Lesbók Morgunblaðsins - 05.02.1956, Blaðsíða 13
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
-----------|S----------
^óllvov
f)
í
t
Nú vegur þinn hækkar, ó himneska dís,
sem huggar og styrkir noróursins barn
og sen lir þvi brosi'ð, sem bræðir lijarn,
ó, blessaða sól, yfir fannir og ís.
Hve lifnar við bros þitt og breytisí llt,
ó, blessaða sól, eftir skammdegistíð.
Þú mildar öll veður og vetrarstríð
og vorið þú breiðir á hjarnið kalt.
Ó, blessaða sól, hve þín nýtur í náð
hvert norðursins barn, sem skammdegið flýr,
og vermist af ást þegar aftur þú snýr,
sem engill um veg, þar sem blómum er stráð.
KJARTAN ÓLAF9SON
hsegt að lýsa; mennskur maður
getur þar trauðlega verið í eigin
líkama. Allt er þar sem í draumi,
þá af er vaknað — önnur bylgju-
lengd — heimur, er hvorki hefur
tíma eða rúm — ólýsanlegur frá
jarðnesku sjónarmiði. — Þar virð-
ist allt eins og sjálflýsandi, birtan
mjög þægileg, en enginn ljósgjafi
sjáanlegur. Öll þægindi og allir
hlutir komu og bárust eins og
sjálfkrafa, þá um var beðið eða
óskað í huga. Gleðskapur virtist
sannur og einlægur, en endurminn-
ingin eins og draumur.
Fyrsti dagur ársins 1956 er upp-
risinn. Dýrlegir glampar dagsins
glitra á hjarni, svelli og sæ. Sól-
skin í augum og vor í vetrarspori.
Ljómandi litir falda firð rökki r-
rofans og titra sem í tónstiga. Boða
úrkomu eftir dægur. Fro6trenn-
ingur fer með jörðu; meira hátt,
minna lágt. Nýársdagurinn opnar
augun.
Næturgesturinn vaknar sem af
værum draumi. En hvar er hann?
Ekki á þeim staði norðan undir
fjallinu er hann vissi síðast. Nú
er hann hinum megin við fjallið
— austan og neðan undir því sunn-
anverðu, þar er berghóll mikill er
Harðnúpur heitir. Næturgestur
hefír aldrei komið á þann hól áð-
ur. Nú situr hann efst á hólnum
og hallast þar upp að haug eða
hárri þúfu, utan hennar er þar
enginn jarðvegur. Ásjónu sinni
horfir hann beint mót bergi Vaðal-
fjalla. Víst var hann fyrir stundu
að kveðja kunningja og vinsamlegt
fólk er hann vaknaði. Og farin eru
nú fínheitin. Nú er hann aftur kom-
inn í sínar kuldaflíkur, í gamla
gallann, þykka loðskinnsúlpu og
þrennar buxur. Honum er funheitt
og finnst sem þýður blær og undra-
ylur fari um sig allan og fylli sig
Ijósi og lífi, unaðssælu og æsku-
þrótti. Samt er með alsnævaðri
jörðu frostnæðingur og fjallakóf.
Aldrei hefur sælli maður risið upp
í rúmi sínu mc" nólí&ú" ifiöfgtíh-
sári. En hvaðan h ’-'f 'æturgestur
komið á hólinn? “Hnir urrilykja
hólinn allt um kring. erigin sTóð’
sjáanleg þangað að nokkurn stgð-
ar. En nætursló'* haris í spjónum
má rekja alls ?»•'’"c+aðár
í nágrenni fi llHr.3. Það *• o* ':>in
albjartur d-*fímar1ænr'lirin
meira en 1 Engin Vc ,um-
■
merki í Vað nv.Uum frekar éri þ'ár
ri"hC C’’^ '' r\ i"
hafi ekke> t ne- ?t ‘ hessá'nýársnðftV
Næturge-.tur hvatar för sinrii
undanhalt úr fjallinu, skokkandi
og brokkandi, í þökk og fognuði
niður til mannabyggða -r að bæn-
um Berufirði í Revkhólasveit, nýr
maður undan nóttinni. í Berufirði
búa hans ágætu gestgjafar. og bíða
hanq bar í vinsemd með börnum
sínum, — danskur bóndi, Kaup-
mannahafnaruppalningur áður
fyrri, býr nú hér búi með íslenzkri
konu sinni ágætri. Þakkir þeipa!
Gestrisni þeirra er heil og hrein og
ósvikin. Næturgestur óskar þeim
fyrst árs og friðar og biður þeim
blessunar. — Síðan öllum fslend-
ingum í einu lagi.
ú nc
aiev;
r.r.iai 1.-11
i.r. ú-.
ELZTI ÍSLENDINGUR
VESTAN HAFS
■
Margrét Ólafsson í Selkirlc í
Manitoba, mun vera élztj. fslend-
ingur vestan hafs. Hún áttí T02
ára afmæli 17. september s, I. Hún
fluttist vestur til Kanádá 1684,
ásamt Jóni Ölafssyni manni sín-
um og settust þau að í Ámes-
bvggð fyrst í stað, en fluttust til
Selkirk 1889 og áttu þar heima sfð-
an. Mann sinn missti Margrét 1948
og var hann þá 97 ára að aldrí.
Á 102. ára afmælinu átti Márgrét
tvo syni á lífi, 14 barnabðm pg
40 barnabamaböm. ^* (Ur The
y At/ * /j, h * O;
Icelandic Canadian).'