Lesbók Morgunblaðsins - 01.04.1962, Blaðsíða 10

Hver er
uppáhaldsmatur
eiginmannsins
Heilög Jóhanna
enn í tízku
— 16520
— Rakarastofa Péturs og
Vals!
— Pétur?
— Já!
— Hvernig hefurðu það?
— Dásamlegt.
— Áttu íbúð?
— Já, vestur í bæ.
— Góða íbúð?
— Y.ndislega.
— Byggðir sjálfur?
— Nei, maður hefur nú
annað að gera.
— Þú ert þá milljónari?
— Ha, — þetta var klárt
hjá þér Nei, vinur. Ég er
sko ek'ki milli — nema þá
í skuldum.
— Þið hafið samt góðar
tekjur, rakararnir!
— Sæmilegar. Annars
hafði maður það nú betra,
þegar maður var upp á sitt
bezta og tjúttaði á hverju
bragð Að mínum dómi má
fiskur aldrei bullsjóða. Þegar
ég nota gömlu aðferðina,
þ. e. að sjóða fislcinn í miklu
vatni, tek ég alltaf pottinn
af eldinum um leið og suðan
kemur upp, og læt svo fisk-
inn liggja um stund í vatn-
inu. Þannig sýð ég t. d. alltaf
lax. En þá má ekki gleyma
að krydda vatnið.
Eitt með því allra bezta,
sem bóndi minn fær, er það,
sem í nágrannalöndunum er
nefnt ,Ris taffel“ en það er
hænsnakjöt í þunnri og
mjög Ijúffengri sósu. Með
þessu eru borin hrísgrjón,
ótal tegundir af kryddi og
ýmisl. annað t. d. smátt
skornir bananar, rúsínur,
kókósmjöl, saxaðar rauðróf-
ur, saxaðar agúrkur, laukur
o. m. fl. Þetta er allt hrært
saman á diskinum kryddað
eftir smekk og þetta borðar
bóndi minn með kínverskum
prjónum úr fílabeini sem
okkur voru gefnir þegar við
vórum á ferð um Austur-
lönd.
Og svo er það blessað
lambakjötið. Heilsteiktur
hryggur, eða ekki síður fram
partur (bógur), í ofni með
þunnn sósu og nógu af
„lausum" hrisgrjónum er
mikið eftirlæti bónda míns.
Yfirleitt notum við mikið
hrísgrjón í staðinn fyrir
kartöflur.
Hvernig skyldi annars
standa á því, að verzlan-
ir hér gera engan greinar-
mun á grautarhrísgrjónum
og grjónum til þess að sjóða
það, sem Danir nefna „löse
ris“?
Eftirlætisréttir bónda míns
eru í raun réttri margir
og yrði oí langt mál upp að
telja. öörnin fá ekkert betra
en rauðar pylpur, og hvað
sjálfa mig áhrærir — nei,
annars, það var alls ekki til
umræðu.

