Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1958, Page 13

LEtíBÓK MORGUNBLAÐSINS
333
Roberf Burns:
St
rcuimua
tnúí Sljton
Nú gæt þess aS hraða þér ekki um of,
minn Afton, í staðinn ég syng um þig lof. —
Hún Mary er sofnuð við sefandi straum,
en sjá til, þú truflir ei ungfrúar draum.
Þú bjartróma stokkönd sem bergmála gil,
þú brúnleiti smyrill við hamranna þil,
minn grænhöfði fríði, nú ærslast þú ei,
þið öll skuluð forðast að vekja þá mey.
1 grösugum hvömmum und gnípunum há,
er gnæfa við loft, frá þér, Afton, að sjá,
ég hópsins míns gæti, hann hefur þess not,
við hliðina gagnvart er Maryar kot.
A árbökkum þínum, hvar eyrarrós grær
og angandi kjarrið — ég var þar í gær —
og margan einn aftan þar átt hef ég bið
í ilmbjarkai skjóli með Mary við hlið.
Þú sindrar sem krystall og silfurskær vír
og sveigir við kotið, þar Mary mín býr.
Hún veður þig berfætt, í blómleit þó sé,
þú brotnar af lausung um kálfa og hné.
Renn hljóðlega, Afton, um engjalönd góð,
þú ágæta straumvatn, ég syng um þig ljóð,
þú svæft hefur Mary við sefandi straum,
en sjá til, þú truflir ei ungfrúar draum.
SIGURÐUR NORLAND þýddi.

eins og skáldkonan sé of stórkost-
leg. Þessi mikli fugl kemur með
úængjagný. Maður hefði ætlað, að
bókmenntamennirnir og sérfræð-
ingarnir hefðu glaðzt yfir svo stór-
um og merkilegum fugli í stað þess
að rífast um, hve stór hann er að
áliti eins, og hve stór hann er ekki
að áliti annars ....
„Sidste fortællinger" hefur að
geyma sýnishorn af öllum skáld-
skapargreinum skáldkonunnar, það
an liggja þræðir til hinna róman-
tísku sagna hennar og til vetrar-
ævintýranna, til hinna afburða-
snjöllu sagna frá útlöndum, og þá
einkum sunnan úr heimi, og til
hinna indælu dönsku sagna. Hún
er hvergi skjálfhent, hefur fullt
vald á hljóðfæri sínu eins og fyrr.
En þetta nýja sagnasafn er auk
þess andleg og fagurfræðileg
erfðaskrá hennar. Henni er vel
ljóst, að andstæðingar hennar
halda því fram, að persónur
nennar og söguefni séu ekki nægi-
lega „raunveruleg". Hún svarar
þessu í andríkri og fyndinni hug-
vekju um eðli hinnar góðu sögu:
hún hneigir sig auðmjúklega fyrir
lýsingu veruleikans, segir hún
frómt, en bætir við dálítið hrekkj-
ótt: saga sem ekki á uppruna sinn
og merkingu utan við hinn svo-
kallaða veruleik, það er heldur
ómerkileg saga í augum hennar.
Hún hefur þannig með nokkrum
þótta vísað gagnrýninni á bug og
jafnframt frætt gagnrýnendur á
því, hvar listin á uppsprettur sínar,
hvort heldur um er að ræða raun-
sæja eða rómantíska list. Hún hef-
ur vald á báðum þessum listform-
um á sinn eigin stríðna og aðlað-
andi hátt. Meðal margra góðra
bóka á mjög ríkulegum bókamark-
aði síðasta árs ljómar bók baróns-
frúarinnar eins og kóróna.
Molar
Gamall maður lagði á stað í fyrstu
flugferð sína og var dauðskelkaður.
Þegar hreyflarnir fóru á stað, greip
hann með báðum höndum um stólbrík-
urnar og lokaði augunum. Hann taldi
upp að 100. Svo opnaði hann augun
aftur og leit út.
— Nei, lítið þér á fólkið þarna niðri,
sagði hann við sessunaut sinn. Það er
alveg eins og það sé maurar.
— Þetta eru maurar, svaraði hinn.
Flugvélin er ekki komin á loft enn.
---o---
Tveir menn, sem ekki þóttu stíga í
vitið, unnu við nýbyggingu. Annar
þeirra var að tína upp nagla. Hann
skoðaði þá rækilega, henti sumum, en
suma hirti hann.
— Hvers vegna fleygirðu svona
mörgum nöglum? spurði hinn.
— Þeir eru öfugir, hausinn er á vit-
lausum enda.
— Bjáni geturðu verið, þetta eru
naglarnir sem eiga að fara í hina hlið
hússins.