Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1959, Blaðsíða 16

112
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
É A 10 9 7 2
é D 4 3
V 10 8 7 5
? 4 3
+10 8 6 3
Vestur hóf sögn með einu hjarta, en
S komst í fjóra spaða. L D kom út og
var drepin á hendi.
S er með 9 tromp alls, þar af tvö
hæstu, og það er nær ófrávikjanleg
regla að „spila þá beint" í þeirri von
að ná drottningunni. En hér er nokkur
vandi á, því að A má ekki komast inn,
til þess að spila hjarta. Bezt er að taka
slag á trompás og slá svo út lágspaða
og „svína" gosanum, því að það gerir
minna til þótt V komist þá inn. Þegar
S kemst inn, getur hann fríað tiglana,
og i þá fara hjórtun úr borði.
FlFUKVEIKUR — hin ágæta smásaga Guðmundar Friðjónssonar á Sandi, hefir
verið þýdd á Norðurlandamálin og birzt í nokkrum hlöðum. I sumar sem leið
birtist hún i „Landet", sem var sveitarútgáfa Berlingske Tidende í Kaup-
mannahöfn. Auk þess hefir hún birzt í jólablóðum Aalborg Stiftstidende og
Fyens Stiftstidende. Þá birtist hún og í jólablaði Dagens Nyheter í Stokkhólmi,
en það er stærsta blað á Norðurlöndum. Um leið og sagan var þýdd á sænsku
og dönsku, teiknaði Ríkharður Jónsson fjórar myndir í hana. Sú mynd, er hér
birtist, kom i sögunni í Dagens Nyheter.
^yiaorafoh
VI» ÞINGKOSNINGARNAR 1886
var séra Jens Pálsson eini fram-
bjóðandinn til þingmennsku fyrir
Arnessýslu eða Árnesinga og ætluðu
kjósendur allir að kjósa hann, þeir
sem mættir voru þar á fundarstaðn-
um (Hraungerði). Þá helt hann svo
langa kosningaræðu á kjörfundinum,
að séra Stefán Stephensen taldi ófært
að senda svo langorðan mann á þing,
og fór að skeggræða við aðra kjós-
endur um það, hvort enginn væri
mættur þar á fundinum, sem gæti kom-
ið tíl mála að senda á þing. Meðan
á ræðu séra Jens stóð, kom þeim sam-
an um að reyna að fá Skúla á Berghyl
til þess að gefa kost á sér til þing-
mennsku fyrir Árnesinga. Skúli gekk
að þessu og var kosinn, en séra Jens
fell og varð fyrir miklum vonbrigðum.
— (Sig. Briem: Minningar).
FUNDARLAUN
Þegar eg man fyrst, gilti sú regla
um fundarlaun úr eftirleitarfé, að finn-
andi virti kindina til verðs, og eigand-
inn greiddi ákveðinn hluta virðingar-
verðsins í fundarlaun. Væri hann ósam-
þykkur virðingunni, varð finnandinn
annað hvort að breyta henni til sam-
komulags, eða kaupa kindina með virð-
ingarverðinu. Hluti eftirleitarmanns
sem fundarlaun úr hverri kind var
þannig: Helmingur úr lambi, þriðjung-
ur úr veturgamalli kind, fjórði part-
ur úr tvævetrum sauð eða eldri, og
eins úr algeldum ám og fullorðnum
hrútum.
(Sigurður á Arnarvatni),
HREINDÝRAMOSI
Mosategund þessi vex nær allsstaðar
hér á landi. Hann samanstendur af upp-
reistum, sívólum, marggreinóttum, upp-
réttum bol, ljósgráum og hvítleitum,
hvers ytri smágreinar eru tvískiptar,
settar kúlumynduðum dökkum vórtum.
Er hann líkastur hjartarhorni eða
birkikræklu. Vex á þúfum upp til
fjalJa, heitir líka „tróllagrös" og „mó-
krókur". Hann er gott lyf móti brjóst-
veiki. Mulinn í smátt og blandaður við
mjöl má hafa hann til brauðgerðar, eða
sjóða hann í mjólk eða súpu, og er þá
góður til manneldis. Blandaður saman
við hey með heitu vatni og stráð salti
á, gefa kýr þannig aldar hina rjóma-
mestu mjólk og Ijúffengara kjöt. Líka
er hann þannig góður handa ungviði,
svo sem kálfum, grisum og lömbum. —
Hér á landi er hann hæstur í hrauninu
úr Skaftárgljúfri, allt að 6 þumlung-
um. (Eftir handriti Bjarna Jóhannesson
ar 1860).
GÖMUL VÍSA
Um þá stund var Isa-grund
æfð í þægðar vana;
nú er mund og lýða lund
límd við skildingana.