Lesbók Morgunblaðsins - 18.11.1956, Blaðsíða 9

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
669
Babylonski drekinn Tiamat fundinn
í Nineva.
Asíu, báðar hafa stjórnað vatna-
vöxtum og flóðum og þoku.
Hjá Pokhar í Rajputana í Burma
er heilagt vatn og þar á heima
dreki mikill, sem verndar öll hofin
þar í landi. Hann afstýrir elding-
um, sem koma úr gini þrumudrek-
ans, því að hann hefir marga fálm-
ara, sem eru eldingavarar. í Síam
er hvítur dreki, sem heitir Bistoy
og lifir hann í hellum neðansjávar.
En þegar hann hreyfir sig, eða fær-
ist í aukana, þá koma sjávarflóð og
allar ár belgjast upp. Hann er ekki
ósvipaður Miðgarðsormi þessi
dreki. Miðgarðsormur, sem var
sporðdreki, lá í sjónum umhverfis
jörðina og beit í sporð sér. En í
Ragnarökum „geysist hafið á lönd-
in, fyrir því að þá snýst Miðgarðs-
ormur í jötunmóð“.
í Japan eru margar drekasögur.
Ein in merkasta er um Kobo
Daiski, sem stofnaði Shingon-trú-
arbrögðin. Hann dró mynd af
dreka á yfirborð ár nokkurrar í
Kozuke-héraði. En er myndin var
fullgerð, flaug drekinn upp af
vatninu og síðan sér hann um að
nægilegar rigningar sé í því hér-
aði. Um annan úrkomudreka segir
í þjóðsögunni um sverð Le Loi.
Sverðið varð að dreka og hvarf í
heilagt vatn, sem síðan nefnist
„Sverðvatnið“. Er ekki einhver
skyldleiki með þessu og því sem
segir í Völuspá:
Á fellur austan
of eiturdala,
söxum og sverðum,
Slíður heitir sú.
í Shinto munnmælunum er getið
um marga dreka og drekakónga.
Einu sinni sendi keisarinn í Kína
skip hlaðið dýrgripum til Japan.
Það hreppti ógurlegan storm í hafi
og mesti dýrgripurinn fór fyrir
borð. Það var bergkrystall gríðar-
lega stór, og á hann hafði náttúran
Bægsli indókínverska drekans
Naga Min.
sjálf gert mynd af Búdda. Það var
drekakóngurinn eða stormdrekinn,
sem átti heima í sjónum hjá
Sanukis-strönd, sem hafði stolið
honum. Þessum heilaga krystal
náði kafari seinna úr klóm drek-
ans, og þessi maður var forfaðir
Fujiwara-ættarinnar. — Þessi saga
minnir ofurlítið á ina hálfgleymdu
sögu um það er Heimdallur sótti
Brísingamen í hendur Loka hjá
Singasteini.
í Egyptalandi voru margir veðra-
drekar, þar á meðal vondi, grá-
brúni þurrkdrekinn, sem olli inum
sjö mögru árum á dögum Jóseps,
en svo kom inn góði, gullni regn-
dreki, setti vöxt í Níl, og þá komu
góðæri.
í Babylon er getið um 11 veðra-
dreka, sem gættu þess að áveitu-
skurðirnir þar þornuðu aldrei.
Þeísir drekar urðu síðar að stjörnu-
merkjum hjá stjörnufræðingunum.
og þaðan er komið Drekamerkið og
V atnsberamerkið.
í Iran eru margskonar sagnir um
dreka. Ein þeirra hermir, að vötn-
in á jörðinni hafi orðið til þannig,
að einhver guð drap dreka, sem
faldist í skýunum. Aftur á móti
laust Indra þurrkdrekann með
þrumufleig sínum. (Indra er sama
goðið og Þór hjá Norðurlandabú-
um).
í munnmælum Kelta er getið um
veðurdreka og eru þeir nefndir
péist, en menn ætla að það sé af-
bökun úr latneska nafninu bestia.
Þeir eiga heima í ám og vötnum,
en dýrlingar drápu marga þeirra
vegna þess að þeir ollu uppskeru-
bresti og flóðum. Ef org heyrðist í
dreka að kvöldi dags í byrjun mai-
mánaðar, mátti eiga víst að þá yrði
þurrkar og óáran.
Móðir sýnir vinkonu sinni ungbarn
sitt og segir:
— Hverjum sýnist þér hann vera
líkur?
— Eg veit það ekki, eg þekki svo fáa
hér í nágrenninu.
----o----
Dr. Jahoda er prófessor í sálfræ i
við háskóla á Gullströndinni í Afríku
og hefir þar auðvitað eingöngu kol-
svarta lærisveina. Hann bað þá einu
sinni að segja álit sitt á hvítum mönn-
uin. Meðal svaranna var þetta:
— Hvítir menn skriða í duftinu fyr-
ir konum sinum. Það er ljósasta dæmið
uu hvað þeir eru heimskir.