Lesbók Morgunblaðsins - 22.01.1956, Blaðsíða 10
46
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
komizt fyrir hann nema á háfjöru.
Við vorum nú ekki lanet undan
strnr>d'!t!’ðnum, en ákváðum að
skíft^ hÓTwmm og finna greiðfæra
leið að staðnum.
Á STRANDSTAÐNUM
Fór ég nú ásamt skinstióra mín-
um, Ásgeiri Guðbjartssvni. og
tveim skipverium af ..Austfirðingi"
í þessa rannsóknarför. Levstum
við af okkur baggana og skildum
þá eftir hiá þeim. sem eftir biðu.
Miðaði okkur vel áfram. þrátt fvr-
ir að veðurofsinn hafðí nú náð há-
marki. Siór var hálf fallinn nt. og
komumst við brátt niður í fjöruna
aftur.
Eftir hálfrar klukkustundar
gönvu komum við á strandstaðinn.
Egill lá á stiórnborðshlið ofarlega
í fiörunni. Hafði hann brotnað í
tvennt rétt fvrir framan togvind-
una og auðsiáanlega snúizt á sker-
inu, því að skuturinn sneri að landi
og var ekki nema svo sem tíu metra
fvrir framan brimgarðinn. Lá
skioið dúint í sió og braut stöðugt
á því. Mikið brak velktist í brim-
garðinum á stóru svæði. Tveir
menn voru sjáanlegir á bakborðs
brúarvæng.
Skammt fvrir framan flakið sá-
um við vélbátana Pál Pálsson og
Andvara. en síðar fréttum við, að
þeir hefðu bjargað 13 mönnum af
Agli.
En nú mátti enginn tími fara til
ónýtis. Ég og skinverjar tveir af
„Austfirðingi" lögðum þegar af
stað til baka, til bess að vísa hinum,
sem biðu með biörgunartækin,
vegihn að strandstaðnum. Ásgeir
skinstióri varð eftir.
Tæpum tveim tímum síðar voru
allir komnir á strandstaðinn, og
biörgunartilraunir voru hafnar.
Tvisvar var línu skotið án árang-
urs, en í briðia skinti hennnaðist
skinbrotsmönnum að ná til henn-
ar. Festu þeir hana í bakborðs brú-
arvæng og gekk það greiðlega. Því
næst hófst björgunin, og er ekki
hægt að segia annað. en allt hafi
geug^ð eíns og í söoo Fftir um bað
bil h-ríá stundarfiórðungq voru
þeir Ifi menn. spm eftir voru á flak-
inu, komnir í land.
ILLA TIL REIKA
Skinbrotsmenn voru allir mjög
þrekaðir, og sumir svo, að þeir
þurftu stuðning. Voru flestir þeirra
einnig fáklæddir, og man ég t. d.,
að sá sem fvrstur kom á land var
berfættur. Var hann í einni bunnri
skvrtu og buxum. en önnur cVáim-
in hsfðí rifnað af fvrír nfan hné.
Revndum við að hh'ia að skin-
brntsmönnum eftir föngum. og
klæddum okkur úr bví. er við
mögulega gátum. og lánuðum þeim,
sem verst voru staddir.
Nú var haMið á stað inn að
Sléttu. Mikið lán var, að siór hafði
nú fallið út. og komumst við því
fyrir bergstandinn, sem áður hafði
verið í veginum. Gátum við bví
gengið fiöruna alla leið. Óefað
hefði bað verið örðugt. og iafnvel
ómögulegt. að fara með skinbrots-
mennina inn fjallshlíðina, þar eð
hún var erfið, en þeir margir
hveriir aðframkomnir.
Á milli kl. fjögur og fimm um
kveldið komumst við svo heilu og
höidnu inn að Sléttu. Var búið að
skÍDbrotsmönnunum svo sem að-
stæður leyfðu, þó að allt væri af
skornum skammti, þar eð við
höfðum lítið annað getað tekið
með, en biörgunartækin.
Annars man ég óglöggt atburða-
rásina frá því við fyrst komum á
strandstaðinn. Bæði var ég orðinn
þreyttur og svo var hugurinn svo
fast bundinn því, sem verið var
að aðhafast, að eftir á, þegar ég
reyndi að gera mér grein fvrir þvi,
sem skeð hafði, var allt miög óskírt
í huga mínum. Ég hrasaði þrisvar
í túnfætinum og átti erfitt með að
standa upp. Mér fannst bókstaflega
ég ekki komast lengra. En allt fór
bn vei. og ekkí minnisf ég hpss. að
mér hafi nokkurn tfma bótf svo
hlvlevt að koma ,.he’m“ að S^éttu.
Revndi ég að húa sem bezt um mig
og vissi hvorki í þennan heim né
annan eftir það.
Um tíulevtið um kveldið kom
svo annar hópur ísfirðinga, um 30
saman, og komu þeir með vistir og
fatnað, sem sannarlega var vel
þegið. Einnig komu margir skip-
veriar af togurunum „ísóifi“ og
„Nentúnusi” með vmsan útbúnað,
er kom. í góðar barfir. En nú var
fari?S að hrpv,0Íoc:| á hir'ni íovut
hótti að ailim hpsai marnfiö’di gæti
ekki hafat við í húsinn okkar um
nóttina. Og har spm tvíbvli var á
Siéttu og hitt húsið autt. var tekið
bað ráð að leggia bað einnig undir.
Var mér sagt. að um nóttina hefðu
um 80—100 manns gist á Sléttu, og
hefur sennilega aldrei verið svo
margt um manninn „heima“.
KOMIÐ TIL ÍSAFJARÐAR
Að morgni næsta dags. sem var
20. ian., var veður orðið ágætt.
Vorum við snemma á fótnm og
hugsuðum tii hrevfings. Ráðgert
var að fara til ísafiarðar með varð-
skÍDÍnu ,.Ægi“. Sendu Ægismenn
biörgunarbát eftir okkur, og tókst
honum að lenda rétt innanvert við
Sléttu. Um tíu levtið um morgun-
inn voru skinbrotsmennirnir ásamt
okkur ísfirðingunum, komnir um
borð og begar lagt á stað.
Kl. tvö e. h. iögðumst við svo að
brvggiu á ísafirði og var vel fagn-
að. Höfðum við verið hátt í tvo
sólarhringa í förinni.
Við bárum samt ekki gæfu til
þess að bjarga aliri áhöfninni, og
því miður var heimkoman ekki
eins ánægiuleg og hún annars hefði
orðið. En það, sem í okkar valdi
stóð, hafði þó hepnnazt vonum
framar, og við vorum forsjóninni