,