Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1959, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
87
unni fræðilega. — Þeir annast hins
vegar ekki framkvæmdastjórn fé-
lagsins eins og nafnið kann að
þykja benda til.
'k
Af sjálfum íslendinga sögunum
eru nú aðeins óútkomin 2 bindi.
En í þeim verða þær sögur, er
síðskrifaðar teljast, ásamt ýmsum
þáttum. Annað þessara binda er
nú í prentun og vonast félags-
stjórnin eftir, að það komi út á
þessu ári. — Unnið er af kappi að
undirbúningi hins bindisins.
Þá er fyrsta bindi safnsins, ís-
lendingabók og Landnámabók, ó-
komið út. Þykir stjórn félagsins
mikið mein, að ekki hefur verið
unnt að hrinda útgáfu þess í fram-
kvæmd. Útgáfa Landnámabókar er
bæði mikið verk og mjög vanda-
samt. Verður að telja á fárra
manna færi að inna það verk af
hendi, svo að vel sé. Stjórn Forn-
ritafélagsins hefur fyrr á árum
leitað til nokkurra fræðimanna,
sem hún treysti bezt í þessu efni,
og tókst henni að lokum að fá
þjóðkunnan fræðimann og sér-
fræðing um gerðir Landnáma-
bóka til að taka þetta verk að sér.
En hann féll frá áður en hann gæti
hafið það starf. Nú hefur verið
leitað til þess fræðimanns, sem
stjórn félagsins og útgáfustjóri
treysta bezt til þessa v&ndasama
verks. Er þess að vænta, að hann
taki útgáfuna að sér, þótt ekki sé
það enn fullráðið.
'&' 'k
Ég gat í upphafi máls míns um
þá ágætu aðstoð, sem fjöldi áhuga-
samra manna veitti við stofnun fé-
lagsins með fjárframlögum. Tvær
gjafir voru rausnarlegastar. Önnur
þeirra var frá Kristjáni konungi X.
og drottningu hans. Hin var fram-
lag hf. „Kveldúlfs" til útgáfu Egils
sögu. En margir áhugasamir menn,
einkum í höfuðstað landsins, lögðu
þar drjúgan skerf til og virðingar-
Fornritin, 14 bindi alls. Þetta er vandaðasta og dýrmætasta bókasafn á hverju
íslenzku heimili.
verðan. Mundi of langt að telja
nöfn þeirra allra. Úti um land var
þátttakan næsta lítil. Það var þó
von okkar, að landsmenn yfirleitt
mundu hlynna að útgáfunni og
styrkja hana, með því að kaupa
ritin jafnóðum og þau kæmu út.
Sú von okkar hefur brugðizt. En
það var félaginu lífsnauðsyn, sök-
um takmarkaðrar fjársöfnunar í
byrjun, en þó einkum þegar allur
tilkostnaður fór stórum vaxandi
með aukinni dýrtíð, að ritin seld-
ust greiðlega. Mun félagið löngum
hafa goldið þess, að í upphafi út-
gáfunnar var hafinn nokkur and-
blástur gegn félaginu sökum verðs
bókanna en það var þá 9 kr. bindið
heft en 15 kr. í vönduðu skinn-
bandi. Og ávallt hefur verðinu ver-
ið stillt í hóf svo sem mest má
verða, enda engin hvöt til annars,
þar sem útgáfan er ekki atvinnu-
fyrirtæki, og því engum hags-
munamál að selja ritin dýru verði.
En ritin verða að seljast ef félagið
á að geta lifað. — Þrátt fyrir mjög
drengilegan stuðning af hálfu Al-
þingis og ríkisstjórnar verður því
varla langra lífdaga auðið, ef áhugi
þjóðarinnar fyrir starfi þess vakn-
ar ekki af dvala. Og það óttast ég
mjög, að ekki muni það örva
frændþjóð vora Dani til að skila
okkur þeim gersemum handrita,
sem við eigum í dönskum söfnum,
ef íslenzka þjóðin lætur Fornrita-
félagið veslast upp. Hefur verið
bent á það úr ýmsum áttum. Slíkt
má ekki henda þjóðina. Vil ég
ljúka máli mínu með því að skora
á alla unnendur fornra fræða að
styðja Fornritafélagið framvegis
með því að kaupa ritin jafnóðum
og þau koma út. Því aðeins nær
útgáfan tilgangi sínum.
Deyfilyf eru
hefndargjöf
Það er misskilningur á hugtak-
inu mannúð að gefa sjúklingum
lengi kvalastillandi meðul, segir
dr. John J. Bonica, læknir í Ta-
coma. Hann segir að það sé skamm-
góður vermir að nota kvalastill-
andi meðul, því að sjúklingurinn
þurfi sífellt stærri og stærrl
skammt, og það geti leitt til þess,
að hann þykist ekki geta lifað án
deyfilyfja, þótt hann sé laus við
kvalirnar. Læknir geti náð sama
árangri að stilla kvalir sjúklings
með því að vera nærgætinn við
hann, vingjamlegur, glaður og
hughreystandi.
»