Lesbók Morgunblaðsins - 01.09.1957, Page 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Strokufangi frá Reykjavík (Sigurður
Arnbjörnsson) falsar ávísanir á Akur-
eyri (17.)
Brauðgerðarhúsum lokað í Reykjavík
vegna verkfalls (18.)
Áhöfn Sólfaxa í sóttkví vegna hættu
á Asíu-inflúenzu; vélin kom frá Thule,
þar sem inflúenzan hefir gengið (18.)
Forsetahjónin heimsækja Dalasýslu
(23.)
Fjöldi erlendra ferðamanna hættir
við íslandsferð vegna farmannaverk-
fallsins (23.)
Farmenn fella tillögu um að skjóta
deilunni til gerðadóms (25.)
Magakrabbi er langalgengastur á is-
landi og 1 Japan; dr. Segi, japanskur
krabbameinssérfræðingur, staddur á
íslandi (25.)
Aðalfundur Skógræktarfélags íslands
haldinn á Kirkjubæjarklaustri; gizkað
á, að skóglendi á íslandi sé nú um 100
þús. hektarar (1% af flatarmáli lands-
ins) (25.)
Ungir drengir lenda í sjóhrakning-
um (27.)
Danir heiðra Björn Pálsson fyrir
Grænlandsflug (27.)
Eltingaleikur við drukkinn mann á
stolnum bíl (28.)
Norrænt vinabæjamót haidið á Siglu-
firði. Mótið sóttu fulltrúar frá öllum
Norðurlöndum (30.)
Geðveikur maður stelur bíl og ekur
á annan (30.)
Kopti frá Keflavíkurflugvelli sækir
veikan mann að Hvítárvatni (Davíð
Ólafsson, fiskimálastjóra). (30.)
Nýr kjarasamningur gerður við Fél.
framreiðslumanna (30.)
Borað eftir vatni í Vestmannaeyjum
(31.) . •
— Hin örsmáu frækorn
i'rarah. af bis. 427.
nefnist Torrey-pine og vex í sunn-
anverðri Kaliforníu, ber fræ sem
eru svo þung, að ekki fara nema
400 í pundið. Til samanburðar má
svo nefna Jack-pine, sem vex aðal-
lega við vötnin miklu í Bandaríkj-
unum, en fræ þess eru svo létt að
125.000—250.000 fara í pundið. Af
hvítgreninu ameríska fara 27.000
fræ í pundið, en af rauðgreninu
.35
(sem einnig er nefnt norskt greni
þar í landi og mest er notað til
gróðursetningar) fara 52.000 fræ í
pundið
Langflest tré eru vaxin upp af
fræum. Það er því eðlilegt að skóg-
ræktarmenn leggi mikið kapp á,
að auka sem mest þekkingu sína á
fræunum og meðferð þeirra. —
Þroskuðustu og stærstu fræ hverr-
ar tegundar eru bezt til sáningar,
þvi að upp af þeim vaxa stærstu
trén. Það er því vandasamt starf
að velja úr beztu fræin.
- LANDNEMAR
Framh. af bls. 430.
En svo versnaði þegar eg varð að
sækja heyskapinn austur í Ölfus og
Flóa, upp í Mosfellsdal eða í Kjós-
ina. Það var erfitt. En þetta slamp-
aðist allt einhvern veginn.
Sumarliði andaðist 1932. Þá
keypti Bernhöft bakari Austurbæ-
inn og setti hér upp hærxsabú. Síð-
an gekk sá bær kaupum og sölum,
en núverandi eigandi hans er Ein-
ar Sigurbjörnsson. Sá bær verður
nú víst að fara, því að hann er
kominn út í götu. En minn bær
fær að standa, því að hann er ekki
fyrir neinum.“
„Og þá er aðeins ein spurning
eftir: Hvernig hefir ykkur liðið
hér í þessi 38 ár?“
„Þeirri spurningu er vandsvarað
með fáum orðum. Landnemar
verða alltaf að standa i ströngu,
hvort sem þeir festa oyggð sína
vestur á sléttum Ameríku, eða
hérna í Langholti. Og þá reynir
ekki síður á dugriað, þrautseigju og
kjark húsmóðurinnar, og þá fyrst
og fremst hæfileika hennar til þess
að sætta sig við lífskjörin. Eg hefi
minnzt á suma erfiðleika frumbýl-
ingsáranna, en af því geta menn
víst lítt ráðið um erfiðleika land-
námskonunnar. Þeir voru margir,
að sinna um bú og börn og bera
sinn hluta af öllum áhyggjum. Og
þegar eg hugsa um nýu húsin, sem
eru að rísa hér allt um kring, og
fólkið sem þar flyzt inn í rúmgóðar
íbúðir með öllum nýtízku þægind-
um, þá minnist eg þess, að vxð
vorum einu sinni átta í þessu eina,
litla húsi, þar sem ekki var vatn,
ekki rafmagn, og ekkert frárennsli,
að eg tali ekki um síma og útvarp.
Og mér finnst þá að fáar ungar
konur mundu nú á dögum vilja
fara í fötin konunnar minnar.
Og þó hefir okkur liðið vel hérna.
Um sjálfan mig er það að segja,
að það var alltaf óyndi í mér í
Reykjavík, eg saknaði sveitarinn-
ar. En það óyndi hvarf þegar eg
kom hingað. Mér fannst eg vera
kominn í sveit aftur, og hér var
yndislega fagurt, einkum meðan
gömlu Þvottalaugarnar voru við
líði. Finnst þér skrítið að eg skuli
nefna Þvottalaugarnar í sambandi
við náttúrufegurð hér í Langholt-
inu? En þú hefðir átt að vera stadd-
ur hér eitthvert fagurt sumarkvöld
á þeim árum, horfa yfir grænan
dalinn og sjá eldrauða kvöldsól-
ina skína í gegnum hvítan gufu-
mökkinn, sem lagði upp af Þvotta-
laugunum og breiddi sig austur í
Laugarásinn. Þá hefðirðu orðið
hrifinn! Fagurt er í Biskupstung-
um, og meðan eg var til sjós sá
eg marga fagra staði á Vestfjörð-
um og fyrir norðan, og eg sá mið-
nætursólina á Húnaflóa. En það
segi eg þér satt, að hvergi nokkurs
staðar hefi eg séð jafn dásamlega
fögur kvöld eins og hérna í Lang-
holti. Eg stóð oft heillaður af þeirri
sýn, og mörgum sinnum fannst
mér að aðrir yrði að njóta þessa
með mér, svo ég hljóp inrx og sótti
fólkið og sýndi því dýrðina. Já,
við misstum mikils þegar við misst-
um gufuna upp af Þvottalaugun-
um. En allt hefir sinn tíma. Og