Lesbók Morgunblaðsins - 24.03.1957, Side 15

I
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 187
lega orðið fyrir illri meðferð. Hann
hneig niður á stól og höfuðið fell nið-
ur á bringuna. Eg spurði hann í hljóði
hvort hann vissi nokkuð um skipstjór-
ann, en hann heyrði ekki til mín.
Seinna frétti eg, að hann hefði stokk-
ið út úr klefa sínum um leið og hann
heyrði gauraganginn og þotið inn í
stýrishúsið. Þar stóð þá kínverskur
sióræningi við stýrið og var að snúa
skipinu á leið til lands. Hann sneri
sér við, er hann heyrði til Duncans
og hleypti af marghleypu, en kúlan
fór yfir höfuð Duncan og lenti í glugg-
anum. Duncan gaf honum þá rækilegt
högg, svo að hann fell öskrandi á gólf-
ið. Duncan náði í marghleypu hans
og ógnaði honum með henni. Svo
hringdi Duncan vélsímanum og kallaði
niður hvernig ástatt væri.
„Eg hefi lokað okkur hér inni“
svaraði vélstjóri, „og þeir verða fyrst
að brjótast inn áður en þeir nái til
okkar“.
Duncan greip stýrið og sneri skip-
inu í rétta átt. En í sama bili rudd-
ust tveir sjóræningjar inn í stýris-
klefann. Hann kom engri vörn við.
Annar sló hann með marghleypunni
beint í andlitið, en hinn í höfuðið, og
þar fell hann. — — —
Nú var hurðin að matsalnum opnuð
og inn kom væskilslegur Kínverji.
Hann miðaði á okkur marghleypu og
skipaði okkur að standa á fætur. Svo
var tekið af hvítu farþegunum allt
verðmætt, sem þeir höfðu á sér og því
stungið í stóran sekk. Nú heyrðist eng-
in skothríð úti fyrir og við heldum
því að allri vöm væri lokið.
En meðan þessu fór fram, var ann-
að að gerast á þiljum uppi. Ræningj-
arnir höfðu lokað alla skipverja inni
í klefum sínum, en skipstjóra höfðu
þeir ekki fundið. Hann hafði falið sig
í geymslukompu og var þar með vél-
byssu. Beið hann þess aðeins að um
hægðist.
Allt í einu kvað við skothríð úr
vélbyssu. Ræningjamir í matsalnum
kipptust við og litu út um gluggana.
Kúiur komu nú inn í matsalinn og
við fleygðum okkur öll á gólfið. Ljós-
in slokknuðu og nú hófst sami gaura-
gangurinn og áður. En nú var okkur
hughægra. Nú vissum við að uppi á
þiljum höfðu einhverjir hafið gagn-
sókn og nú yrði ræningjum sýnt í
tvo heimana.
Með hetjulegri framgöngu náði
MacPherson skipinu á sitt vald. Þegar
honum þótti timi til, hafði hann laum-
ast út úr fylgsni sínu og opnað há-
setaklefana. Skipshöfnin þaut þegar út
úr prísundinni og menn vopnuðust öllu
því, sem til náðist, stólum, bekkjum,
bareflum, hnífum og jámkeðjubútum.
Skipstjóri gaf þeim fyrirskipanir sín-
ar og fór svo með þá um leynidyr
niður á miðþiljur. Dundi nú skot-
hríð á ræningjum óviðbúnum og síðan
gerðu skipverjar áhlaup og hröktu þá
á undan sér, þangað til þeir gáfust
upp. Þá var foringi þeirra fallinn,
hafði fengið kúlu í gegn um hálsinn,
og tólf af mönnum hans lágu einnig
í valnum. Skipverjar höfðu ekki beðið
neitt manntjón, en kínverskur farþegi
hafði orðið fyrir kúlu, sem endur-
kastaðist ,og nokkrir aðrir kínverskir
farþegar voru særðir.
Ræningjarnir, sem uppi stóðu, voru
nú settir í rammbyggilega fanga-
geymslu niðri í skipinu. Siðan sneri
„Ningpo“ aftur til Hong Kong og
afhenti þá yfirvöldunum — hvað sem
svo hefir orðið um þá.
(Eftir Paul Carey).
Fyrir nokkrum árum hefði það þótt
ósiðlegt að ungar stúlkur læsi sams-
konar bækur og þær skrifa nú.
i