ÍSLENZK
kona í Aden
Lesbókinni hefur borizt bréf
frá íslenzkri konu, sem bú-
sett er í Aden, syðst á Arab-
íu-skaga. Hún heitir Jakobína
Webb og er gift J. V. Webb,
sem starfar í Aden á vegum
brezku stjórnarinnar. Eiga
þau þrjá syni, Richard Arn-
kel 12 ára, Frederick Valgeir
10 ára og Martin Kristbjörn
5 ára. Ganga þeir allir í
skóla Brezka flugráðsins á
staðnum. Myndin sýnir Webb
fjölskylduna, og á næstunni
verða birtir hér kaflar úr
bréfi frú Webb. Heimilisfang
hennar er: Mrs. J. V. Webb,
c/o Financial Adviscr’s Office,
H. Q. Middle East Command,
B.F.P.O.69 ARABIA.
balli, var einn af aðal-
skemmíikröftunum, maður.
— Samt alltaf nóg að
gera á rakarastofunni?
— Já, hingað koma allir,
sem vi.'ja fá góða klippingu.
Dömur og herrar.
— Og hvort finnst þér
skemmtilegra að klippa,
dömuna eða herrann?
— Dömuna, hvernig spyrðu
— — annars er einn kúnni
í stólnurn hjá mér. Hann er
farinn að ókyrrast.
— Af hverju er sfcemmti-
legra að klippa dömurnar?
— Ég skal segja þér —
og það er alveg satt: Þær
kunna miklu betur að meta
góða klippingu — og rosknar
konur yngi ég um 10 ár. Ég
hef nefnilega auga fyrir
þessu — og Valur líka.
— Evu karlmennirnir van
þakklátir?
— Það er einn í stó'lnum
hjá mér. Ég er hálfnaður
með hann.
Já, þeir kunna ekki að
meta þetta, kunna ekki að
snyrta sig. Sumir láta ekki
klippa sig nema tvisvar-
þrisvar á ári. Hugsaðu þér
lubbann á þeim.
— Hvernig er með þá
sköllóttu ?
— Þeir boma oftast. enda
þarf að snyrta vel það litla,
sem eftir er.
— Er ekki fljótlegt að
klippa sköllótta?
— Nei, maður tekur góð-
an tíma — lí'ka til þess að
þeim finnist ekki, að maður
rubbi þeim bara af. Annars
er einn í stólnum hjá mér —
orðinn óþolinmóður.
— Hvernig er tizkan
núna?
— Hjá kvenfólfcinu er það
tízkan að hafa efri hárin
lengi-i en áður en láta hár-
síddina halda sér. Þá geta
þær fengið hárið til að risa
án þess að ,túbera“ það.

„Túberingin" fer illa með^>
hárið, það verður eins og
gras. Nú, sumar hafa það
eins og Heilög Jóhanna,
stutt — þú hlýtur að hafa
séð Ingrid Bergman í kvik-
myndinni. Stutt hár, þú
manst. Maður reynir að
gera öllum til hæfis.
— Og karlmannatízkan?
— Nú greiða þeir í hring,
eftir sveipnum í hvirflinum.
Bretarnir kalla þetta „round
point“. Það er greitt fram
og lyft svolítið fremst svo
að bet.ta verði ekki eins og
drengjaklipping — annars
er hann orðinn órólegur,
þessi sem bíður.
— Og hvernig ætlarðu að
klippa hann?
— Það er efcfci gott að
segja, maður. Hann er sköll-
óttur.
:■ HUNDALIF --
©PIB
COPENHAGIM

Er ég ekki margbúin að vara
þig viff ökuföntunum?
FRÚ Anna Snorradóttir,
kona Birgis Þórhallssonar,
forstjóra, svarar:
Eftirlætisréttur bóndans?
Ja, því er eiginlega ekki auð
svarað, því ég þekfci engan
mann, sem auðveldara er að
gera til hæfis í mat, heldur
en einmitt Birgi — honum
þykir allur matur góður. En
að sjálfsögðu þyfcir honum
sumt betra en annað, eins
og öðru fólfci, en við tölum
ekki mikið um það við mat-
arborðið vegna barnanna.
Matvandir foreldrar — mat-
vönd börn, það hefi ég marg-
oft séð.
Birgir er mjög hrifinn af
góðum fiski, og við borðum
mifcið fisk og .á ýmsa vegu.
Steikt rauðspretta með steikt
um banönum og kartöflu-
mús þykir honum hreinasta
hnossgæti og gufusoðin smá-
lúða eða ýsa með sítrónu-
sósu eca karrýsósu og „laus-
um“ hrísgrjónum er mjög
ofarlega á vinsældalistan-
um (!) Mið langar til að
skjóta því hér inn í, að ég
held, að of mifcið sé af því
gert, að bullsjóða fisk í
alltof :niklu vatni. Fiskur-
inn er búinn að vera í vatni
allt sitt líf — og það er
sannarlega nóg! Því minna
vatn — þvi ljúffengara
Slegið á þráðinn
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS